18 เมษายน 2551 14:39 น.
วรรธนภิโยกุล
เมื่อวันที่15เมษาที่ผ่านมา
ปลาเสียใจจนทำอะไรบ้าๆไปจนได้
โชคดีที่คุณแม่พี่ชายรวมทั้งยาย
ที่มาทันก่อนปลาถึงห้วงแห่งความตายตามในกลอน
ตอนนั้นหลังจากที่แต่งกลอนเสร็จ
ปลาก็ระเห็ดแอบไปกินยานอนหลับ
กินไป60เม็ดได้มั๊งเพราะไม่ได้ตั้งใจนับ
ในใจเพียงขอแค่ให้หลับไปตลอดกาล
ยังไม่ทันถึง3ชั่วโมง
เหตุการณ์เชื่อมโยงไปไงปลาไม่รู้
รู้สึกว่ามีพี่ชายอุ้มขึ้นรถแล้วเอาหัวโขกประตู
หลังจากนั้นก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร
ก็อยากจะลืมตาอยู่หรอก
แล้วก็อยากบอกไม่ต้องห่วงหนู
แต่ตาก็ลืมไม่ขึ้นปากก้ออ้าไม่ได้ลองคิดดู
เพิ่งได้รับ-รู้ว่ามีคนห่วงปลามากเพียงไร
รู้ตัวตลอด
ตั้งแต่แม่กอดแล้วร้องไห้
ส่วนคุณยายก็สวดมนต์ขอพรไป
พี่ชายก็เร่งพาไห้ให้ถึงโรงพยาบาล
หลังจากวินาทีนั้น
ปลาไม่รู้ว่าใครกันมายืนอยู่ตรงหน้า
หัวมันยังหนักๆอยู่ไม่รู้เลยว่า
ใครน้าที่มายืนจ้องหน้าปลาอยู่จัง
ลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมวันใหม่
เชื่อไหมปลาหลับไปตั้งแต่คืนวันที่สิบห้า
ลืมตาอีกครั้งเมื่อเวลา10นาฬิกาของวันนี้
ญาติพี่น้องเพื่อนพ้องที่ปลามี
มารวมกันอยู่ห้องพิเศษที่เจ้าพระยา
สักพักหมอก็มาตรวจอาการ
แล้วให้กลับบ้านวันนี้ได้
เพราะน้ำเกลือ4กระปุกที่กินไป
มันคงช่วยให้อาการปลาดีขึ้นได้ไม่ยากเลย
พอกลับบ้านนอนพักผ่อน
ก็สโหลสเหลมาอ่านกลอนของพี่ๆ
อ่านแล้วรู้สึกสำนึกผิดแต่แอบรู้สึกดี
ที่พวกพี่ๆมีกำลังใจให้ปลา
เริ่มดีขึ้นแล้วค่ะตอนนี้
ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีมาให้
ขอบคุณที่ให้ความหวังกำลังใจ
ขอบคุณความห่วงใยที่ทุกคนมีให้ปลา
15 เมษายน 2551 22:25 น.
วรรธนภิโยกุล
ก็แค่เสียผู้ชายห่วยๆ
ให้กับผู้หญิงเฮงซวยอย่างเขา
ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับใจเรา
ก็แค่คนไม่รักกันจะเสียดายมันเพื่ออะไร
ในเมื่อเธอเลือกทางนั้น
ส่วนฉันคงนั่งเจ็บอยู่ตรงนี้
อยากจบเรื่องราวทุกอย่างที่เรามี
จบคืนวันดีๆที่ใจเคยมีคำว่าเรา
อยากทำให้จิตใจมันว่างเปล่า
ไม่ต้องทนเศร้าอยู่แบบนี้
ไม่อยากทรมานบนโลกแห่งโลกีย์
อยากจบชีวิตและจิตใจที่มีด้วยความตาย
ตั้งใจว่าจะกินยาฆ่าตัวตาย
ศพคงสวยกว่าการตายด้วยวิธีอื่นๆนั้นแน่ๆ
ตายแล้วก็ไม่ต้องเสียใจที่เธอไม่เหลียวแล
ไม่ต้องทนเห็นเธอกับเขาให้ใจอ่อนแอแพ้ใจตัวเอง
เมื่อเธอเองคงไม่อยากเห็นหน้ากัน
ก็ไม่สำคัญที่ชีวิตฉันจะอยู่ตรงไหน
ฉันก็แค่ทางผ่านทีเธอมองผ่านไป
ไม่ได้มีค่าแก่หัวใจเธอจดจำมันต่อไป
ขอลาเธอด้วยกลอนนี้
ขอให้เธอมีความสุขอยู่กับเขา
ขอให้รักกันให้นานยาว
ขอให้เธอมีข่าวดีในเร็ววันเสียที
ฝากแสดงความยินดีไว้ล่วงหน้า
เพราะไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะมีไหม
ถ้าหากฉันลาจากเธอและใครไป
ก็ขอให้เข้าใจว่าเธอไม่ผิดอะไรที่ทิ้งกันจริงๆ
15 เมษายน 2551 22:12 น.
วรรธนภิโยกุล
นับเวลาที่ผ่านไปทุกวินาที
ตั้งแต่คนดีบอกเลิกฉัน
ใจก็คิดเรื่องราววันที่เราเคยมีกัน
นั่งซึมๆมันอยู่แบบนั้นทั้งวันทั้งคืน
ครุ่นคิดตรึกตรอง
จ้องหน้ามองตัวเองในกระจกเป็น100ครั้ง
นั่งมองหน้าตัวเองได้ทั้งวัน
ในใจก็คิดอยู่ว่าฉันมันไม่มีอะไรสู้เขาได้เลยหรือไงกันฮะเธอ
ยังจำได้ดี
เธอเคยบอกว่าแบบฉันนี้แหละที่ฝันหา
ผมยาวตาโตสูงๆเธอบอกตรงสเป๊กกัน
แต่วันนี้กลับบอกว่าฉันไม่มีอะไรที่ใช่สำหรับเธอเลย
คนใหม่ของเธอ
ที่ฉันได้เจอและเพื่อนๆฉันเห็น
ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรที่หวานเย็น
ทุกๆคนเค้าลงวามเห็นว่าชาเย็นจะตายไป
เธอเคยบอกว่าชอบผู้หญิงเก่ง
ใจคอนักเลงไม่เกรงใครเขา
เรื่องสไตล์การแต่งตัวก็ทันโลกดังเป็นเงา
แต่ที่ฉันเห็นเขากลับตรงข้ามกันสิ้นดี
ไหนเคยบอกว่าไม่ชอบพวกเชยๆ
แต่งตัวแต่งหน้าไม่เข้าตาเลยเธอยังบอกว่าดีได้
เพื่อนๆกะฉันพากันสงสัยว่าอะไรมันบังตาเธอ
วันนี้คำตอบที่ได้ตอนเธอเผลอคือถั่วมาบังตา
ช่างเถอะอดีตที่รัก
ในเมื่อรักเราเธอให้เขามาแทนที่
ฉันคงต้องตอบแทนด้วยการเป็นศัตรูที่เธอน่าจะรู้ดี
ในเมื่อไม่รักก็ไม่ต้องมาญาติดีกันตลอดไป
บุญคุณฉันเธอยังไม่ทดแทน
แต่ความแค้นของฉันมันต้องสะสาง
เมื่อสามคนก็ต้องมีทางสามทาง
นอ้างว้างก็ต้องมีแค่หนึ่งเดียว
15 เมษายน 2551 21:52 น.
วรรธนภิโยกุล
เจ็บที่สุดก็คราวนี้
เมื่อคนดีมาเปลี่ยนผัน
ความรักที่เคยมีให้กัน
ความฝันที่ให้มานั้นมันหายไป
ไม่คาดคิดว่าคนดี
จะมาทำให้เสียใจอย่างนี้ได้
ไม่คิดเลยว่าคนเคยรักกัน
จะมาทิ้งกันได้ง่ายดาย
คำพูดที่เธอทิ้งไว้
มันดังก้องอยู่ในใจของฉัน
คำสัญญาที่เธอเคยให้กัน
มันยังตราตรึงเป็นส่วนหนึ่งในใจฉันเสมอมา
แต่คำพูดที่เธอให้กันในวันนี้
เธอบอกให้ฉันเลิกยุ่งกับเธอเสียทีได้ไหม
บอกให้ฉันไปตายที่ไหนก็รีบไป
บอกว่าฉันไม่ได้มีค่ามีความสำคัญเท่าคนนั้นคนของเธอ
น้ำตามันไหลออกมาเอง
ไม่ได้หวั่นเกรงแต่ใจหวั่นไหว
ไม่คิดเลยว่าใจเธอช่างแสนดำ
เสียใจกับคำสัญญาจากปากเธอ
ช่างเถอะคนดี
หากวันพรุ่งนี้โลกนี้จะไม่มีฉัน
ก็ไม่ได้มีความหมายความสำคัญ
กับเธอที่หมดใจให้กันมาเนิ่นนาน
อย่ายื้ออะไรจากฉัน
ก้เราเลิกกันแล้วใช่ไหม
เธอก็เป็นได้แค่คนอื่นคนไกล
จะมาแคร์ทำไมในเมื่อใจไม่มีกันอย่างเคย
15 เมษายน 2551 21:40 น.
วรรธนภิโยกุล
เข้าใจในเหตุผล
เธอมีใครอีกคนให้ห่วงหา
โทรศัพท์ก็ไม่รับตอบกลับมา
เค้าคงอยู่ต่อหน้าเธอจึงไม่กล้ารับมัน
ไม่มีอะไรจริงๆ
ที่โทรไปไม่ได้หวังแย่งชิงเธอจากเขา
แค่จะโทรมาขอยุติเรื่องราวระหว่างเรา
แค่อยากให้เขาได้เข้าใจเธอในแง่ดี
เห็นเธอท่าทางเครียดๆ
ทำรังเกียจท่าทีขยะแขยง
ไม่รักกันก็ไม่ต้องฝืนแสดง
ยิ่งทำก็ยิ่งเหมือนถูกแทงที่หัวใจ
ขอบใจที่เคยฝืนอะไรๆมาเพราะฉัน
แต่วันนี้รักเรามาถึงทางตันฉันทนไหว
รู้ดีอยู่แก่ใจ
ว่ายังไงเธอก็ต้องเลือกคนใหม่ที่เขาเอาใจใส่ดูแลเธอ
ไม่ได้มาพูดประชดประชัน
หรือมากดดันก่อกวนป่วนปัญหา
ไม่อยากทำให้ใครเสียน้ำตา
กับผู้ชายไร้ค่าอย่างเช่นเธอ
หน้าส่วนตัว
1013
