27 มกราคม 2553 10:58 น.
วรรธนภิโยกุล
ระหว่าง "คนที่เรารัก" กับ "คนที่รักเรา" เราควรจะเลือกใครดี??
คนที่เรารัก.....คือคนที่ใช่สำหรับเรา
แต่บางครั้ง.....เรากลับรู้สึกว่าเขาไม่ใช่
คนที่เรารัก.....คือคนที่เราคิดว่าเรารู้จักเขาดี
แต่แท้จริงแล้ว....เรากลับไม่รู้จักเขาเลย
คนที่เรารัก......คือคนที่เราพร้อมจะเป็นผู้ให้
แต่สิ่งที่เราให้.....เขากลับไม่เคยมองเห็นสิ่งที่เราให้ไป
คนที่เรารัก........คือคนที่เราอยู่ด้วยเวลามีความสุข
แต่เวลาเราทุกข์.....เรากลับมองหาเขาไม่เจอ
คนที่เรารัก....คือคนที่เราใส่ใจทุกเวลา
แต่ที่แย่กว่าคือ.....ตลอดมาเขาไม่ได้ "รักเรา"
คนที่เรารัก .......คือคนที่เราเพียงมองผ่าน
แต่เขา.......กลับมองเราอย่างใส่ใจ ดูแล
คนที่เรารัก .....คือคนที่เราไม่พยายามทำความรู้จัก
แต่เขา.....กลับพยายามทำความรู้จักเรา
คนที่เรารัก .....คือคนที่เราไม่เคยให้ความสำคัญมากมาย
แต่เขา.....กลับให้ในสิ่งที่ล้วนมีค่ามีความสำคัญกับเรา
คนที่เรารัก ......คือคนที่เราไม่เคยเห็นหน้าเวลาเราสุข
แต่เวลาทุกข์......เขากลับเป็นเหมือนเงาคอยเฝ้าตาม
คนที่เรารัก .....คือคนที่เราไม่เคยนึกถึง
แต่มีสิ่งหนึ่ง.....บอกให้รู้ว่า......"เขารักเรา"
26 มกราคม 2553 18:08 น.
วรรธนภิโยกุล
ส่งเธอนอนด้วยกลอนพรบทนี้
เป็นบทที่ร้อยเรียงเสียงความหมาย
ส่งเธอนอนพักผ่อนหลับสบาย
ล้มเอนกายหนุนหมอนนอนฝันดี
ในคืนนี้ขอให้พระคุ้มครองเจ้า
ช่วยปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายมลายหนี
ส่งเธอนอนด้วยสุนทรกลอนกวี
หลับฝันดีนะที่รักพักเถิดเอย.
7 พฤศจิกายน 2551 22:50 น.
วรรธนภิโยกุล
เรื่องเกิดขึ้นเมื่อเช้านี้
อยู่ดีๆก็มีพวกส่งข้อความเสียดสีมาหา
แถมยังใช้ชื่อแอดเดรสเราโดยเจตนา
เลยสงสัยอยู่ว่าเค้าคนนั้นมันเป็นคาย
++++++++++++++++++++++
เลยเอาข้อความให้แม่ดู
ใจก็อยากรู้แต่ไม่อยากลบหลู่คำแม่สอน
แม่บอกเราว่าคนแบบนี้นิสัยย่อมมากกว่าคำว่าสันดร
เราเลยขอระบายมันเป็นกลอนให้อ่านกัน
+++++++++++++++++++++
แม่บอกเราใครทำอะไรได้อย่างนั้น
เวรกรรมตามทันตาเห็น
แม่ไม่อยากให้เราจ้องแก้แค้นสร้างเวร
เราเลยยอมประเคนยกโทษให้มันไป
++++++++++++++++++++++
ข้อความที่ถูกส่งมา
ก็แค่คำด่าให้ด่างพร้อย
ไม่ได้ระคายผิวเราจนเป็นรอย
เพราะอย่างน้อยเราก็คอยให้อภัยทาน
++++++++++++++++++++++
ไม่ว่าอธรรมหรือธรรมะ
จะแพ้ชนะขึ้นกับเหตุผล
คงเหมือนกับจิตใจคน
ที่ไม่ยอมหลุดพ้นรัก โลภ โกรธ เลว
++++++++++++++++++++++
5 พฤศจิกายน 2551 10:12 น.
วรรธนภิโยกุล
วรรธนภิโยกุล
ก็ห้าวอย่างเนี๊ยะมาตั้งนาน
จะให้เปลี่ยนเป็นหวานคงไม่ได้
ทำตัวแอ๊บแบ๊วใสไม่เป็นไม่เห็นเป็นไร
ก็ชอบแบบเซอร์ๆไว้ลายตามสไตล์ตัวเอง
เป็นอย่างนี้นี่แหละตัวฉัน
ลุยไหน..ลุยกันอย่างนี้แหละฉันมันเก่ง
เป็นอะไรที่ง่ายๆตามสบายเป็นกันเอง
ชอบสนุกสนานครื้นเครงไปวันๆ
เป็นอย่างเงี๊ยะจะรับได้ไหม
ให้เธอรู้ไว้นี่แหละคือตัวฉัน
อาจไม่ดีเลิศเลอเหมือนใครๆหลายร้อยพัน
แต่ที่มีให้เธอไปทั้งหมดนั้นนั่นแหละ"หมดใจเลย"
ปลาน่ะมันพวกปากตรงกับใจ
คิดอะไรก็พูดออกไปมันแบบนั้น
จะให้หยอดคำหวานเป็นล้านคำ
เหมือนที่ใครๆเค้าชอบกันน่ะ..ทำไม่เป็น
ความจริงว่าไงก็ว่ามันไปตามที่เห็น
โป้ปดไม่เป็นอย่างตาเห็นมันไม่ได้
ก็ปลาน่ะปากขวานผ่าซากจะให้แก้ไขได้อย่างไร
เฮ้อ....พอปากตรงกับใจกลับหาว่าไร้รสนิยม
5 พฤศจิกายน 2551 09:57 น.
วรรธนภิโยกุล
คิดถึงนะคนดี
แต่วันนี้คงไม่มีเวลาจะไปหา
เพราะว่าเขาจ้องจับผิดอยู่ตลอดเวลา
บอกตรงๆเลยว่าไม่กล้าๆจริงๆ
++++++++++++++++++
ยังรักเธอมากกว่าเขา
ยังคงมีเราในใจอยู่เสมอ
แต่คนที่คู่ควรกับฉันมันไม่ใช่เธอคนดี
เสียใจทุกๆทีที่วันนี้ไม่มีเธอใกล้ตา
+++++++++++++++++
หวังว่าคงอีกไม่นาน
เรื่องราวนี้เราคงพ้นผ่านมันไปได้
ขอแค่เธอและฉันยังมีใจให้กันตลอดไป
คงไม่นานเกินใจจะอดทน
+++++++++++++++++
อย่าเพิ่งน้อยใจฉัน
ที่ต้องทำไปนั้นฉันมีเหตุผล
เพื่อรักษาหน้าครอบครัวตัวฉันต้องอดทน
แม้ต้องทนอยู่ใกล้กับอีกคนที่ฉันไม่ต้องการ
+++++++++++++++++
หน้าส่วนตัว
1938
