สายลมเอื่อยเรื่อยร่อนในตอนเช้า หยอกกระเซ้าเมฆน้อยลอยเวหา ไอแดดอุ่นกรุ่นกลิ่นกรรณิกา ภุมราขยับย้ายคล้ายเต้นรำ เพลินพะวังพลันโพยมชโลมกาฬ พระพายพาลพัดระคนฝนกระหน่ำ ประกายร้าวรอบฟ้ามาครอบงำ ยินเสียงย้ำฟ้าคลั่งดังครืนโครม พิรุณพรำผ่อนคลายเมื่อบ่ายคล้อย ริ้วรุ้งร้อยเรียงกันประชันโฉม กบอึ่งอ่างแข่งขันกันประโคม แมลงเม่าโหมบินกรูสู่แสงไฟ เสียงสงัดเงียบสงบเมื่อพลบค่ำ ได้ดื่มด่ำดูดาวสกาวใส จันทร์ลออทอรังสีที่นวลใย ก็หมดไปอีกหนึ่งวันที่ฉันมี