กรุณายืนยันการออกจากระบบ
วรรณกาญจน์
ขอเพียงที่ให้ใจได้ผ่อนพัก วางความรักไว้เป็นเช่นความหลัง แสนเหนื่อยอ่อนโรยราล้ากำลัง โดยลำพังอาจแกร่งเรี่ยวแรงมี สถานที่แห่งใดใครรู้บ้าง ใช้เร้นร่างพรางจิตเมื่อคิดหนี ยอมเหว่ว้าอ้างว้างในบางที อาจจะดีกว่าร้อนรนทนรักเธอ
วันสิ้นโลก - อัลมิตรา