10 เมษายน 2546 07:27 น.
วรรณกาญจน์
ฟังคำหวานหวานล้ำที่พร่ำบอก
เธอเย้าหยอกหยอกย้ำช้ำใจฉัน
เอ่ยปากฝากฝากคำทำรำพัน
ว่ารักฉันฉันคงหลงทางไป
คล้ายดั่งฝันฝันงามยามนอนหลับ
ยิ่งรู้รับรับความยิ่งหวามไหว
ฉันขอตื่นตื่นนอนก่อนปล่อยใจ
ลอยล่องไกลไกลลับไม่กลับคืน
4 เมษายน 2546 07:24 น.
วรรณกาญจน์
ตื่นเช้าสดใส
อากาศเป็นใจ
ฉันออกวิ่งพลัน
แค่อยากแข็งแรง
หากดีกว่านั้น
โลกใหม่ทุกวัน
มีให้ชื่นชม
ก้าวออกจากบ้าน
นกน้อยบินผ่าน
ส่งเสียงกันขรม
น้ำค้างใสแจ๋ว
ร่วงมาประพรม
เพราะเจ้าสายลม
พัดมาทักทาย
ต้นไม้ใบหญ้า
ดอกไม้นานา
ที่หลับซุกกาย
ก็พากันตื่น
รับตะวันฉาย
ใครเคยเบื่อหน่าย
ลองตื่นเช้าเอย