25 มีนาคม 2546 08:21 น.
วรรณกาญจน์
วันนี้ฝนหล่นมาฟ้ามืดครึ้ม
ฉันเศร้าซึมใจหลงพะวงหา
ล่วงเลยลับเดือนปีที่ผ่านมา
เธอหายหน้าไปนานร้าวรานใจ
แล้วเป็นห่วงคนห่างบ้างหรือเปล่า
รู้สึกเหงาในจิตสักนิดไหม
งั้นฟังคำพร่ำฝากจากแดนไกล
แสนห่วงใยรำพึงคิดถึงเธอ
17 มีนาคม 2546 21:50 น.
วรรณกาญจน์
จันทร์นวลจ๋าอยากอ้อนวอนขอเจ้า
ช่วยนำเอาความนี้ที่อยากเผย
ฝากไปถึงคนดีที่คุ้นเคย
ฉันอยากเอ่ยความนัยให้เธอฟัง
ถึงรู้ว่าวันก่อนไม่ย้อนกลับ
จึงเพียงจับอดีตขีดกรอบฝัง
เป็นขุมทรัพย์ลับลี้มีพลัง
หลับตายังชัดภาพเธออาบใจ
เห็นแสงนวลหวลย้อนตอนเรานั้น
ร่วมแบ่งปันวันชื่นคืนสวยใส
ถึงแม้ร่างเราพรากจากกันไกล
ขอได้ไหมมิตรภาพตราบสิ้นกาล
โสมยังส่องผ่องฟ้าไม่ล้าอ่อน
ยามอาวรณ์คอยจับเพ็ญขับขาน
เอ่ยสำเนียงเสียงร้องก้องกังวาน
อย่าฟังผ่านคำนั้น ฉันรักเธอ