29 กันยายน 2545 10:37 น.
วรรณกาญจน์
เพ็ญนวลชวนพิศพ้อง ตรึงตา
ทอเด่นอาบอาภา บ่ลี้
แสงโสมส่องสาดหล้า สุกปลั่ง
ดลดับดวงใจนี้ หมดแล้วทุกข์ทน
เดือนเดียวบนแผ่นฟ้า ราตรี
แลส่วนดารามี นับล้าน
จึงอบอุ่นเปรมปรีดิ์ ทาทั่ว
ไม่เหว่หว้าสะท้าน ดั่งบ้านหลังงาม
อัมพรผ่านแผ่นกว้าง กางกัน
โอบห่มดาราจันทร์ มั่นพร้อม
แม้นบางช่วงลมพลัน พัดผ่าน
หอบเมฆกาฬรายล้อม หลั่งน้ำราวตรม
แต่ฝนพรำพร่างฟ้า ไม่นาน
ก็จักพบวันวาร เคลื่อนคล้อย
เดือนดาวไม่ร้าวราน ยังอยู่
จึงจ่อจิตดวงน้อย แกร่งกล้าราวเพ็ญ
26 กันยายน 2545 08:46 น.
วรรณกาญจน์
ทรามจิต คิดคด มดเท็จ กลเม็ด เด็ดพราย หลายเหลือ
หลอกลวง ตวงสุข จุกเจือ ยังเหลือ เผื่อใจ ให้ใคร
บอกรัก ปักมั่น ฉันแน่ ที่แท้ แค่ปาก อยากไหว
ดุจลม พรมพัด ซัดไป พบใคร ไล้โลม โจมชน
กลิ้งกลอก หลอกรัก ชักสนุก เธอสุข ทุกข์ใคร ไม่สน
ขอบาป ปราบปรี่ ขยี้คน ปดพ่น บ่นรัก นักเอย
หลอกให้ ใจเรา เข้าแอบ อิงแนบ แวบหาย กลายเฉย
รักคด หมดไป ใจเลย ไล่เสย เผยย้อน อ้อนตาย!
23 กันยายน 2545 03:41 น.
วรรณกาญจน์
ชายคนหนึ่งถึงคราววายสลายชีพ
วิญญานรีบถีบลอยสู่ประตูสวรรค์
พบทางแยกแตกเป็นสายหญิงชายพลัน
จึงรีบผันหันเยื้องย่างไปทางชาย
เดินไปเห็นเป็นป้ายแจ้งแต่งกับโสด
ชายกระโดดไปทางแต่งไม่แหนงหน่าย
เพราะแต่งงานก่อนตายแล้ว ไม่ต้องอาย
ขยับกายเดินต่อไปไม่รอนาน
ถึงทางแยกแทรกสุดท้ายทำชายทึ่ง
ป้ายที่หนึ่งชาย กลัวเมีย เชิญเลยท่าน
มองเห็นชายหลายร้อยรอคิวละลาน
จึงมองผ่านไปอีกป้าย ไม่กลัวเมีย
พบมีชายกายผอมเพรียวยืนเดี่ยวอยู่
เพราะอยากรู้จึงถาม ไยรอป้ายเนี้ย
ป้ายกำกับสำหรับคนไม่กลัวเมีย
ชายร่างเตี้ย ตอบจริงจัง! เมียสั่งมา!
18 กันยายน 2545 22:21 น.
วรรณกาญจน์
แววตาใสไร้มลทินเรื่อรินฉาบ
หน้าอิ่มอาบขนาบข้างนวลปรางไหว
จมูกนิดชิดปากน้อยเจ้ากลอยใจ
สุขฤทัยได้เจ้าแอบชิดแนบทรวง
ด้วยฟูมฟักรักในเธอเสมอลูก
ด้วยพันผูกถูกชะตาจึงพาหวง
ยินเสียงร้องก้องเพียงนิดเหมือนจิตลวง
ด้วยเป็นห่วงดวงชีวันที่ฉันมี
แม่อยู่ไหนใครกันเล่าเบ่งเจ้าคลอด
มิทันกอดยอดชีวาก็ลาหนี
เจ้าก็ใสไร้เดียงสาไม่พาที
มิรู้ที่มีแต่ร้องเมื่อท้องรวน
ไม่เป็นไรให้ฉันนี้หน้าที่แม่
มอบรักแท้แม้ทวนทบไม่ครบถ้วน
ทุกคืนวันฉันทำเพื่อเจ้าเนื้อนวล
ให้ในส่วนควรแทนทดแค่หมดใจ
18 กันยายน 2545 22:16 น.
วรรณกาญจน์
แววตาใจไร้มลทินเรื่อรินฉาบ หน้าอิ่มอาบขนาบข้างนวลปรางไหว
จมูกนิดชิดปากน้อยเจ้ากลอยใจ สุขฤทัยได้เจ้าแอบชิดแนบทรวง
ด้วยฟูมฟักรักในเธอเสมอลูก ด้วยพันผูกถูกชะตาจึงพาหวง
ยินเสียงร้องก้องเพียงนิดเหมือนจิตลวง ด้วยเป็นห่วงดวงชีวันที่ฉันมี
แม่อยู่ไหนใครกันเล่าเบ่งเจ้าคลอด มิทันกอดยอดชีวาก็ลาหนี
เจ้าก็ใสไร้เดียงสาไม่พาที มิรู้ที่มีแต่ร้องเมื่อท้องรวน
ไม่เป็นไรให้ฉันนี้หน้าที่แม่ มอบรักแท้แม้ทวนทบไม่ครบถ้วน
ทุกคืนวันฉันทำเพื่อเจ้าเนื้อนวล ให้ในส่วนควรแทนทดแค่หมดใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวรรณกาญจน์
หน้าส่วนตัว
1407
