5 ตุลาคม 2545 01:51 น.
วรรณกาญจน์
เพียงแค่พบสบตาว่าวุ่นใจ
บอกหวั่นไหวแต่แรกแปลกหนักหนา
แถมซาบซึ้งถึงทรวงดวงวิญญา
สุขอุราแค่ไหนใจยังแคลง
ชาติปางก่อนย้อนไปในอดีต
พรหมท่านขีดหรือจิตคิดแอบแฝง
เปรียบพบคู่ชีวีที่จำแลง
เสกมนต์แกล้งให้หลงตรงดวงใจ
บอกสบตาแว๊บเดียวเกี่ยวใจแล้ว
คงไม่แคล้วมั่วแน่แท้ใช้ไหม
ไม่เป็นหรอกคู่ผ่านหวานหัวใจ
อย่าสงสัยใคร่ครวญชวนฉันงง
เพราะเวรกรรมเจ้าค่ะจะบอกให้
สบตาเธอตอบไปใช่เพราะหลง
บอกให้รู้จะได้ไม่พะวง
เธอเจาะจงเหยียบเอาเท้าฉันเอย.....จ๊าก!....เจ็บ
4 ตุลาคม 2545 01:58 น.
วรรณกาญจน์
ตั้งแต่ตอนยังเด็ก
ตัวยังเล็กแสนน่ารัก
พ่อแม่เฝ้าฟูมฟัก
ใครเห็นทักเป็นชื่นชม
ริ้นไรไม่ให้ไต่
ขอสิ่งใดได้ดั่งสม
ไม่เคยต้องทุกข์ตรม
ทุกคนชมและตามใจ
ชีวิตช่างราบรื่น
ไม่ขมขื่นน่าผ่องใส
แต่ว่าเหตุอันใด
ลองนึกไปแล้วชักกลัว
เกรงว่าต้องหมองมล
เจอผู้คนไม่เห็นหัว
เป็นคนเห็นแก่ตัว
ประกาศทั่วช่วยเหลือที
ช่วยมาคอยขัดใจ
ช่วยบอกไม่ส่ายหน้าหนี
ช่วยดุว่าซักที
นะคนดีฉันอ้อนวอน
ตอนนี้ยิ่งสำคัญ
ช่วยปราบฉันช่วยสั่งสอน
เพราะฉันอยากจากจร
ช่วยฉันก่อนขัดใจซี..
2 ตุลาคม 2545 21:07 น.
วรรณกาญจน์
ฝนตกเปียกปอนผ้า
ยั้งยิ้มร่าแสนสดใส
หัวเราะครื้นเครงไป
แม้ผู้ใหญ่เฝ้าตักเตือน
แหงนหน้าอ้าปากแขน
เย็นฉ่ำแสนสุขใดเหมือน
ไหลลื่นพื้นสะเทือน
ยังกลบเกลื่อนไม่เป็นไร
เด็กเด็กชอบเล่นน้ำ
เพราะช่างฉ่ำชื้นหัวใจ
ฝนตกมาคราใด
ตาวาวใสใจคนอง
แต่แปลกพวกผู้ใหญ่
ฝนตกไซร้ใจเศร้าหมอง
เปรียบฟ้าน้ำตานอง
ใยไม่ลองมองเด็กเอย
2 ตุลาคม 2545 20:43 น.
วรรณกาญจน์
บุรุษหนี
แค่ฉัน นั้นง้อ ขอให้
เธอไม่ ไกลร้าง ห่างหาย
ขออยู่ คู่ร่าง ข้างกาย
เจ้าชาย นายนั้น นั่นเอง
จีบรู้ ดูท่า ว่าใช่
โดนใจ ไม่หลง ตรงเผง
เธอหวั่น ฉันชัก นักเลง
เลยทำ ยำเกรง เซ็งเลย..
สตรีกลัว
ไม่สวย รวยปาก มากโม้
คุยโอ่ โธ่นาย ง่ายเหลือ
ชอบข่ม ชมตน จนเฟือ
พวกพ้อง ร้องเบื่อ เหลือเกิน
อีกทั้ง ยังชอบ ลอบงก
ทำเป็น เล่นตลก หกเหิน
ลีลา ช้าเชื่อง เรื่องเงิน
ยืมไป ใช้เพลิน เมินคืน..
หน้าส่วนตัว
950
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวรรณกาญจน์
