2 กันยายน 2545 18:24 น.
วรรณกาญจน์
มีเรื่องเล่าของเหล่าชาวลุงแซม
เป็นเรื่องแกมชวนขันกันทั่วขาม
เรื่องของสาวไร้สมองมักสวยงาม
ลองฟังความช่วยตัดสินหน่อยเป็นไร
เขาว่าสาวผมบลอนด์นั้นไม่ฉลาด
จึงจัดงานเพื่อประกาศแถลงไข
ทดสอบเชาวน์เหล่าบรรดาโฉมไฉไล
ตั้งโจทย์เลขแล้วถามให้ลองตอบมา
สามสิบหกบวกสิบสองเป็นเท่าไหร่
คนที่หนึ่งตอบเร็วไวสี่สิบห้า
เหล่าชายหนุ่มบอกได้โปรดขอเวลา..
พวกเธอแก้ตัวอีกครา คนต่อไป
ยี่สิบสามบวกสี่เป็นข้อสอง
สาวคนรองตอบสิบหก ถูกใช่ไหม
ชายหนุ่มรีบขอโอกาสคนต่อไป
กรรมการตอบว่าได้อีกคราเดียว!
สองบวกสองคือคำถามข้อสุดท้าย
สาวตอบสี่ทำเหนียมอายยังเสียวๆ
สาวผมบลอนด์ที่เหลือส่งเสียงเกรียว
ให้โอกาสเธออีกเที่ยว คนต่อไป!
31 สิงหาคม 2545 21:33 น.
วรรณกาญจน์
มีวันหนึ่งนักวิทยาศาสตร์
ได้เอื้อมอาจเอ่ยว่าท้าพระเจ้า
ทุกวันนี้ท่านหมดค่าสำหรับเรา
ไม่ต้องเฝ้าขอพรเหมือนก่อนกาล
เราโคลนนิ่งมนุษย์ได้สบายมาก
และไม่ยากหากจะสร้างปาฏิหาริย์
เปลี่ยนเครื่องในผ่าตัดใหม่ตามต้องการ
พ้นวันวารภาระท่านนั้นหมดไป
พระเจ้าทรงนิ่งฟังยั้งโทสะ
เราควรจะพิสูจน์กันก่อนดีไหม
มาแข่งปั้นมนุษย์หน่อยเป็นไร
เริ่มย้อนไปในวันฉันปั้น อดัม
เหล่านักวิทยาศาสตร์ตอบว่า ได้
แล้วก้มไปหยิบดินเหนียวมาขยำ
พระเจ้าตรัส หยุดสหาย ฟังแล้วจำ
ไปนำ ดิน ที่เจ้า ทำ ขึ้นเองซี
31 สิงหาคม 2545 08:41 น.
วรรณกาญจน์
ยามวิกาลไม่ง้อ ขอนอน
ต้องอยู่เวรแรมรอน ผ่อนสู้
มอดหมดไป่มีซ้อน แรงหลบ หลับเลย
แสงสว่างกราดกู้ อย่าได้ หวังผล
ตาปรือมองแผ่นฟ้า ทาทอง
ใย บ่ ใสเรืองรอง ผ่องหล้า
เสียงนกกู่ก้องร้อง ยินอยู่
แต่มิอาจเงยหน้า เอ่ยเอื้อน โอษฐ์สนอง
30 สิงหาคม 2545 08:00 น.
วรรณกาญจน์
ในยามเช้าอากาศช่างสดชื่น
มามะตื่นเราไปวิ่งกันดีกว่า
ต้องแต่งตัวให้เหมาะสมก่อนทุกครา
ชุดกีฬา คว้าผ้าใบ ใส่walkman
แต่ก่อนวิ่งทุกครั้งต้อง warm up
ขอกำชับไม่งั้นปวดเมื่อยเหลือแสน
จากสนุกกลับได้ทุกข์เข้ามาแทน
ต้องเมื่อยแขน ล้าขา น่าเศร้าใจ
วิ่งให้ดีต้องหายใจตามจังหวะ
ตั้งระยะในการวิ่งเท่าที่ไหว
เริ่มน้อยๆค่อยๆเพิ่มวันต่อไป
ฝึกหายใจฝึกหัวใจให้คุ้นเคย
วิ่งเสร็จสรรพกลับเข้ามาอย่าเพิ่งนั่ง
แม้ดื่มน้ำก็ต้องยั้งก่อนเพื่อนเอ๋ย
ต้อง cool down ปิดท้าย อย่าละเลย
อย่ามัวเฉย ตื่นเร็วไว ไปวิ่งกัน!
1....2...1....2....1...2
28 สิงหาคม 2545 23:08 น.
วรรณกาญจน์
(พยายามแปลจาก เพลง out of reach ของ กาเบรียล โดยคงทำนองเดิมไว้ค่ะ)
ลางบอกใจ ไม่เข้าที โอ้ตัวฉันดูสิช่างน่าอาย
พลาดจากเธอ วันนี้ รู้สึกแล้วทันที ฉันงมงาย
* สุดสับสน ทนใจสลาย ไม่เคยได้ความรักข้างเธอ
** ไกลสุดคว้า หาเจอ เพราะเธอไม่มีหัวใจ
ไกลสุดสาย ปลายตา เหมือนว่าไม่เคยเห็นเลย
ต้องปลีกตัว มาปลอบใจ ฉันอาจขาดใจตายหากยังเฉย..
ทำเหมือนงานยุ่ง ยิ่งกว่าเคย.. โอ้เธอเอ๋ยฉันคิดว่าช่วยคลาย
(แต่กลายว่า) (*)(**)
สุดปวดร้าว สุดเจ็บช้ำ ต้องจำไว้ ตั้งใจลบ เธอออกไป ไม่ง่าย..
สิ่งสุดท้าย ได้แต่หวัง เธอกลับหลัง ไปจากฉัน ทันเวลา คลี่คลายใจ..
(แต่กลายว่า) (*)(**)
ไกลสุดคว้า หาเจอ เพราะเธอ ไม่เคยรักใคร
(**)
หน้าส่วนตัว
1285
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวรรณกาญจน์
