30 ตุลาคม 2545 21:31 น.

(ไม่) ลังเล

วรรณกาญจน์


คงอายละสินะ	
      ที่เธอจะพูดคำนั้น
จะเขินทำไมกัน	
      หรือเธอนั้นไม่แน่ใจ
ให้ฉันแสดงออก	
      หรือให้บอกเลยดีไหม
ว่ารู้สึกอย่างไร	
      ก่อนจะได้คำตอบเธอ
แต่เอ...คิดอีกที	
      ตัวฉันนี้อาจต้องเก้อ
หากคิดผิดจากเธอ	
      อาจยืนเซ่อทำไงดี
จะเขียนใส่กระดาษ	
      เป็นรูปวาดระบายสี
หรือใช้เสียงดนตรี	
      ทำไงดีปวดหัวจัง
หรือให้เป็นของขวัญ	
      หรือชวนกันไปดูหนัง
หรือพาเธอไปฟัง	
      คลื่นซัดฝั่งริมหาดทราย
เธอคงสังเกตเห็น	
      ฉันทำเป็นคนใกล้ตาย
จึงเดินมาโอบกาย	
      บอกง่ายๆ ..ฉันรักเธอ
				
29 ตุลาคม 2545 10:29 น.

นางฟ้ากับซาตาน

วรรณกาญจน์

มาคิดดูโลกนี้มีสองด้าน
เปรียบซาตานนางฟ้าอย่าสงสัย
สิ่งดีแลสิ่งชั่วกลั้วเกลี้ยไป
อยู่ที่ใจเราปองจ้องจับเอา

เป็นางฟ้าคงดีมีคนรัก
ใสซื่อนักจิตใจไม่อับเฉา
โลกแสนดีแสนงามตามวาดเดา
นางฟ้าเจ้าอยู่ไปไม่คลางแคลง

เป็นซาตานชาญฉลาดขาดหิริ
ช่างชำนิชำนาญการแอบแฝง
ร่ายเวทมนตร์หลอกไปได้สำแดง
ถึงความเกร่งอยู่รอดปลอดภัยกราย

แต่ฉันขอเสนอเธอทั้งผอง
อย่าได้ปองยึดแน่แค่หนึ่งฝ่าย
เป็นนางฟ้าไม่ฉลาดอาจวอดวาย
ซาตานร้ายเกินไปไร้มิตรจริง

ให้ซาตานรู้จักรักนางฟ้า
แล้วนำพาฝ่าไปในทุกสิ่ง
ขาวบวกดำเป็นเทาเราควรอิง
เพื่อทุกสิ่งเป็นไปในสายกลาง				
27 ตุลาคม 2545 14:12 น.

วัคซีน

วรรณกาญจน์

ฉีดวัคซีนหน่อยไหมใครเห็นด้วย
งั้นจงช่วยยกมือสื่อถึงฉัน
เจ็บแค่เพียงมดกัดหัดทนกัน
หลังจากนั้นมีภูมิคุ้มกันใจ

เพราะวัคซีนของฉันกันเชื้อรัก
ที่แพร่หนักใครรับจับป่วยไข้
และระบาดไม่ยั้งทั้งใกล้ไกล
สอบสวนไปไม่จบพบต้นตอ

หลังฉีดเพียงหนึ่งวันนั้นมีไข้
เพราะหัวใจตอบรับกับเชื้อหนอ
หมั่นเช็ดใจด้วยทมคงชลอ
ให้ไข้พอลดไปในอีกวัน

ฉีดวัคซีนนั้นดีมีภูมิคุ้ม
ไม่ต้องกลุ้มติดเชื้อเมื่อกาลผัน
เจ้าเชื้อรักจักแน่แค่ไหนกัน
คงเจ็บคันเหมือนกับรับวัคซีน				
22 ตุลาคม 2545 21:38 น.

หนาวนี้พี่ห่วงน้อง

วรรณกาญจน์

(พี่)
เพียงผิวสาวเพียงผิวน้องต้องลมหนาว
เนื้อนวลขาวเนื้อนวลนั้นฉันหลงใหล
อากาศเย็นอากาศนี้พี่ห่วงใย
วอนลมไปวอนลมหนาวอย่ากร้าวเธอ

หน้าหนาวนี้หน้าหนาวที่พี่หงอยเหงา
คิดถึงเจ้าคิดถึงไปใจพลันเผลอ
ต้องข่มจิตต้องข่มใจไม่ละเมอ
ย้ำว่าเธอย้ำว่าฉันนั้นจบกัน

(น้อง)
คราหน้าหนาวคราหน้านี้พี่ห่วงน้อง
ไยจึงร้องไยจึงร่ำพร่ำถึงฉัน
คิดถึงจริงคิดถึงแน่แค่กี่วัน
หัวใจหวั่นหัวใจแคลงแรงห่วงเธอ

หยุดคำพร่ำหยุดคำหวานผ่านถึงฉัน
วอนลมนั้นวอนลมห้ามยามเธอเพ้อ
เธอบอกลาเธอบอกเลิกเองนะเออ
แล้วไยเธอแล้วไยปากฝากห่วงใย				
20 ตุลาคม 2545 00:17 น.

รักง่าย..ไม่หน่ายเลย

วรรณกาญจน์


หนึ่งนาทีผ่านตาพาทายทัก
หนึ่งชั่วโมงรู้จักชักหลงใหล
หนึ่งวันเพียงพานพักตร์รักหมดใจ
หนึ่งชีวีผ่านไปไม่อาจลืม				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟวรรณกาญจน์
Lovings  วรรณกาญจน์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟวรรณกาญจน์
Lovings  วรรณกาญจน์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟวรรณกาญจน์
Lovings  วรรณกาญจน์ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงวรรณกาญจน์