4 เมษายน 2546 07:24 น.
วรรณกาญจน์
ตื่นเช้าสดใส
อากาศเป็นใจ
ฉันออกวิ่งพลัน
แค่อยากแข็งแรง
หากดีกว่านั้น
โลกใหม่ทุกวัน
มีให้ชื่นชม
ก้าวออกจากบ้าน
นกน้อยบินผ่าน
ส่งเสียงกันขรม
น้ำค้างใสแจ๋ว
ร่วงมาประพรม
เพราะเจ้าสายลม
พัดมาทักทาย
ต้นไม้ใบหญ้า
ดอกไม้นานา
ที่หลับซุกกาย
ก็พากันตื่น
รับตะวันฉาย
ใครเคยเบื่อหน่าย
ลองตื่นเช้าเอย
25 มีนาคม 2546 08:21 น.
วรรณกาญจน์
วันนี้ฝนหล่นมาฟ้ามืดครึ้ม
ฉันเศร้าซึมใจหลงพะวงหา
ล่วงเลยลับเดือนปีที่ผ่านมา
เธอหายหน้าไปนานร้าวรานใจ
แล้วเป็นห่วงคนห่างบ้างหรือเปล่า
รู้สึกเหงาในจิตสักนิดไหม
งั้นฟังคำพร่ำฝากจากแดนไกล
แสนห่วงใยรำพึงคิดถึงเธอ
17 มีนาคม 2546 21:50 น.
วรรณกาญจน์
จันทร์นวลจ๋าอยากอ้อนวอนขอเจ้า
ช่วยนำเอาความนี้ที่อยากเผย
ฝากไปถึงคนดีที่คุ้นเคย
ฉันอยากเอ่ยความนัยให้เธอฟัง
ถึงรู้ว่าวันก่อนไม่ย้อนกลับ
จึงเพียงจับอดีตขีดกรอบฝัง
เป็นขุมทรัพย์ลับลี้มีพลัง
หลับตายังชัดภาพเธออาบใจ
เห็นแสงนวลหวลย้อนตอนเรานั้น
ร่วมแบ่งปันวันชื่นคืนสวยใส
ถึงแม้ร่างเราพรากจากกันไกล
ขอได้ไหมมิตรภาพตราบสิ้นกาล
โสมยังส่องผ่องฟ้าไม่ล้าอ่อน
ยามอาวรณ์คอยจับเพ็ญขับขาน
เอ่ยสำเนียงเสียงร้องก้องกังวาน
อย่าฟังผ่านคำนั้น ฉันรักเธอ
17 กุมภาพันธ์ 2546 00:35 น.
วรรณกาญจน์
เพ็ญเดือนสามงามลออทอทาบฟ้า
หมู่เมฆาล้อมรายคล้ายสรรเสริญ
อีกแววดาววาวอร่ามงามเหลือเกิน
ดุจอัญเชิญจันทร์เป็นเพ็ญมงคล
ย้อนรำลึกถึงวันอันศักดิ์สิทธิ์
ธรรมสถิตแผ่ผ่านสุขทุกแห่งหน
ทั่วธานีมีเพียงผู้วิญญูชน
พุทธดลดับกิเลศเหตุก่อกรรม
ทำความดีละชั่วไม่มัวจิต
ตรัสให้คิดฉุดตนไว้ไม่ถลำ
หวังมนุษย์พ้นทุกข์สุขด้วยธรรม
จึงน้อมนำสู่เหล่าชนวนหลงทาง
ให้ใจงามพิสุทธิ์ดุจเดือนผ่อง
ให้เรืองรองปัญญาหาใดขวาง
ให้สติสมาธิมิเลือนลาง
ให้สุดทางไกลลิบคือ นิพพาน
12 กุมภาพันธ์ 2546 21:05 น.
วรรณกาญจน์
รักเพราะว่าอารมณ์ยากข่มไว้
รักนั้นใช่สิ่งประเสริฐเลิศแท้หรือ
รักพอดีที่ตรงไหนอยากหารือ
รักนั้นคือสิ่งจำเป็นเช่นอะไร
หรือรักเป็นเช่นอาหารรสหวานล้ำ
หรือเป็นน้ำโอสถทิพย์ยืนชีพไข
หรือยาพิษกรดกัดตัดขั้วใจ
หรือคือไฟไหม้โหมโดมดวงแด
หลงเวียนวนทนแปลแค่คำรัก
หลงรู้จักรับไว้จนได้แผล
หลงเดินพลาดเผลอพลั้งโดนรังแก
หลงมองแต่ด้านดีที่รักครอง
ผิดจนฉันต้องหวนทวนความคิด
ผิดที่จิตเราตรมระทมหมอง
ผิดเพราะรักไม่สมอารมณ์ปอง
ผิดจึงลองเก็บไว้ใช้เป็นครู
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวรรณกาญจน์
หน้าส่วนตัว
1284
