....ณ มุมหนึ่งของโลกที่แสนกว้าง ไม่ลาร้างสิ่งแต้มเติมสีสัน หญ้าดอกนิดชูช่อแห่งชีวัน รอคอยวันต่อไปก้าวเผชิญ ...แพ่งพินิจพิศมองเจ้าดอกหญ้า บางแง่มุมดูงามตาใช่ขัดเขิน เปรียบดั่งคนที่มีขาดและมีเกิน มีสรรเสริญมีเกลียดชังเคล้ากันไป ...หญ้าดอกน้อยมองอีกมุมก็สวยได้ ส่วนคนเราถ้ามองอย่างเอาใจใส่ จะเห็นว่าทุกคนสวยไม่แพ้ใคร อยู่ที่ใจเจ้าตัวจะเห็นเอง........
หน้าส่วนตัว
650
