19 มีนาคม 2551 17:34 น.
วรจินดา
.....แม้จะรู้ว่ายังเป็นไปไม่ได้
แต่หัวใจกลับห่วงเสียยิ่งใหญ่
มิรู้เลยป่านฉะนี้เจ้าดวงใจ
เป็นเช่นไรไม่สบายหายหรือยัง
......ยามเมื่อคืนเจ้าโทรมาได้ยินเสียง
สดับสำเนียงที่เจ้ากระซิบสั่ง
แม้จะหลับเจ้าก็อยู่ในภวังค์
คิดถึงภาพความหลังครั้งอัมพวา
.. ...เดินตลาดริมน้ำยามใกล้ค่ำ
ใจสุขล้ำเมื่อเห็นเจ้าดูหรรษา
ยามกลางคืนลงเรือล่องคลองอัมพวา
ต่างก็พาชี้ชวนชมหิ่งห้อยงาม
........วะวาบวับราวกับดาวประดับฟ้า
ละลานตาตื่นใจน่าเกรงขาม
สุขทวีเต็มตลอดทุกโมงยาม
ณ แห่งเมืองสามน้ำนามแม่กลอง
........ณ วันนี้กลับมาจากแม่กลองแล้ว
ยังไม่แคล้วรำลึกถึงตรึงสมอง
ภาพเจ้ายิ้มระรื่นชื่นอารมณ์ปอง
เร่งเรียกร้องใจให้ห่วงหาอาลัย
.......เจ้าดวงใจป่านฉะนี้อยู่ที่ไหน
ทำอะไรรู้ไหมใครฝากใจให้
เมื่อยามเช้าตักบาตรอธิฐานไป
วอนพระให้คุ้มครองเจ้าทุกทิวา
......ให้เจ้าส ุขทั้งยามหลับและตื่น
ทุกวันคืนมีแต่ความหรรษา
สิ่งเลวร้ายอย่ากล้ำกรายเจ้าแก้วตา
คนที่พี่ห่วงหาทุกนาที
3 มีนาคม 2551 19:08 น.
วรจินดา
...............หนึ่งชีวิตหนึ่งครั้งที่พบผ่าน
งามตระการเมืองสามน้ำน่าฉงน
สมุทรสงครามแหล่งที่เหล่าหมู่ชน
ต่างดั้นด้นมาเยือนอัมพวา
........ณ มุมหนึ่งของอัมพวาที่มาทัก
มารู้จักบ้านสวนตาลงามหนักหนา
ยามกลางคืนดูหิ่งห้อยตระการตา
ราวเจ้าจะบินไปคว้าถึงดวงดาว
..........ต้นลำพูดูแลระยิบระยับ
วาวประดับด้วยหิ่งห้อยหนุ่มและสาว
วะวาบแสงดูแลสุกสกาว
เทียบชั้นดาวบนฟากฟ้านภาลัย
........ณ มุมหนึ่งของอัมพวาที่รู้จัก
มาพบรักแห่งเพื่อนอันยิ่งใหญ่
ณ มุมหนึ่งของอัมพวาจะอยู่ใน
ห้วงหัวใจคงมั่นนิรันดร์กาล
21 กุมภาพันธ์ 2551 13:25 น.
วรจินดา
....ณ มุมหนึ่งของโลกที่แสนกว้าง
ไม่ลาร้างสิ่งแต้มเติมสีสัน
หญ้าดอกนิดชูช่อแห่งชีวัน
รอคอยวันต่อไปก้าวเผชิญ
...แพ่งพินิจพิศมองเจ้าดอกหญ้า
บางแง่มุมดูงามตาใช่ขัดเขิน
เปรียบดั่งคนที่มีขาดและมีเกิน
มีสรรเสริญมีเกลียดชังเคล้ากันไป
...หญ้าดอกน้อยมองอีกมุมก็สวยได้
ส่วนคนเราถ้ามองอย่างเอาใจใส่
จะเห็นว่าทุกคนสวยไม่แพ้ใคร
อยู่ที่ใจเจ้าตัวจะเห็นเอง........
หน้าส่วนตัว
581
