16 กันยายน 2544 03:47 น.
วนา
เมื่อตัวพี่ หลงทาง จนห่างเหิน
เจ้าก็เมิน จืดจาง จนห่างหาย
รักของพี่ นี้กลับ ดับมลาย
สูญสลาย ดับดิ้น สิ้นชีวัน
จงอภัย ให้พี่ นี้สักครั้ง
สร้างพลัง ใจใหม่ ในความฝัน
ร่วมสร้างทาง รักใหม่ ไปพร้อมกัน
ทุกก้าวนั้น น้องพี่ นี้ร่วมใจ
จะถนอม รักไว้ ให้คงมั่น
จะฝ่าฟัน อุปสรรค มิหวั่นไหว
จะอยู่เคียง เพียงข้าง ไม่ห่างไกล
จะให้ฟ้า สดใส เมื่อใกล้เธอ
11 กันยายน 2544 08:50 น.
วนา
เมื่อเหม่อมอง ท้องฟ้า คราคืนค่ำ
เคยดื่มด่ำ ท่ามกลาง ทางเวหา
หมู่ดวงดาว สุกสกาว กลางนภา
สาดส่องหล้า ประจำ ยามค่ำคืน
คืนข้างแรม แสงดาว เฝ้าสาดส่อง
ทาสีทอง โอบฟ้า นภาผืน
สองเราเคย เคียงคู่ อยู่ราบรื่น
เคยชมชื่น หมู่ดาว เคล้าสุขกัน
แต่เวลา ที่หวนไป ไม่หันกลับ
เธอลาลับ จากไกล ใจเปลี่ยนผัน
สุดเหนี่ยวรั้ง หัวใจ ไว้ใกล้กัน
สุดอัดอั้น ในอก ในหัวใจ
จากไปแล้ว คืนวัน ที่ผันผ่าน
เพียงไม่นาน สุดเศร้า จะหาไหน
จะหวนคืน คงมิอาจ จะเป็นไป
คงเป็นได้ ดั่งเช่นคราว ดาวละฟ้า
3 กันยายน 2544 03:35 น.
วนา
ขอเธอจง อภัย ให้สักนิด
ขอเธอคิด อภัย ให้สักหน
ขอเธอจง อภัย ให้สักคน
พี่จะทน รอเธอ ให้อภัย
พี่รู้ตัว ว่าพี่ นี้ทำผิด
พี่รู้ตัว ว่าจิต พี่หวั่นไหว
พี่รู้ตัว ว่าพลั้ง ไปทั่งใจ
คงไม่สาย เกินไป จะคืนดี
18 สิงหาคม 2544 16:33 น.
วนา
อาจจะเป็น...ความหลัง...ฝังความคิด
อยู่ใต้จิต...สำนึก...อย่างลึกซึ้ง
แม้จากไกล...หลายปี...ยังคำนึง
เก็บความฝัน...ตราตรึง...ซึ้งในทรวง
เวลาผ่าน...นานเนิ่น...เกินจะยั้ง
และความหลัง...ลอยไกล...หายลับล่วง
ยังเก็บมา...พาฝัน...กันเกินลวง
แม้จะล่วง...เนิ่นนาน...กาลเวลา
โอ้ว่าเจ้า...นี้อยู่...ที่แห่งไหน
แม้ว่าเรา...อยู่ไกล...จะไปหา
ขอให้เจ้า...รับหัวใจ...นะแก้วตา
ขวัญชีวา...จงรัก...สมัครใจ
27 พฤษภาคม 2544 23:45 น.
วนา
วัน...เลยล่วง สุดแสนห่วง ดวงชี...วัน
ร้าง...ห่างกัน ดั่งเช่นวัน ที่รัก...ร้าง
ทาง...แสนไกล ใจอับจน ไร้หน...ทาง
ลา...จากนาง อย่างชอกช้ำ จำใจ...ลา
หน้าส่วนตัว
890
