12 กรกฎาคม 2545 22:34 น.
วนา
ณ ที่นี่ แห่งนี้ ที่มีเพื่อน
มิลางเลือน เตือนจิึต คิดเสมอ
เพื่อนถึงเพื่อน จะรอกัน วันพบเจอ
คิดถึงเธอ เพื่อนรัก สลักทรวง
มิตรภาพ ที่ยิ่งใหญ่ น้ำใจเพื่อน
ฝังย้ำเตือน เพื่อนสนิท คิดห่วงหวง
ดวงใจเพื่อน ผูกพันธ์ไว้ ตั้งหลายดวง
เวลาล่วง เพื่อนยังคง ความทรงจำ....
12 กรกฎาคม 2545 11:59 น.
วนา
ใต้ฟ้าคราม แสงจันทร์ คืนวันเหงา
เหลือเพียงเรา ด้วยคนรัก มาหนีหาย
ทิ้งร่องรอย ความช้ำ ซ้ำใจกาย
สุดอาลัย หักจิต ชีวิตตรม
เธอฝากรอย รักไว้ ให้ปรากฏ
ช่างงามงด แต่สุดท้าย ใยขี่นขม
โอ้รักร้าว ลาร้าง อย่างระทม
หักอารมณ์ ร้าวราน ปานสิ้นใจ
คืนแห่งเหงา เศร้าตรม ระทมลึก
เมื่อรู้สึก น้ำตา พารินไหล
เมื่อรักร้าว หนาวเหน็บ เจ็บเจียนตาย
ไร้ความหมาย สุดฝืน โอ้คืนเหงา
11 กรกฎาคม 2545 11:23 น.
วนา
ไฉนจึง หมางเมิน จนเหินห่าง
จดหมายร้าง ห่างไกล มิได้เห็น
หรือลืมเพื่อน คนนี้ อย่างเลือดเย็น
หรือว่าเป็น เพราะโกรธ โปรดบอกมา
11 กรกฎาคม 2545 11:08 น.
วนา
ช่วงเวลา ที่คบกัน นั้นสั้นนัก
จะให้รัก คงยาก เสียหนักหนา
เราพบกัน นั้นน้อย ด้อยเวลา
อันมีค่า มากล้น ที่คนคอย
เราพบกัน ด้วยเหตุการณ์ ไม่คาดคิด
ด้วยดวงจิต ดวงใจ ไม่เหงาหงอย
เราพบกัน ด้วยจิตใจ ไม่เลื่อนลอย
เหมือนเป็นกลอย ใจข้า น่านิยม
แต่ดวงใจ มีห่วง ดวงหนึ่งแล้ว
มีน้องแก้ว กลอยใจ ได้สั่งสม
รักกันมา เป็นเวลา ที่นานนม
รอเวลา ชื่นชม วันสมใจ
เมื่อมีเธอ ทำให้ ใจครุ่นคิด
ที่ดวงจิต มากล้น จนหวั่นไหว
เหมือนมีมนต์ จนรักแท้ จะแปรไป
มีรักใหม่ ในใจภักดิ์ จะรักเธอ
ขอเวลา ของดวงใจ ไว้สักนิด
ทดสอบจิต ดวงใจภักดิ์ รักเสมอ
แม้จามี หลายสิ่ง มาปรนเปรอ
ขอรักเธอ คนเก่า ที่เรามี
จะไม่ขอ เปลี่ยนใจ ไปอีกแล้ว
จะแน่แน่ว รักเดิมไว้ ไม่หน่ายหนี
เติมใจไว้ ให้เต็ม ขอยอมพลี
มอบรักนี้ ดวงใจ ให้คนเดิม
6 กรกฎาคม 2545 12:42 น.
วนา
มองนภา ครั้งใด หัวใจหม่น
จากมีคน เคยเห็นหน้า มาหนีหาย
เหมือนดวงดาว ลอยผ่าน แล้วเลยไป
แล้วลับไกล สุดหล้า ที่ฟ้านั้น
แต่ดวงดาว ลอยไป ไม่ไปลับ
ไม่ช้ากลับ คืนคู่ สู่สวรรค์
ขอให้เธอ เป็นเหมือน เช่นดวงจันทร์
ไว้สักวัน เธอคืนกลับ รับดวงใจ
หน้าส่วนตัว
1000
