18 พฤษภาคม 2547 01:35 น.
วนัสนันท์
คืนนี้ฟ้ามืดมิด
ฉันมีสิทธิแค่เฝ้ามอง
มิอาจเอื้อมมือจอง
เป็นเจ้าของ...เพียงแสงจันทร์
อยู่ไกลเกินไขว่คว้า
สุดปัญญาเกินจะฝัน
หากยังเฝ้ารอจันทร์
เผื่อสักวันเจ้าหันมา
แม้นรัก มิรับรู้
ยังรักอยู่...คะนึงหา
ผ่านนานกาลเวลา
ฤาเยียวยา..ได้ถึงใจ
เห็นไหม..หนอเจ้าจันทร์
ขาดเธอนั้นเป็นไฉน
โลกมืด ไร้อุ่นไอ
คนอยู่..ไร้ ซึ่งชีวา..
17 พฤษภาคม 2547 15:12 น.
วนัสนันท์
แค่อยากถาม มิติดตาม หาคำตอบ
แค่อยากบอก มิรู้หรอก อยากฟังไหม
แต่อยากรู้ แค่อยากดู ถึงดวงใจ
ของคนไกล ไร้เวลา พาพบเจอ
คิดถึงกัน บ้างไหม ใจอยากถาม
ทุกโมงยาม ของเวลา ของความฝัน
มีให้ฉัน หรือไม่ เสี้ยวของวัน
หรือแบ่งปัน ใครหมด คนทดแทน
อยากให้รู้ เธอยังอยู่ ในความคิด
ทุกลิขิต ลมหายใจ ไม่เคยเผลอ
ระลึกนึก ทุกนาที แม้มิเจอ
รับรู้ไว้ นะเธอ คนของใจ
17 พฤษภาคม 2547 06:24 น.
วนัสนันท์
เคยหนาวเหน็บ เก็บดวงใจ ใส่ลิ้นชัก
กับความรัก ฉันใส่กลอน ด้วยเหตุผล
มิมีหรอก ใช้เพียงใจ ให้ได้ยล
ไม่ผ่อนปรน คนเข้ามา มิตราใจ
ด้วยตัวฉัน มีสมอง ไว้ตรองคิด
มีดวงจิต จารณา หาเหตุไข
จัดการได้ ทุกที มิว่าใคร
เรื่องหัวใจ มันเรื่องรอง สมองมา
จวบวันนี้ วันมีเธอ ให้เพ้อถึง
ทุกนาที ใจตราตรึง คะนึงหา
เธอไขกลอน ปลดเปลื้อง พันธนา
รักได้มา ละลายใจ ไร้ต้านทาน
เหตุผลฉัน นั้นยังมี ยังดีอยู่
แต่โปรดรู้ ไม่ทันใจ ที่ขับขาน
รักยิ่งใหญ่ ชายคนหนึ่ง ตรึงตราตราน
อีกเนิ่นนาน กาลเปลี่ยน มิเปลี่ยนแปลง
เธอเหมือนฝัน ในวันคืน อันชื่นจิต
เหมือนอาทิตย์ ส่องอำนวย ช่วยแถลง
เหมือนกำลัง ของหัวใจ ช่วยเติมแรง
คือลำแสง แห่งรัก ที่ปักใจ
ดุจมนต์ขลัง ทรงพลัง พลันสะกด
จะหาหมด ลดเปลี่ยน ไปไฉน
ตกหลุมรัก ภักดี ที่ดวงใจ
รัก รัก รัก มากมาย เกินใจจำ
16 พฤษภาคม 2547 17:48 น.
วนัสนันท์
จันทร์ลอย ไม่คอยใจ
นานเท่าใด ไม่กลับมา
ให้เพ้อ ละเมอหา
ดวงจันทรา ไม่แยแส
ให้เศร้า ระทมทรวง
จันทร์ฤาห่วง หันมาแล
ให้รัก มิปรวนแปร
เป็นได้แค่...คนยังคอย
วันวาร กาลผ่านพ้น
ยังเศร้าหม่น มิลดถอย
ย่ำค่ำ..ตะวันคล้อย
ยังคงคอย...จันทร์ของใจ
16 พฤษภาคม 2547 13:23 น.
วนัสนันท์
สีดามีเจ้าของ
แต่ข้าปองจึงขอฝัน
ใครๆ ช่างหัวมัน
จะทำฝัน..นั้นให้จริง
ผิดไหม .. ข้าไม่รู้
ที่เป็นอยู่ รักมันสิง
ขอนางมาแอบอิง
ใครติติง...มันเตรียมตาย
ต้องนางอาจร้อนรุ่ม
ดั่งไฟสุมมิรู้หาย
บ้านเมืองอาจวอดวาย
อาจมีชาย..ตามฆ่าฟัน
มาเลย อุปสรรค
ข้าจะรัก มิแปรผัน
แค่รบ...ต่ายจบกัน
ดีกว่าวัน ไม่มีนาง
พระรามไม่ขามฤทธิ์
แม้นมีสิทธิ อย่าคิดขวาง
เทวาแต่ใดปาง
อย่ามาวาง ท่าข่มเกรง
แม้นรู้ นางมิรัก
กรรมประจักษ์..คล้ายข่มเหง ...แต่...
ผิดหรือข้าบรรเลง
เพลงกระทำ ตามจิตใจ
สงคราม รักหรือช้ำ
ยุติธรรม..ทุกวิสัย
แย่งชิงหรือจริงใจ
ใครชนะ...จะได้มา
หน้าส่วนตัว
1002
