22 พฤษภาคม 2552 14:37 น.
วชรกานท์
ตะวันเลื่อนเคลื่อนคล้อยลอยกลางฟ้า
เทียบเวลาช่วงชีวิตลิขิตฝัน
กาลล่วงเลยผ่านมาได้ครึ่งวัน
ชีวิตฉันใช้เวลามาครึ่งคน
จากเด็กน้อยคอยเรียนรู้การศึกษา
ตะวันเช้าหรรษาไปทุกหน
เข้าทำงานผ่านยากลำบากทน
จวบจนตะวันพลันกลางฟ้า
เหลียวซ้ายมองขวาพาครุ่นคิด
ว่าชีวิตยาวไกลในภายหน้า
ตะวันบ่ายคล้อยเคลื่อนไคลคลา
ความชรามาเยือนเหมือนตอนเย็น
ยามย่ำย่ำค่ำค่ำให้มืดมิด
ย่ำย้ำคิดมองไกลมองไม่เห็น
ครึ่งตะวันครึ่งชีวิตผ่านลำเค็ญ
รอเย็นเย็นย่ำย่ำค่ำมาเยือน
20 พฤษภาคม 2552 15:14 น.
วชรกานท์
เวลาล่วงเลยผ่านมานานนัก
ได้เคียงคู่คิดว่ารักผลิตผล
ผลผลิตบังกำเนิดเกิดสามคน
ยังอับจนคำว่ารักเป็นอย่างไร
เพียงอยู่ใกล้หทัยเสน่หา
ไม่รู่ว่านั่นรักฤๅไฉน
ทั้งกลางคืนกลางวันหมั่นเอาใจ
นี่หรือไรความรักชักลังเล
บางครั้งก็ต่อว่าตาขยิบ
บ้างเงียบกริบทั้งวันพลันหันเห
เห็นดอกไม้ริมท่าพารวนเร
คิดเสเพลพลันทบทวนหวลกลับเรือน
ยามอยู่ไกลให้ห่วงคนึงหา
ใจอ้างว้างเหลือคณาหาใครเหมือน
เวลาล่วงเลยไปให้แชเชือน
แม่ศรีเรือนเธอน่ารักหรืออย่างไร