17 มิถุนายน 2551 23:49 น.
วชรกานท์
อยากฝ่าดงพงป่าพนาสณฑ์
เพื่อดั้นด้นค้นหามารศรี
แม้นไม่ตายใคร่ประสบพบเมรี
ขอฤๅษีอย่าแปลงสาส์นเปิดอ่านมัน
ที่เธอรักเพราะแม่และแก้สาส์น
ใช่เพราะฟังคำหวานจากปากฉ้น
เป็นพระรถที่ไร้ค่าคำจำนรรจ์
เฝ้ารอวันหนีห่างให้ร้างรัก
เปิดผอบพบโมรามารศรี
ที่ใจดีมิทำให้ช้ำหนัก
พบคนไกลไม่ใฝ่มอบใจภักดิ์
เธอมีรักจันทโครพเพียงหนึงเดียว
โอ๊ะนั่นกากีที่แสนสวย
รื่นระรวยกลิ่นกายให้หวาดเสียว
นางหลงรักพรหมทัตเพียงองค์เดียว
คนธรรพ์เปลียวดวงแดได้แค่มอง
ตำนานรักผันแปรเทียบแค่ฝัน
ปัจจุบันนิยายรักน่าสยอง
วัฒนธรรมเปลี่ยนไปจากครรลอง
ยุคเงินทองแลกใคร่จากกายมี
วรรณคดีลำนำจำจรจาก
รักจำพรากจากกันตามวิถี
อินเตอร์เน็ตกลิ่นคาววีซีดี
เหลือยิ่งกว่ากากีในลำนำ
11 มิถุนายน 2551 13:47 น.
วชรกานท์
มีอะไรในโลกนี้ที่แน่นัก
แม้มีรักกลายเป็นชังนั่งเหงาหงอย
ญาติพี่น้องพ้องเพื่อนเกลื่อนร้าวรอย
พวกผู้น้อยผู้ใหญ่ไม่กินเส้น
มีอะไรในโลกนี้ที่แน่แท้
พระคุณแม่แน่แท้ที่แลเห็น
ครูอาจารย์ท่านพร่ำให้ทำเป็น
สุดยากเย็นความจริงใจที่ให้กัน
มีอะไรในโลกนี้ที่ไม่ช้ำ
ถูกเติมซ้ำยามว้าเหว่ให้เหหัน
อุปสรรคขวากหนามตามโรมรัน
ให้จาบัลย์ฝันสลายมลายไป
มีอะไรในโลกนี้ที่ไม่หมอง
แม้เคียงครองนานวันยังหวั่นไหว
สิ่งรุมเร้ารายวันให้หวั่นใจ
มีอะไรในโลกนี้ที่แน่นอน
10 มิถุนายน 2551 08:19 น.
วชรกานท์
ตาสบตาคราพบประสพพักตร์
เกิดความรักกานดามารศรี
ตากลมกริ่มยิ้มหวานซ่านฤดี
งามท่าทีวจีนิ่มยิ้มละไม
สกุลหงส์ทรงศักดิ์เหนือปักษี
กุลสตรีดีพร้อมนอบน้อมไหว้
กิริยายามเยื้องย่างคลาไคล
อรทัยดั่งนกยูงสูงศักดา
เธอเดียวดายขาดชายหมายพิชิต
ไร้คู่คิดเคียงคู่อยู่เคหา
เธอเพรียบพร้อมการงานปริญญา
พี่หมายตาดวงใจไว้แอบอิง
แม้นมาเจอไม้งามยามฟ้าสาย
ขอมอบกายใจภักดิ์รักน้องหญิง
ทุกทุกคำที่พร่ำไปจากใจจริง
ขอจับจองใจหญิงสาวนครฯ