16 เมษายน 2551 15:05 น.
วชรกานท์
คำสำเนียงไม่หวานปานน้ำผึ้ง
คำไม่ซึ้งตรึงใจให้ถวิล
คำจากใจคนใต้ไม่จับจินต์
คำโบยบินถวิลหาใขว่คว้าดาว
คำจากใจกลายเป็นเช่นคำหลอก
คำลมลิ้นปลิ้นปลอกหลอกลวงสาว
คำคนใต้ไร้ค่าของพี่บาว
คำว้าวราวลมโชยโปรยคำลวง
คำว่ารักปักธงลงกลางใจ
คำฮักฝากคนไกลด้วยใจหวง
คำว่ารักปักใจกลายเป็นลวง
คำทั้งปวงฝากไว้จากใจจริง
คำ"นคร"ย้อนไปในเมืองเหนือ
คำที่เชื่อว่ารักปักใจหญิง
คำที่พร่ำเพ้อปากจากใจจริง
รอฮักจาก"นครพิงค์" แห่งล้านนา
14 เมษายน 2551 16:25 น.
วชรกานท์
ความรักคือความหวังดีที่มีให้ (รักแท้)
ความรักคือความจริงใจไม่แอบแฝง (รักจริง)
ความรักคืออารมณ์อันร้อนแรง (ใคร่)
ความรักคือความเคลือบแคลงระแวงกัน (หึง)
ความรักคือสร้างสมอารมณ์หวาน(ซึ้ง)
ความรักคือน้ำตาลหวานมหันต์(มด)
ความรักคือต้องรูปสวยรวยอนันต์(งก)
ความรักคือแค่เสกสรรรค์จำนรรจา(เขิน)
ความรักคือทุกสิ่งดูพริ้งเพลิด(เริ้ด)
ความรักคือความบรรเจิดจรัสจ้า(มากไป)
ความรักคือมอบกายให้ชีวา(นางทาส)
ความรักคือพรรณนาให้หลงใหล(งงงวย)
ความรักมั่นนั้นให้แด่แม่และพ่อ(พระคุณ)
ความรักมั่นนั้นรอจะมอบให้(ยัง)
ความรักมั่นนั้นให้อรทัย(ฝ่ายเดียว)
ความรักมั่นปันให้ในครอบครัว
...........เนื่องในวันครอบครัว ขอให้ทุกครอบครัวมีความสุข ครับ.....
13 เมษายน 2551 10:06 น.
วชรกานท์
เฝ้าชะเง้อเหลียวแลชะแง้หา
ตาฟางฝ้าหนังเหี่ยวย่นอยู่บนแคร่
ขาดญาติโกโหติกา มาเหลียวแล
เจ้าเชือนแชแม่ชอกช้ำระกำทรวง
ลูกหลายคนอยู่หนใดไม่มาหา
นั่งน้ำตาคลอเบ้าแม่เฝ้าหวง
รอน้ำใจรินหลั่งอยู่รังรวง
แม่เป็นห่วงเจ้ายิ่งแล้วเจ้าแก้วตา
มิได้หวังสิ่งใดเพียงใจชื่น
เสียงเรือนอื่นเขาชื่นใจได้พบหน้า
ต่างพาลูกจูงหลานสงกรานต์มา
นำภัสดาสะใภ้มาให้ดู
เฝ้าชะเง้อเหลียวแลบนแค่เก่า
ป่านนี้เจ้าอยู่หนใดในที่หรู
นึกถึงครั้งเคยป้อนข้าวเฝ้าอุ้มชู
แม่รู้อยู่ว่าเจ้ารักสลักใจ
ที่ไม่มาเพราะเจ้านี้มีงานมาก
คงมิอาจจำพรากจากมาได้
อีกเส้นทางที่เจ้าอยู่แสนยาวไกล
แม่ห่วงใยแม้ไม่มาหาแม่นม
เอนกายลงบนแคร่เหลียวแลมอง
ผ่านทางช่องแมกไม้ใจขื่นขม
เขาคงไม่ใคร่เหยียบย่ำโคลนตม
นอนทุกข์ตรมอยู่บนแคร่แลหลับไป
ตื่นขึ้นมาน้ำตาหล่นบนพื้นแคร่
โถดวงแดมาหาแม่แต่เมื่อไหร่
นั่นลูกหลานตัวน้อยเจ้ากลอยใจ
จงมาให้ยายกอดยอดพธู
.......เขียนแล้วน้ำตาไหล.....
12 เมษายน 2551 15:37 น.
วชรกานท์
มองทุกสิ่งงดงามเพราะความรัก
จึงสลักอักษรเป็นกลอนศิลป์
เอ่ยคำอ้างคนห่างไกลคงได้ยิน
แผ่ใจจินต์ฝากพระพายไปให้เธอ
บ้างอึดอัดกรัดกลุ้มรักรุมเร้า
ด้วยใจเฝ้าคิดถึงเธอเสมอ
จินตนาพาใจฟุ้งฝันละเมอ
อยากพบเจอแต่เธอนั้นอยู่ไกล
ได้แต่ร่ายเรียงร้อยถ้อยคำหวาน
แต่งกาพย์กานท์ด้วยจิตพิศมัย
ถึงคนดอยสูงสุดเขตประเทศไทย
จงรับรักคนปักษ์ใต้ไว้ในทรวง
มองทุกสิ่งงดงามเพราะความรัก
แต่ยากนักจักได้ครองซึ่งของหวง
สายลมจ๋าพารักไปในรังรวง
บอกพุ่มพวงว่าวันนี้พี่คิดถึง
........ขอฝึกแต่งกลอนรักสักวันครับ....
10 เมษายน 2551 16:10 น.
วชรกานท์
สงกรานต์สาดเล่นน้ำ เปียกปอน
รินหลั่งน้ำขอพร ผู้ใหญ่
อากาศช่างแผดร้อน เหลือเอ่ย
ระวี่ระวังไว้ เหตุร้ายบนถนน
ชวนน้องนิ่มนงคราญ เล่นสงกรานต์ให้สุขศรี
ปีใหม่ไทยเรามี ประเพณีอันงดงาม
ทำบุญตักบาตรพระ อย่าเลยละรัตนะสาม
แต่งกายให้พองาม เล่นฉีดน้ำตามครรลอง
สงน้ำเพื่อขอพร ผู้ใหญ่ก่อนฝากเข้าของ
อย่านึกคึกคะนอง ประคองตนให้พ้นภัย
ขับรถอย่าประมาท สติขาดอาจหมองไหม้
สุราร่ำเมรัย อาจทำให้ถึงชีวัน
วัยรุ่นหนุ่มบ่าวสาว อายุคราวราวกับฉัน
เชิญเล่นสงกรานต์กัน ใกล้ถึงวันปีใหม่ไทย
สิบสามเดือนเมษา ขอกานดาจงสดใส
เกษมเปรมฤทัย บ้านกลอนไทยจงสำราญ
หลากหลายทางความคิด แตกต่างจิตจงสมาน
เป็นวิทยาทาน กาพย์กลอนกานท์บทกวี
นักเรียนได้ศึกษา สืบเจตนาสุนทรศรี
ให้ได้สิ่งที่ดี เข้ามาที่เว็บกลอนไทย
.........เล่นสงกรานต์ให้สนุกทุกคนนะครับ """""""
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวชรกานท์
หน้าส่วนตัว
4166
