22 กรกฎาคม 2551 12:58 น.
วชรกานท์
ลืมไอดินกลิ่นโคลนปนสาบควาย
เกาะกรังกายตอนเล็กเป็นเด็กน้อย
เปลือยกายเล่นน้ำฝนหล่นปรอยปรอย
ตะวันคล้อยยังจมดักในปลักควาย
โตขึ้นมาการศึกษาพาให้สูง
คบเพื่อนฝูงต่างชนชั้นผกผันผาย
ผมเคยดำสนิทติดกับกาย
ซอยสยายย้อมสีต่างลีลา
ผูกเน็คไทล์สวมใส่เสื้อสองหน
ตามสากลด้วยใจใฝ่ฝันหา
เสื้อกางเกงแบรนด์เนมมีราคา
รถโอ่อ่าฮอนด้าซีอาร์วี
ส่วนรองเท้านั้นหรือคือวอร์คเกอร์
มองซิเออร์น้ำหอมพรมฉวี
เดินสง่าท่าทางอย่างผู้ดี
มีตำแหน่งหน้าที่ชั้นผู้นำ
พยายามยกตนให้พ้นไพร่
พ้นกลิ่นโคลนสาบควายมากรายกล้ำ
พ้นท้องทุ่งท้องนาเคยหน้าดำ
พ้นตรากตรำเคยย่ำไปในโคลนตม
22 กรกฎาคม 2551 10:09 น.
วชรกานท์
อันน้ำนั้นผันสำนวนชวนให้คิด
สุภาษิตต้องการสานความหมาย
น้ำหล่อเลี้ยงชีวิตลิขิตกาย
คนอยู่ได้ด้วยน้ำนำชีวา
น้ำกำเนิดเกิดตามธรรมชาติ
ใสสะอาดหยาดลงจากฟากฟ้า
สู่ผืนดินถิ่นดงพงพนา
ได้ดื่มกินอาบกายาสราญรมย์
น้ำเทียบได้คล้ายเป็นเช่นน้ำจิต
น้ำใจมิตรชื่นอุราพาสุขสม
น้ำคำจำนรรจาพารื่นรมย์
น้ำเลี้ยงเพียงนิยมให้นักมวย
น้ำตาพาใจให้โศกเศร้า
น้ำหน้าอย่างเราไปไม่สวย
น้ำตาลหวานชื่นรื่นระรวย
น้ำตกสวยสง่ายามมาเยือน
น้ำนมกลมกล่อมตะล่อมป้อน
จากละอ่อนน้ำนมแม่สิ่งใดเหมือน
รับไออุ่นหนุนตักรักมิเลือน
จนเติบใหญ่ค่าใดเหมือนค่าน้ำนม
น้ำแรงแข็งขันขยันสู้
น้ำบูดูภาคใต้ใกล้บ้านผม
ทำอาหารข้าวยำคนนิยม
น้ำอัดลมโคล่าน่าดื่มกิน
น้ำมากมายสาธยายยากให้หมด
เพียงจารจดเกริ่นทางชวนถวิล
น้ำมีค่าอนันต์ต่อชีวิน
น้ำทดแทนไม่สิ้นคือน้ำใจ
20 กรกฎาคม 2551 11:36 น.
วชรกานท์
จะมีใครที่จริงใจในโลกนี้
จะมีใครที่ดีต่อตัวฉัน
จะมีใครมอบใจให้แบ่งปัน
จะมีใครเข้าใจกันมั่นรักจริง
เพื่อนคือผู้จริงใจให้ความคิด
เพื่อนสนิทนั้นช่วยด้วยรักยิ่ง
เพื่อนทำผิดเจรจาว่าติติง
เพื่อนทั้งหญิงและชายให้ความรัก
เพื่อนของใครใช่แต่แค่คือเพื่อน
เพื่อนเสมือนน้องพี่ที่แน่นหนัก
เพื่อนตายถวายกายมอบใจภักดิ์
เพื่อนรักมักอบอุ่นช่วยหนุนนำ
เพื่อนหน้าเหล้าเฒ่าหน้างานมีบานเบอะ
เพื่อนเลอะเทอะพาใจให้ถลำ
เพื่อนกินสิ้นทรัพย์แล้วกลับลำ
เพื่อนระยำพาไปให้ไกลธรรม์
เพื่อนตายหาได้ยากมิมากนัก
เพื่อนที่รักกันจริงเป็นมิ่งขวัญ
เพื่อนรู้ใจมองตาก็รู้กัน
เพื่อนจำนรรจ์รู้หน้าภาษาใจ
เพื่อนแท้มิใช่แค่คนรู้จัก
เพื่อนมอบรักให้กันนั้นสดใส
เพื่อนว้าเหว่เพื่อนรายรอบคอยปลอบใจ
เพื่อนใกล้ไกลทุกท่านในบ้านกลอน
19 กรกฎาคม 2551 13:43 น.
วชรกานท์
จันทร์เจ้าขา ข้าขอวอน ก่อนลาลับ
แสงเดือนดับ หายไป ในขอบฟ้า
ขอข้าพบ รักใหม่ ใหม่ - อย่าได้แรมร้างรา รา
ให้รักอยู่ คู่ฟ้า ข้าคอย
จันทร์เจ้าเอ๋ย ข้าเคยฝัน ถึงวันเก่า
ข้าเคยเศร้า โศกหทัย ใจเหงาหงอย
ครารักหลุด ลอยไป ไกล - ใจข้าก็หลุดลอย ลอย
ต่างแต่จันทร์ นั้นคล้อย ลอยมา
เดือนใจร้าย ปล่อยให้ข้า ใจว้าเหว่
เดือนรวนเร เร่รัก เป็นหนักหนา
เดือนมีดาว ล้อมเด่น เด่น - ในนภาทุกเว ลา
เดือนเจ้ารู้ ไหมว่า ข้าตรม
อยากเป็นดาว ดวงเด่น มองเห็นแสง
เข้ายื้อแย่ง เดือนเพ็ญ ให้เห็นสม
ดาวอ่อนแรงแสงน้อยน้อย-พลอยให้ใจระทม ตรม
เดือนคงจะ นิยม แสงสุรีย์
19 กรกฎาคม 2551 08:50 น.
วชรกานท์
นำกรวดหินดินไม้มารายล้อม
สร้างกระท่อมหลังน้อยไว้คอยรัก
เวลาผ่านมานานปีที่ลงหลัก
หาคนรักสักคนค้นไม่เจอ
ด้วยต่ำต้อยด้อยสินที่ดินทรัพย์
ให้เธอนับเงินทองกองเสนอ
ขาดปัจจัยทั้งหลายไว้ปรนเปรอ
ใจของเธอจึงเปลี่ยนไปไม่หวนมา
ความรู้ต่ำพร่ำบ่นก็จนจิต
จึงได้คิดเรียนใหม่ใฝ่ศึกษา
องค์ประกอบความรักหนักอุรา
การศึกษาเงินทรัพย์สินที่ดินรถ
ขนำน้อยชายป่าต้องว้าเหว่
จำหันเหเร่รักไปไร้กำหนด
มุ่งขยันหมั่นทำงานการแทนทด
ฝันงามงดใจดวงน้อยรอคอยเธอ
สร้างสวนปาล์มน้ำมันยางพารา
ซื้อเคหาหลังใหญ่ไว้เสนอ
ซื้อรถยนต์คันใหม่ไว้รอเธอ
ได้แต่เพ้อจนวัยผ่านสู่คานทอง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวชรกานท์
หน้าส่วนตัว
1217
