26 พฤษภาคม 2549 22:04 น.
วงเวียน
กี่คำถามจากหลายคน เข้ามาทายทัก
เกี่ยวกับความรักของฉันสวยงามแค่ไหน
ไม่มีคำตอบ ไม่มีคำอธิบายใด ๆ ออกจากปากไป
แค่ยิ้มตอบให้ ทั้งที่ใจมีน้ำตา
ไม่อยากรับ ไม่อยากรู้ ไม่อยากได้ยิน
อยากเปลี่ยนหัวใจให้เป็นหิน ในวันที่อ่อนล้า
ไม่อยากคิดอะไร ไม่อยากให้ใครสะกิดมวลน้ำตา
ไม่อยากให้เขารับรู้ว่า เธอได้ลาจากฉันไป
อยากลืมมันไปเฉย ๆ
ปล่อยให้เลยตามเลย วันที่เคยสุขกลับเปล่าไร้
เรื่องเธอกับฉันเป็นความทรงจำ อยู่แค่ในหัวใจ
ไม่อยากรื้อฟื้นอะไร จบกันยังไง ช่างมัน
อย่าพยายามมาถามเรื่องความรัก
เพราะไม่มีสักคำตอบให้ได้ให้ใครรับฟังเรื่องของฉัน
ไม่มีเรื่องให้ยินดี ว่าฉันกับเขายังรักกัน
มีแต่ความลับ กับน้ำตาของฉันที่ไม่อยากแสดงมันออกมา
ความลับ
12 พฤษภาคม 2549 00:15 น.
วงเวียน
ดูเหมือน...เป็นคนไม่แคร์อะไรทั้งนั้น
ไม่ว่าจะกี่ร้อยพันความเจ็บช้ำก็ผ่านมาได้
ฉันเข้มแข็งพอ สิ่งที่บอกต่อใคร ๆ
ฉันไม่เป็นไร....หัวใจ ฉันยังอยู่ดี
จะเหนื่อยล้า...
กี่คนเข้ามาทำลายหัวใจดวงนี้
แต่ไม่เคยเลย ไม่เคยที่จะมี
ใครสักคนที่เห็นน้ำตา
แต่รู้ไหม...หัวใจฉันไม่ใช่หิน
มันถูกกัดกิน จนสิ้นคำว่าแข็งกล้า
ที่ไม่มีใครเห็นเพราะไม่มีใครฟังคำที่ใจตะโกนออกมา
จึงไม่เคยรู้ว่าฉันเจ็บปร่าเพียงไร
ฉันไม่ใช่คนเข็มแข็ง
หัวใจก็ไม่ได้มีแรงต้านทานมากกว่าคนไหน
เพียงแต่เปลือกที่เข็ง เก็บซ่อน น้ำตาเอาไว้ข้างใน
ที่เห็นฉันยิ้มออกไป อาจจะร้องไห้ข้างใน...แต่ไม่มีใครรู้เลย
ฉันหรือ คือคนที่ เข้มแข็ง