9 สิงหาคม 2548 19:07 น.
วงเวียน
ก็รู้ก็เห็นกันอยู่ว่าอะไรเป็นอะไร
เราเลิกกันทำไม? ไม่ต้องมาถามฉัน
ถามตัวเองดีกว่าว่าวันเวลาที่เคยผูกพัน
หมดค่าหมดความสำคัญไปตั้งแต่เมื่อไร
ก็รู้ก็เห็นกันอยู่สิ่งที่เธอเป็น
สร้างปัญหาไม่ว่างเว้น วันพระ วันโกน วันไหน
นอกใจ มีคนอื่นได้หน้าด้าน ๆ ก็รู้อยู่แก่ใจ
แต่ก็ไม่เคยรับความจริงได้สักที
ก็รู้ก็เห็นกันอยู่ฉันไม่ได้กล่าวหา
กับสิ่งที่เธอทำงามหน้า ฉันไม่ได้ป้ายสี
อย่าปฏิเสธเลย ใครๆก็รู้ว่าเธอนะสันดานไม่ดี
ฉันเค่ไม่อยากให้เรื่องมันยุ่งไปกว่านี้ จึงขอให้เราจบกัน
ก็รู้ก็เห็นอยู่ว่าอะไรมันเป็นอะไร
แค่วันนี้ฉันทนไม่ได้กับสันดานแบบนั้น
ไม่รู้จะเป็นผู้เปนคนได้เมื่อไหร่ แต่คงไม่มีวัน
ฉันเลยไม่คาดไม่หวัง ให้เธอรักกัน วันนี้จึงขอลา
ก็รู้ก็เห็นกันอยู่
3 สิงหาคม 2548 19:45 น.
วงเวียน
อยากจะไปมากนัก...ก็ไป
ฉันก็ไม่ได้อยากจะสนใจอะไรหนักหนา
ถ้าคนไม่มีใจจะรักกัน...เธอนั้นอยากจะลา
นั่น! ประตูอยู่ข้างหน้า ใช้ทางไหนเข้ามาก็ใช้ทางนั้นออกไป
คำลาสักคำ...ฉันไม่อยากให้มี
ก็แค่อยากจบกันดี ๆ ไม่ต้องมีข้อขัดแข้ง OKไหม?
ขี้เกียจทะเลาะหรือฟังข้ออ้างใด ๆ
ที่เธอและฉันรู้อยู่แก่ใจว่าสรรหามาหลอกกัน
อยากจะมีใครมากนักก็มี
ไม่ห้ามให้เสียศักดิ์ศรี ไม่ง้อให้กลับมาหาฉัน
คิดว่าดีก็ไป...ไม่ต้องมาขอความเห็นกัน
จะทำอะไรได้คนอย่างฉัน...ห้ามแล้วเธอฟังหรือไง
อยากจะไปมากนัก...ก็เชิญ
อยากจะทำตัวห่างเหิน อยากจะมีคนไหน ๆ
ขี้เกียจพูด ขี้เกียจห้าม ให้รำคาญหัวใจ
ไม่อยากสน..ไม่อยากแคร์อะไร.. เธอก็แค่คนไม่รักดี
ไป ไป...คนไม่รักดี