29 สิงหาคม 2548 15:28 น.
วงเวียน
"เราไปด้วยกันไม่ได้"
ไร้สาระเกินไปไหม บอกเลิกด้วยคำนี้
เหตุผล...ที่เธอคิดว่ามันไร้สาระสิ้นดี
หรืออาจคิดว่าคำนี้ เป็นแค่ข้ออ้างขอไป
/--(@_@)--/ /--(@_@)--/ /--(@_@)--/
มีความสุขหรือ? ทะเลาะกันทุกวัน
ไม่เจอหน้ากัน ก็ถูกกล่าวหาให้หวั่นไหว
หวาดระแวงหึงหวงกันอยู่เสมอกลัวไปมีใคร ๆ
โกหกกันอยู่ร่ำไป หวังให้อะไร ๆ มันดูดี
/--(@_@)--/ /--(@_@)--/ /--(@_@)--/
เรารักกัน...มันอาจใช่
แต่ความรักไม่ได้ทำให้เราสุขี
เมื่อต่างคน ต่างไม่เข้าใจกันด้วยดี
อยู่ด้วยกันอย่างนี้มีแต่จะเสียเวลา
/--(@_@)--/ /--(@_@)--/ /--(@_@)--/
มันคนละเรื่องกันนะ ความรัก...กับแต่งงาน
และฉันก็ต้องการ คนที่เข้าใจมากกว่า
ความรัก...อาจแปรเปลี่ยนตามกาลเวลา
ฉันจึงไม่ลังเลกับคำบอกลาที่ดูเหมือนเสแสร้งสร้างมาเพื่อเลิกกัน
/--(@_@)--/ /--(@_@)--/ /--(@_@)--/
มันก็...คงไม่มีอะไรดีขึ้น
ถ้าเรายังรั้นจะยืนข้างกายกันอย่างนี้
เรารักกันใช่! ฉันรู้ดี
และไม่ใช่ว่าฉันไม่มีความเสียใจ
แต่เราเดินมาจนถึง...จุด
ที่ความรักมันควรสิ้นสุด...ไร้ความหมาย
ความรักที่เรามี...รู้ดี่จะยังคงอยู่ต่อไป
แต่เรา " เข้ากันไม่ได้ " ถ้ายังเดินร่วมทางกันต่อไปหัวใจคงร้าวราน
--*-- เราไปด้วยกันไม่ได้--*--
29 สิงหาคม 2548 15:00 น.
วงเวียน
อาจจะมีบ้างที่เหงา
ในวันที่คำว่าเราหมดค่า
อาจจะมีบ้างบางเวลา
ที่จะมีน้ำตา ไหลล้นออกมานอกใจ
---*---__*__---*---__*__---*---__*__---*---
อาจจะมีบ้างที่คิดถึง
คืนวันเก่า ๆ วึ้ง ๆ แล้วหวั่นไหว
อาจมีบ้าง...ที่อยากกลับไป
แต่ทุกสิ่งก็ตอกย้ำว่าไม่มีวัน
---*---__*__---*---__*__---*---__*__---*---
หัวใจบอกว่ายังรักอยู่
และสมองก็รู้ว่ามันเท่านั้น
เรื่องของเราที่เคยมีกัน
เป็นเพียงอดีตที่ไม่มีวันจะย้อนกลับมา
---*---__*__---*---__*__---*---__*__---*---
ทั้งที่อยากจะกลับไป
แต่หัวใจก็รู้...อะไรรออยู่วันข้างหน้า
แม้จะอ้อนวอนขอร้องให้ย้อนกลับมาได้...วันเวลา
แต่ก็รู้ว่า...เธอคงไม่อยากกลับมารักกัน
---*---__*__---*---__*__---*---__*__---*---
ฉันรู้ดี...ไม่มีวัน
23 สิงหาคม 2548 17:13 น.
วงเวียน
กลับมาทำไม? จ๊ะ ที่รักของคนอื่น
หรืออยากจะกลืนน้ำลายที่เธอฝอยไว้
เท่าที่จำได้ เธอบอกเลิกฉันไม่ใช่หรือไง
เอ๊ะ หรือว่าฉันหูฝาดไป ที่เธอบอกไว้เขาดีกว่ากัน
หรือว่าเธอ ระบบความจำผิดปกติกันแน่
สมองจึงแปรผลมั่ว ว่าเขาคือฉัน
เอ่อ...ไปศรีธัญญาไหม พอมีเส้นสายอยู่บ้างเหมือนกัน
ให้หมอรัหษาโรคขี้ลืมกระทันหันเสียที
ของตาย...ฉันไม่ได้เป็น
มาทำใจเย็น หน้าเป็น ต้องเล่นมุขนี้
กับเธอไม่รู้เรื่องหรอกพูดดีๆ
เหตุผลไม่จำเป็นต้องมี ขอแค่ความสะใจ
เอาไง จะกลับดี ๆ หรือจะให้ฉันเอาไปส่ง
แต่ที่ ๆ ฉันจะให้ลงน่ะ เธอก็คงรู้ว่าที่ไหน
ฉัน รัก ตัวฉันเอง หวังว่าเธอจะเข้าใจ
ไม่บ้า...พอจะกับไป เจ็บช้ำกับใคร งั้นคงตั้งไป อยู่ศรีธัญญากับเธอ
ฉันไม่...บ้าพอ
23 สิงหาคม 2548 17:01 น.
วงเวียน
ก็รู้อ่ะนะ...ว่าไม่ควรเพ้อรำพึงอะไร
ก็รู้อ่ะนะ...ว่าหัวใจเธอไม่มีฉัน
ก็รู้อ่ะนะ...ว่าวันนี้เราอ่ะเลิกกัน
ก็รู้อ่ะนะ...ว่าฉันไม่มีสิทธิ์ใด ๆ
แต่ถึงรู้มันก็เท่านั้น
ไม่เคยมีสักวันที่จะห้ามใจได้
ไม่ให้คิดถึง ไม่ให้ห่วงหาคนที่รักหมดใจ
ไม่เคยมีวันใด...ตัดใจได้ ลืมเธอไปสีกที
ขอโทษด้วย...ที่ทำตามสัญญาไม่ได้
ขอโทษด้วย...ที่ยังโทรกวนใจอยู่ทุกวันนี้
ขอโทษดวย...ถ้าทำให้ผิดใจกับคนที่อยู่ข้างกายคนดี
ขอโทษด้วย...ที่ฉันคนนี้....คิดถึงเธอ
แต่ขอโทษไปมันก็เท่านั้น
ทุกวันนี้ ฉันก็ยังคงคิดถึงเธอเสมอ
ขอโทษด้วยนะ...ที่วันนี้ฉันยังรักเธอ
ทั้งที่ก็รู้อ่ะนะ....ว่าที่รารักกันเธอแค่ เผลอใจ
ขอโทษ...ทั้งที่รู้
14 สิงหาคม 2548 17:28 น.
วงเวียน
ก็หัวใจ...ยังไม่เข้มแข็งพอ
จึงอยากจะขอ ยืดเยื้อเวลาออกไปหน่อยได้ไหม
วันนี้...ขอเปลี่ยน ให้มันเป็นวันถัดไป
อยากอยู่อยากกอดเธอให้แน่น ๆ ก่อนจากลา
ก็หัวใจ...ยังไม่กล้าลืม
กับสิ่งต่าง ๆ ที่เคยปลาบปลื้ม หนักหนา
ช่วงเวลาดี ๆ ที่เคยผ่านพ้นมา
อยากเก็บไว้นาน ๆ เพราะมันมีคุณค่า เกินบรรยาย
ก็ความรัก...มันยังคงอยู่
ทั้ง ๆ ที่รู้ ว่าของเธอมันจางหาย
ทั้งที่แต่ก่อน...เราะเคยรักกันมาย
วันนี้จึงยังทำใจไม่ได้ ที่เธอต้องลา
ก็แค่...ทำใจไม่ได้