27 ธันวาคม 2548 00:13 น.
วงเวียน
ลองถามใจเธอดูสิว่าจะเอายังไง
จะเลือกเขาคนใหม่หรือจะเลือกฉัน
ไม่ต้องนึกถึงหรอกนะความผูกพัน
วัดกันที่ความรักจากเธอนั้นมอบให้ใคร
หากบังเอิญมีให้เขามากกว่า
ก็บอกกันมาฉันน่ะรับไหว
ก็แค่ทำใจยอมรับแล้วเดินจากไป
ทิ้งทุกอย่างให้เปล่าไร้ ทิ้งหัวใจที่เคยมีให้กัน
แต่ถ้าเกิดรักฉันมากกว่า
ก็แค่หันกลับมาแล้วกอดฉัน
แล้วก็หันกลับไป จูงมือเขาเดินไปจากกัน
รักเขาให้ได้มากกว่าฉัน...เรื่องระหว่างเรานั้นฉันขอจบเอง
ถามใจ...
27 ธันวาคม 2548 00:08 น.
วงเวียน
เวลา...มีแต่คนพูดถึง
"ขอเวลานิดนึงในการแก้ไข"
"จะลืมเขาไม่รู้ใช้เวลาเท่าไร"
"จะคบกับใครต้องใช้เวลาศึกษามัน"
เหมือนว่าจะดีนะ...เวลา
แต่มันก็แค่พูดมาปลอบใจเท่านั้น
เดี๋ยวเวลาจะทำนู้น พิสูจน์นี่ให้รอมัน
ไม่นานวัน...ทุกสิ่งนั้นจะค่อย ๆ ดีขึ้นสมดังใจ
แต่สำหรับฉัน ทุกวันก็เหมือนเดิม
ไม่มีอะไรเพิ่มเติม ไม่มีอะไรขาดหายตรงไหน
ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านมาและผ่านไปนานเท่าไร
ก็ไม่ได้ช่วยเยียวยาอะไร ให้หัวใจดีขึ้นมา
สุดท้ายเวลาก็แค่คำอ้าง
ไม่เห็นจะทำทุกอย่างให้ดีขึ้นอย่างที่ว่า...
ยิ่งนานกลับยิ่งตอกย้ำ กลับยิ่งทำให้มีน้ำตา
อย่างดีก็แค่หมุนกลับไปกลับมา...แค่ทำให้ฉันรู้ว่า
"เจ็บมานานเท่าไร"
เวลา.....เป็น?
15 ธันวาคม 2548 20:45 น.
วงเวียน
เธอเองคงไม่สังเกตุเห็นอะไร
ในวันที่หัวใจฉันอ่อนล้า
มันอาจจะฟ้องออกมาบ้างทางแววตา
แต่เธอจะเข้าใจอะไรล่ะ ในเมื่อสายตาเธอไม่ได้มองกัน
หัวใจเธอหายไป ฉันรู้สึก
และลึก ๆ ก็ทำให้ฉันใจสั่น
แต่จะทำอะไรได้นอกจากแค่รับรู้มัน
โดยไม่รู้ว่าทางแก้นั้น...ต้องทำอย่างไร
เธอไม่เคยรับรู้ว่าฉันอ่อนล้า
สองตาก็หม่นไม่มีแววสดใส
หัวใจก็หมด ศรัทธาที่จะรักเธอต่ไป
เธอเองคงไม่รับรู้อะไรกับคนที่ไม่มีความหมายในแววตา
เธอเองคงไม่สังเกตุเห็นอะไร
ถ้าฉันจะหายไป..พร้อมใจที่อ่อนล้า
ในวันที่เธอเองมีความสุขดีกับคนที่ผ่านข้ามา
คนที่หมดค่าไม่อยู่ในแววตา เธอคงไม่รับรู้ว่าจากไป
10 ธันวาคม 2548 00:00 น.
วงเวียน
อยู่ใกล้หรือไกล ก็เท่านั้น
เธอก็ยังคงไม่รักฉันเหมือนเดิมอย่างนี้
หมื่นพันล้านแปดความหวังดี
ก็ยังไม่เคยมีคุณค่าต่อจิตใจ
หรือเธอเอง ไม่มีความรู้สึกรู้สา
จึงไม่เคยมองมาเห็นสิ่งที่ให้
ความรักความห่วงหาและความห่วงใย
บอกหน่อยได้ไหม? น้อยไปหรือไรที่ให้กัน
อยู่ห่าง...เธอก็หาย
กายไกลเช่นไร ใจก็ไกลเช่นนั้น
ระยะทางไม่เคยทำให้เธอคิดถึงโทรหา หรืออยากเจอกัน
ระยะใจถูกขวางกั้นและแปรผันตามความไกล
อยู่ใกล้...เธอก็หงอย
ปล่อยให้ฉันเพ้อคลั่งและหวั่นไหว
สบตากัน จับมือ เดินเคียงคู่กันไป
แต่ระยะใจกลับถูกกั้นไว้ด้วยแววตา
อยู่ใกล้หรือห่างไกลก็เท่านั้น
มีหรือไม่มีฉันเธอก็ไม่เคยรู้สึกรู้สา
รักกัน มีใจให้ หรือว่าจากไปเลิกลา
ฐานะอะไรที่ฉันได้มา...ก้ไม่เคยอยู่ในสายตา...ค่ามันเท่ากัน
ค่าเท่ากัน
9 ธันวาคม 2548 23:33 น.
วงเวียน
จะเอายังไง ว่ามา ว่ามา
หมดรักก็พูดจา พอจะเข้าใจในความหมาย
ทำตัวให้มันอก สามศอกหน่อย ให้สมกับความเป็นชาย
ไม่ใช่โกหกหน้าตายพูดไม่ได้...ความจริง
ฉันล่ะเบื่อและโครตเซ็ง
กับผู้ชายเส็งเคร็งเก่งแต่กลอกกลิ้ง
จับไม่ได้ ไล่ไม่ทัน ทำตัวไวปานลิง
เอาแต่ได้เข้าตัวทุกสิ่ง ไม่เคยสนความจริงว่าจะเป็นยังไง
ไอ้ฉันก็หลงเชื่อน้ำยามาตั้งนาน
ว่าฟ้าคงประทานเนื้อคู่ที่ดีมาให้
ที่แท้ก็กระดูกควาย เอามาแขวนคอให้หนักใจ
กว่าจะตาสว่างได้ ก็เกือบเสียน้ำตาให้คนเลว
ตาสว่าง.....มามาดโหดอ่ะ