7 ตุลาคม 2547 22:07 น.
วงเวียน
แล้วนาทีนี้ก็เป็นอดีตเมื่อมันผ่านไป
แต่ไม่รู้ทำไมความรู้สึก--รัก--ยังอยู่ตรงนี้
ทั้งที่มันไม่สมควรจะมี
ความรู้สึกดี ๆ เหลือแต่อย่างใด
แล้วฉันก็เป็นอดีตที่ผ่านผัน
เมื่อความรู้สึกที่เธอให้กันจางหาย
ไม่มี แม้รัก ห่วงหา หรือเยื่อใย
ไม่มีแม้เศษใจจะให้กัน
อยากจะปัดทุกอย่างให้เป็นอดีต
ไม่อยากคิดถึงสักนิดไม่อยากเพ้อฝัน
ใครมีวิธีดี ๆ ช่วยได้ไหมบอกกัน
ช่วยให้ฉันลืม อย่างที่เขาลืม
คนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ อยากจำ กลับลืมอยากลืมกลับจำ
7 ตุลาคม 2547 16:27 น.
วงเวียน
ก็รักมานาน
แต่หวานไม่เป็นเท่าไหร่
แค่รู้สึก ลึก ๆในใจ
จะบอกไปก็กลัวเธอไม่สนใจกัน
แค่ได้อยู่ข้าง ๆ
ได้มองอยู่ห่าง ๆ ก็แค่นั้น
ไม่ต้องการหรอก ความสัมพันธ์
แค่ขอให้ฉันรักเธอ
7 ตุลาคม 2547 13:32 น.
วงเวียน
อากาศอบอ้าวพาร้าวไหว
ฝนตกวันใหม่พาใจสั่น
หนาวนะหนาวมีไหมอ้อมแขนใครโอบกอดกัน
สร้างความอบอุ่นให้ฉันหยุดสั่นเสียที
แดดอ่อนพารอนร้าว
เวลาแสนยาวต้องการหนี้
ความจริงหัวใจเธอคงไม่มี
ฉันหว้าเหว่ขนาดนี้โอบกอดฉันบ้างคนดี ฉันต้องการเธอ
ขาดคุณไปฉันอ่อนไหว
รักของคุณหมดไป ฉันอ่อนแอ
2 ตุลาคม 2547 18:21 น.
วงเวียน
เหงานะ......คืนนี้
และหนาวสิ้นดีไร้ความอบอุ่น
ขาดอ้อมแขนอ่อนละมุ่น
และความรักจากคุณคนของใจ
พอจะเข้าใจ.....ทุกอย่าง
แต่รู้ไหม? ความอ้างว้างทำให้หวั่นไหว
และเหมือนว่ามัน ไม่เข้าใจ
ว่าเธอไม่ใช่คนของฉัน .....อีกต่อไป...^คนดี^
คิดถึงคุณนะ....ทุกเวลา
ทั้งที่พยายามห้ามใจไม่ให้ทำแบบนี้
แต่สุดท้ายความรู้สึกในใจก็ไม่รักดี
คิดถึง และฝันถึงคุณ คนดี ทุกคืน
อยากมีคุณยืนอยู่ข้าง ๆ ตรงนี้
ทั้งที่รู้ว่าทุกสิ่งไม่มีทางรื้อฟื้น
ความรักของเรา ...ไม่ได้ยั่งยืน...
ไม่มีทาง..ขัดขืน..ให้เรามีกัน
อยากบอก ว่า........รักนะ คิดถึง ขาดเธอไม่ได้
กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม ...คนดีของฉัน...
ยังไม่เคยลืม ความหวาน หรือแม้แต่ ความขมขื่นในคืนวัน
อยากให้เรากลับมารักกันเหมือนเดิม ตลอดไป
แต่ก็ได้แค่คิด........
และความจริงไม่มีสิทธิ์ ทำได้
และฉันก็เจ็บเกินกว่าจะลบล้างใจ
กวาดเอาความทุกข์ออกไปจากใจให้รู้สึกดี
ฉันรู้สุดท้ายก็ต้องจบ
ไม่ว่าจะคบต่อหรือไม่ จากวันนี้
เพราะความรักที่เมื่อก่อนเคยมากมี
ถึงวันนี้ ไม่เหลือแม้ความรู้สึกใด ใด
ก็แค่อยากจะขอบคุณ
กับความอบอุ่น ที่เคยชิดใกล้
ครั้งหนึ่ง เคยรักฉันและให้ใจ
แม้วันนี้และต่อไป จะไม่มีให้เลยก็ตาม
^@^ ^@^ ^@^ ^@^ ^@^ ^@^ ^@^ ^@^
วันที่คิดถึงคุณมันทำให้ใจว้าวุ่นจนทนไม่ไหว
หยิบกระดาษปากกา มาขีดเขียน
เพราะไม่สามารถจะทำอะไรได้ นอกจากเขียน เขียน และ เขียน
เพราะหัวใจเจ็บจำ ว่าไม่อยากกลับไปหาเธออีก
ทั้งที่ยัง รัก รัก และรัก เธออยู่มากมาย
2 ตุลาคม 2547 11:14 น.
วงเวียน
ฟ้าเหงา......คืนหนาว......ดาวหาย
ฉันเดียวดาย......เคร้วงคว้าง......และว้างไหว
มัวแต่คิด......เฝ้าแต่คอย......นึกถึงใคร
ที่ไม่มี......หัวใจ......คิดถึงกัน
คิดถึงเธอนะ แม้ฉันจะรู้ว่า
เธอจะคิดถึงใครมากกว่าฉัน
และ อยู่กับเขาคนนั้น