20 ตุลาคม 2547 17:36 น.
วงเวียน
ฉันควรทำยังไง
ตอนนี้ก็กลับไม่ได้ไปไม่ถึง
ได้แต่นั่งมองเธอ...คิดถึงเขา...เพ้อรำพึง
เธอคงลึกซึ้งกับเขา.....มากกว่าใคร
แล้วฉันที่อยู่ตรงนี้
เธอไม่เคยมองเห็นสิ่งที่ดีที่มีให้
ผู้หญิงธรรมดา ๆ รักเธอหมดหัวใจ
แล้วเคยไหม ที่เธอจะเห็นความดีที่แบ่งปัน
สุดสายตาของเธอมีแต่เขา
ไม่เคยมองเห็น....สายตาหม่นเศร้าของฉัน
ฉันรักเธอ......เธอรู้.....และไม่เคยว่ากัน
แต่อย่าทำเย็นชากับฉัน.....* มันปวดใจ *
19 ตุลาคม 2547 22:42 น.
วงเวียน
ปล่อยให้เธอสูญหายไปกับกาลเวลา
ก็ดีกว่าเก็บเธอไว้สะกิดรอยน้ำตาให้รินไหล
ที่เธอจากกันไป...ก็เกินกว่าจะเสียใจ
จึงต้องรับลบเธอไปจากใจเสียที
ไม่อยากเก็บเธอไว้
แต่ใจมันด้าน...รั้นเหลือที่
น้ำตาจึงรินไหลเพราะใจ ไม่รักดี
เมื่อความจริงวันนี้ ภาพเธอที่มียังเรียกร้องน้กตาให้ไหลริน
19 ตุลาคม 2547 12:57 น.
วงเวียน
ไม่มีเธอ...ฉันก็ใช้ชีวิตไปวัน ๆ
ไม่มีเธอก็ไม่เห็น...สำคัญเท่าไหร่
อยู่คนเดียวได้ไม่จำเป็นต้องพึ่งเธอหรอก...ลมหายใจ
สองมือ...สองเท้า...หนึ่งหัวใจ ฉันเข้มแข็งพอ
ุ
ความรักจอมปลอมของใคร
หรือแม้แต่แค่ความเห็นใจ...ก็ไม่เคยร้องขอ
ความสงสาร...หรืออีกหลาย ๆ อย่าง ๆ ต่าง ๆ นา ๆ ทีว่าต้องพอ
อีกคำโกหก ที่ให้มาก็ไม่เคยร้องขอ...เชิญห่อกลับไป
จะเหงาอ้างว้างมีน้ำตา...ก็ตัวฉัน
หัวใจเราก็ไม่ได้ติดกัน หรือแม้แต่ร่างกายตรงส่วนไหน
วันที่ฉันเจ็บเพราะคนอย่างเธอ เธอก็ไม่เคยมีแม้เยื่อใย
แล้ววันที่เธอเจ็บทำไมฉันต้องห่วงใย ไม่จำเป็น
วันที่มีความสุข.....ก็ลืมฉัน
วันที่เธอมีเขาคนนั้นแค่เงาก็ไม่มาให้เห็น
แล้วตอนนี้ ก็ซมซานกับมาขอคืนดีอย่างหน้าเป็น
ฟังให้ดี ฉันพูดอย่างชัดเจน กลับไปซะ......ฉันไม่ได้เป็นของตาย
18 ตุลาคม 2547 19:38 น.
วงเวียน
ฉันเปลี่ยนไปแล้วพ่อคุณทูนหัว
ไม่ต้องมั่ว อยากกลับมาเริ่มใหม่
ถ้าเป็นเมื่อก่อน ฉันคงกลับไป
แต่ตอนนี้ไม่ใช่ ฉันเป็นคนใหม่แล้ว ดูซะให้เต็มสองตา
ไม่ใช่ว่า หมดรัก
แต่ความเหงามันทำให้รู้จักรักตัวเองมากกว่า
ทั้งความเจ็บช้ำ และน้ำตา
มันสอนให้รู้ว่าเธอไม่มีค่า....พอจะมาแลกหัวใจ
ไม่มีใครให้หลอกเหรอพ่อคุณ
ถึงต้องเอามือเปื้อนฝุ่นมาดึงรั้งฉันอย่างนี้
ปล่อยมือซะเถอะ เสื้อเพิ่งซื้อมา จะบอกให้รู้ไว้พ่อตัวดี
ไม่อยากทิ้งเสื้อตัวโปรดตัวนี้ เพราะแค่เลอะมือ สั่ว ๆ ของเธอ
18 ตุลาคม 2547 19:18 น.
วงเวียน
ทุกวันนี้ก็ไม่ค่อยได้ทำอะไร
ก็มัวแต่...คิดถึงคนไกลแหละรู้หรือเปล่า
ได้อารี่....ก็เขียนจนปรุแล้ว...เรืองของเรา
จะมีเพื่อน....... ก็คงจะเป็นความเหงาที่เข้ามาและไม่เคยจากไป
คิดถึงเธอม๊าก มาก
แต่ก็ไม่รู้จะฝากไปให้ ทางไหน
จะฝากลมก็กลัวจะพัดออกนอกลู่นอกทางไป
จะฝากดาวให้ ก็กลัวเธอไม่รู้ว่าเป็นดาวดวงไหนที่ฟ้าเบื่องบน
หรือจะเป็นดวงจันทร์ดี
เอ๊ะ.....แต่วันนี้เป็นวันที่จัทร์ล่องหน (คืนเดือนมืด)
โอ้ย....แล้วจะทำยังไงเนี่ย ถึงกับอับจน
ไม่รู้จะเอาความคิดถึงที่ท่วมท้นให้เธอยังไง
หน้าส่วนตัว
1058
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวงเวียน
