16 กรกฎาคม 2548 23:58 น.
วงเวียน
มันมีเหตุผลอะไรที่ฉันจะต้องร้องไห้
ในเมื่อคนไม่รักดีอย่างเธอจะเดินออกไปจากชีวิตฉัน
สมควรร้องไชโยด้วยซ้ำที่เธอทิ้งกัน
แถมด้วยอีกคำขอบคุณเป็นพัน ๆ ตื้นตันไม่รู้จะบอกยังไง
ฉันต้องเสียใจด้วยเหรอ
กับการจากไปของเธอทิ้งให้ให้ฉันอ้างว้างเปล่าไร้
ฉันอยากไปฉลองความโสดที่ได้รับมาจะตายไป
ที่เอาแค่หัวเราะดีใจอยู่ข้างใน ช่วยรักษาหน้าให้เธอไงคนดี
ฉันไม่เศร้าหรอกนะ บอกให้รู้
วันที่เธออยู่กับฉันมันน่าเศร้ากว่านี้
อยู่คนเดียวแล้วเหงา ดีกว่าอยู่กับคนไม่รักดี
อยู่กับคนที่ทำให้เสียใจไม่เว้นแต่ละวัน
ที่ผ่านมากี่ครั้ง ที่ฉันขอไป
แต่เธอไม่เคยให้อิสระ ไม่เคยยินยอมให้ฉัน
วันนี้สมใจ...ยินดีมากมายที่เธอจะไปจากกัน
เชิญ....ออกไปจากชีวิตฉัน แล้วก็ไม่ต้องคิดถึงกัน...ไม่ต้องกลับมา
ทำไมต้องเสียใจ หุหุ
16 กรกฎาคม 2548 17:08 น.
วงเวียน
ถามว่ารักแค่ไหน
ฉันให้คำตอบไม่ได้หรอกคำถามน้น
ถาม..เหตุผลทำไมต้องรักกัน
ก็มันไม่มีอะไรมาอธิบายคำนั้น จะตอบมันยังไง
แล้วเมื่อไหร่จะเลิกรัก
คงไม่ใช่วันที่เธอผลักไส
ถึงแม้....ว่าเธอหมดใจ ไล่ฉันไป
ความรู้สึกที่หัวใจ....ก็ยังคงไว้ว่ารักเธอ
แต่วันนี้เหตผลที่ฉันต้องจากไป
เพราะความรักที่ให้เธอมาเสมอ
มันไม่เคยมีคุณค่า ไม่เคยอยู่ในสายตาเธอ
และที่เธอรักฉันเพราะแค่เผลอ หัวใจ
แต่ไม่ใช่ว่าแนจะเลิกรัก
ความรู้สึกที่มียังแน่นหนัก ยังรักเธอมากมายเพียงไหน
ก็ยังจะรัก....ถึงแม้จะต้องจากไป
ความรู้สึกลึก ๆ ยังเป็นเธอที่อยู่ในใจเสมอมา
เหตุผล
16 กรกฎาคม 2548 16:35 น.
วงเวียน
ฉันท้อ...และขอลา
กับสิ่งที่ได้รับมา...มันเกินจะรับไหว
เรารักกัน...ช่วงเวลา 3 ปีฉันได้อะไร
นอกจากความเสียใจ นอกจากเสียน้ำตา
ฉันรัก...และรักมาก
แต่สิ่งที่ได้รับจากเธอ มันไม่มีเลย คุณค่า
เจ็บซ้ำๆ ย้ำรอยเดิมเรื่อยมา
ไม่เคยเลย ที่เธอจะรักษาน้ำใจกัน
ฉันให้...ให้เธอทุกสิ่ง
แต่เธอก็ยังทิ้งความหวังดีเหล่านั้น
มีใคร...ทำร้ายจิตใจกันไม่เว้นวัน
แล้วก็กลับมาขอโทษกัน....เมื่อเขาคนนั้นทิ้งไป
ฉันท้อ...และขอลา
ความรักที่เธอให้มา....มันเกินกว่าที่ฉันจะรับไหว
หมดไฟแล้ว....ความอดทนที่มีก็ใช้หมดไป
เหลือเพียงแต่หัวใจ ถึงแม้รักเธอแค่ไหน เห็นทีว่าต้องจากไปอยู่ดี
ฉันท้อ...และขอลา
10 กรกฎาคม 2548 20:56 น.
วงเวียน
อยากจะโทรไปหา
ใจหนึ่งก็บอกว่าให้รอก่อน
เรื่องอะไรจะไปง้องอน
ใช่ว่าเธอจะย้อนคืนมา
เงินบาทเดียวโยนทิ้งไป
บอกตัวเองให้ตัดใจเสียดีกว่า
อยู่อย่างว่างเปล่าแบบที่ผ่านมา
ดีกว่าไปลดค่าตัวเอง
อยู่อย่างนี้...ดีกว่า
9 กรกฎาคม 2548 21:08 น.
วงเวียน
จะไม่ให้ฉันหึงได้ยังไง
ในเมื่อเธอเป็นคนได้ใจของฉัน
เราไม่ได้รัก ไม่ได้ผูกพันกัน
มีหรือคนอย่างฉันจะกีดกันเธอ
จะไม่ให้ฉันห่วงได้ยังไง
คนรักกันเป็นห่วงเป็นใยมันผิดด้วยเหรอ
"กินข้าว กินยาหรือยัง" อาจเป็นเรื่องไร้สาระสำหรับเธอ
ที่ฉันถามเสมอ รำราญมากไหมเธอ ช่วยบอกที
ในสายตาเธอฉันอาจเป็นคนงี่เง่า
ชอบถามอะไร เก่า ๆ ซ้ำ ๆ อยู่อย่างนี้
เจ้ากี่เจ้าการสั่งโน่นบอกนี่จนเธอรำคาญทุกที
เบื่อจนไม่เห็นความหวังดีที่ฉันให้ไป
ถ้าเราไม่ได้รักกัน
มันก็ไม่จำเป็นกับความห่วงใยที่คอยให้
แต่นี้เธอเป็น "คนของหัวใจ"
จะให้ฉันละเลยได้ยังไงในเมื่อใคร ก็ไม่สำคัญเท่าเธอ
คนของใจ