6 ธันวาคม 2547 10:39 น.
วงเวียน
สาแก่ใจเธอหรือยัง
ที่กลับมาทำให้ชีวิตฉันพัง.....อีกหน
หรือยังไม่พอใจอีก ที่ฉันร้อนรน
หรือผลที่ได้ยังไม่ ถึงใจ
ฉันเสียให้เธอ.....กับล้านหยาดหยดน้ำตา
ฉันเสียเวลา...แลกความทรงจำที่เลวร้าย
ฉันเสีย เกือบทุกอย่าง มากเกินเสียใจ
ฉันเสียไปมากมาย....หรือที่เสียให้ยังไม่สะใจเธอ
ต้องการให้ฉันสูญเสียอะไรอีก
ต้องกการจะฉีกฉันเป็นชิ้น ๆ เลยเหรอ
มันถึงจะสมความตั้งใจของเธอ....
แล้วเมื่อไหร่เล่าเออ เธอจะออกไปจากชีวิตฉันเสียที
ฉันเหลือแค่ลมหายใจแล้วนะ
หรือเธอต้องการจะได้ ลมหายใจของฉันคนนี้
เธอถึงจะหยุด ทำลายหัวใจที่ฉันมี
ฉันให้เลย...เอาไหมคนดี...ฉันจะได้มีอิสระจากเธอ
5 ธันวาคม 2547 20:04 น.
วงเวียน
เธอถามกัน....เมื่อวานวันฉันคือใคร?
ตอบให้ก็ได้...ฉันคือคนที่เธอไม่เคยรัก
คนที่เธอ เข้ามาทำความรู้จัก
หลอกให้รัก แล้วสักพักก็จากไป
แล้วเธอคือใคร....สำหรับฉันเมื่อวันนั้น
คำตอบที่ได้ คือคนสำคัญ มากกว่าคนไหน ๆ
คนที่ฉันรัก ....จนหมดใจ
และเป็นคนที่จากฉันไป ทำให้ฉันเสียใจมีน้ำตา
ตอนนี้เธอกลับมาทวงถาม ความเป็นฉัน
คนที่รักเธอทุกวัน.....รักเธอหนักหนา
ฉันตอบให้เธอได้แค่ อย่าเสียเวลา
เพราะหยาดหยดน้ำตา สอนให้ฉันรู้ว่าต้องเปลี่ยนไป
ฉันต่างหากอยากได้ความเป็นเธอคนเก่า
ที่ไม่เคยสนใจคำว่าเรา ว่าสำคัญแค่ไหน
เพราะฉันตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับคนไม่มีหัวใจ
ไม่ต้องการรักใคร...ไม่ต้องการหัวใจของเธอ
5 ธันวาคม 2547 16:38 น.
วงเวียน
ณ วันนี้....ฉันก็เข้าใจแล้วว่า
รักของเธอไม่มีจริง ความจริงใจของเธอไม่มีค่า
คำที่เธอเคยพูด.....สิ่งที่เธอเคยบอก
มันก็เป็นเพียง....ลมปาก...ที่เมื่อระยะห่างเวลาเพียงไม่นาน
.................มันก็จางหายไป...........
หากแต่ว่า....เธอนั้นไม่ผิดหรอก
คนที่ผิด.....คือฉันเองต่างหาก
ที่เฝ้าคอยทุ่มเทใจให้เธอ ทำทุกสื่งทุกอย่างให้เธอ
เพราะหวังว่า.........สักวันหนึ่ง ผลแห่งการกระทำนั้น
จะตอบแทนกลับมา.....ด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
จะตอบแทนกลับมา....ดัวยความรู้สึกที่ว่า เธอรักฉัน......จริง....
แต่แล้ววันนี้.......ฉันก็ได้รู้ว่า ผลที่ฉันได้ตอบแทนกับ
คือความเจ็บปวดแสนสาหัส กับหยาดหยดน้ำตา ที่ไหลมาเทมา
ไม่เลือกที่เลือกเวลา.......ความเสียใจที่จะคงอยู่ตราบนาน
และไม่มีทางรู้ได้เลยว่า.......
วันไหน....ฉัน.....จะ.....ลืม.....เธอ
มันก็คงมีสักวัน.....แต่สักวัน วันนั้น ไม่รู้ว่ามันจะนาน.........
....................เท่าไหร่........................
5 ธันวาคม 2547 15:53 น.
วงเวียน
ทั้งที่ฉันรักเธอที่สุด
แต่เธอไม่เคยคิดที่จะหยุดอยู่ที่ฉัน
ที่ทำอย่างนี้สนุกหรีอไงกัน
ที่เธอหลอกฉัน...ให้โง่งมงาย
รักที่ไม่เคยมีจริงสักวัน
รักที่ไม่เคยมีฉันเป็นคนสุดท้าย
รักที่ลวงหลอก ที่พูดมาง่ายดาย
รัก ที่ทำให้ฉันแทบตาย และความหมายไม่มี
เชื่อ เชื่อเธอทุกอย่าง
ว่าเธอจะไม่ทิ้งขว้างหน่ายหนึ
เชื่อว่าเธอจะเป็นคนดี
เชื่อว่าเธอจะไม่มีใครมาแทนกัน
แต่แล้วก็รู้ว่าไม่ใช่
เธอไม่เคยมีใจไม่เคยมีฉัน
ตลอกระยะเวลาที่ผ่านมาเธอ หลอกลวงกัน
สิ่งตอบแทนที่ได้จากเธอนั้น คือความฝันและหยดน้ำตา
4 ธันวาคม 2547 21:11 น.
วงเวียน
เธอรักฉันไหมหรือไม่เลย
ฉัน....แค่มีค่าเป็นคนคุ้นเคยเท่านั้น
ที่อยู่ด้วย ที่ห่วงหา ก็เพราะ.....ผูกพัน
ให้ได้แค่นั้น....ไม่เคยสักวัน...จะให้หัวใจ
เธอรักฉันไหมหรือไม่เลย
บางครั้งก็เฉย ๆ ไม่อยากให้อยู่ใกล้ ๆ
ที่บอกว่าคิดถึง....บอกว่ารัก....เพราะไม่มีใคร
ไม่ได้ต้องการให้เป็นคนสำคัญของใจ ไม่ได้ต้องการกัน
เธอรักฉันไหม หรือไม่มี
ความรู้สึกดี ๆ แค่อารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น
ที่อยู่ด้วย ... ที่ทำให้ ... ที่คบกัน
เพราะเธอไม่มีใคร...ต้องการฉันเป็นแค่คนขั้นเวลา
เธอรักฉันไหม หรือไม่มี
ถ้าไม่เคยเห็นเป็นตัวจริง ก็ทิ้งกันเสียดีกว่า
เธอรักฉันไหม หรือไม่เลย ตั้งแต่ที่คบกันมา
บอกให้ฉันรู้บ้างนะ ว่าเธอคิดยังไง