2 กันยายน 2553 20:24 น.
วงศ์ตะวัน
คงเหลือเพียงความห่วงใยและหวังดี
ที่ในวันนี้...ฉันจะมีให้เธอได้
รักที่เคยอยู่..ถึงวันนี้มันหมดไป
ตั้งแต่เธอทำร้ายหัวใจ...ใครคนนี้...ให้เจ็บจม
ภาพอดีตครั้งก่อนที่เคยหวาน
กลับกลายเป็นเรื่องราวของวันวานที่ขื่นขม
คำสัญญาที่เคยให้...สุดท้ายก็เป็นเพียงลม
ที่สร้างความร้าวระบมในหัวใจ...ตลอดมา
ไม่มีเหลืออีกแล้วความรัก
เพราะเธอไม่รู้จัก...ไม่คิดจะเก็บรักษา
ความรู้สึกดี-ดี...ที่เคยมี และให้กันเสมอมา
ถึงวันนี้จึงเหลือเพียงน้ำตา
และหัวใจไร้ค่า...ดวง-เดิม-เดิม....
2 กันยายน 2553 20:12 น.
วงศ์ตะวัน
วันนี้คงมีเวลาให้กับความเหงา
จึงแอบมาเขียนกลอนเศร้าได้อย่างนี้
รู้สึกว่าหัวใจจะเริ่มล้า...อ่อนแรงไปทุกที
ไม่รู้จะทำอย่างไรดี...ให้แข็งแรงเหมือนเดิม
วันนี้คงเจอหลายเรื่องหนัก
ก็เลยอยากหยุดพักให้มีแรงเพิ่ม
หากำลังใจจากใครสักคนเข้ามาแต่งเติม
ให้ความเข้มแข็งที่เหมือนเดิม...กลับคืนมา
วันนี้จึงกลับมาบ้านหลังเดิมที่อบอุ่น
กลับมาซบตักเพื่อนที่เคยคุ้น...เคยห่วงหา
ขอพักสักนิดนะ แค่เพียงชั่ว...ฉันหลับตา
เพื่อให้พรุ่งนี้ได้ตื่นขึ้นมา...ต่อสู้กับความจริง