30 พฤศจิกายน 2552 16:38 น.
วงศ์ตะวัน
ฉันจะพยายามในครั้งนี้
จะเก็บรักษารักดี ดีให้อยู่กับฉัน
ไม่ปล่อยให้หลุดลอยเหมือนครั้งนั้น
เอาใจช่วยหน่อยละกัน...ฉันขอกำลังใจ
ฉันจะพยายามดูแลรักษา
ไม่เปิดโอกาสให้อีกคนเหว่ว้าหรือหวั่นไหว
ถึงแม้ระยะห่างกับหนทางที่ยาวไกล
ก็ไม่สามารถทำร้ายความรู้สึกได้...ฉันสัญญา
ฉันจะพยายามเข้าใจชีวิต
ว่าคนเราย่อมทำถูกผิดบ้าง...ตามประสา
แม้มีเรื่องไม่เข้าใจกันบ้างบางเวลา
ก็จะไม่ปล่อยให้ค้างคา...จนข้ามคืนวัน
ฉันจะพยายามให้ความเอาใจใส่
ส่งความรักและห่วงใย...แม้ในความฝัน
คำคิดถึง เป็นสิ่งหนึ่งที่จะมีให้กัน
ขอเพียงจะรักษารักครั้งนี้ของฉัน...
.....ให้คงมั่นและยืนยาว.....
23 พฤศจิกายน 2552 16:13 น.
วงศ์ตะวัน
...ที่เธอไม่โทรหา
เป็นเพราะว่าไม่คิดถึง
บอกมาแค่คำหนึ่ง
ว่าวันนี้...เราจบกัน
...อย่าให้ต้องค้างคา
เสียน้ำตาและไหวสั่น
ทนเหงาทุกคืนวัน
เผื่อเธอนั้น...จะกลับมา
...ขอบคุณถ้าจะบอก
ดีกว่าหลอกให้ห่วงหา
ต้องการเพียงคำลา
แค่พูดจา...ให้เข้าใจ
...อย่าปล่อยให้นานเนิ่น
คนส่วนเกินยิ่งหวั่นไหว
แท้จริงเธอมีใคร
หรืออย่างไร...จะรอฟัง
...ขอร้องให้เธอจบ
บอกเลิกคบเป็นความหลัง
ไม่รักฉันจริงจัง
แค่มานั่ง...ฆ่าเวลา
...รอเธอมาหลายวัน
ไม่ใช่ฉันยังห่วงหา
เพียงหวังเธอโทรมา
แล้วบอกลา...กันเสียที
20 พฤศจิกายน 2552 10:57 น.
วงศ์ตะวัน
หากเธอจากไปอยู่ที่อื่น
ท้องฟ้ากลางคืนจะสวยแบบนี้ไหม
ดาวนับพันคงติดตามเธอไป
สายลมแห่งอุ่นไอคงแผ่วเบา
ที่ตรงนี้...คงมีแต่ความเงียบ
น้ำค้างเย็นเฉียบ...คงบ่นเหงา
อ้อมกอดอุ่น-อุ่นที่เคยมีเรา
คงทิ้งไว้เพียงเงา...และความทรงจำ
ไม่อยากให้จากไป
เพราะหัวใจ....ฉัน...คงเจ็บช้ำ
ขอนะ...จะให้พูดดี - ดีอีกสักกี่คำ
ก็จะยอมทำ....ทำ....เพราะรักเธอ
อย่าจากฉันไปได้ไหม
เพราะหัวใจ...ยังคงรักเสมอ
ฉันจะอยู่ได้อย่างไร...ถ้าหัวใจไม่มีเธอ
นะ...ช่วยเห็นใจ...คนพร่ำเพ้อ...
...ที่ต้องนั่งนับดาวเก้อ...เพียงลำพัง
16 พฤศจิกายน 2552 16:12 น.
วงศ์ตะวัน
จดหมายน้อยฉบับนี้...ถึงที่รัก
เขียนเมื่อตอนอกหัก...รักสลาย
ไม่ขอรบกวนเวลาเธอมากมาย
และคงจะเป็นฉบับสุดท้าย...
...ที่ฉันจะเขียนมา
คงไม่เซ้าซี้...ว่าฉันทำอะไรผิด
เธอจึงได้คิดแต่จะคอยหนีหน้า
ไร้เสียงขานรับตอบกลับมา
และไม่มีแม้แววตา...
...ที่คอยห่วงหาเหมือนดังเคย
ฉันคงมีสิทธิ์ทำได้แค่คิดถึง
และไม่อาจมีคำซึ้ง - ซึ้งมาเอื้อนเอ่ย
อย่าคิดว่าฉันจะเรียกร้องอะไร...ไม่เลย
ขอแค่ให้เธอคนคุ้นเคย...จากไปด้วยดี
ปล.มีเรื่องหนึ่งอยากจะขอร้อง
ช่วยหันกลับมามอง...แล้วเอ่ยคำนี้
ลาก่อนนะ...เราคงจบกันเสียที
นะ คนดี...จดหมายฉบับนี้...
..........ถือว่าฉันขอร้องเธอ..........
15 พฤศจิกายน 2552 10:37 น.
วงศ์ตะวัน
แหล่งที่มา :
ย้อนกลับไปอ่านงานเก่า - เก่า
ของคนที่เรามีโอกาสได้รู้จัก
บางช่วงเวลาที่เข้ามาทายทัก
แล้ววันหนึ่ง...เขาก็จาก...โดยไม่ร่ำลา
เกิดคำถามขึ้นมาในใจ
ว่าอะไร คือ สิ่งที่เขาโหยหา
ในเมื่อตลอดวันคืนที่ผ่านมา
ก็เขาเองนี่นา...เป็นผู้กำหนดเส้นทาง
เขากำลังคิดอะไรอยู่...
เพราะเราไม่ได้รู้ใจกันทุกอย่าง
แค่อยากลบรอยเหงาให้เบาบาง
หรือเติมเต็มความอ้างว้าง...ในหัวใจ
...เหล่านี้คือที่มา...
อ้อ...อย่าเพิ่งหนีหน้ากันไปไหน
ช่วยกรุณา...อ่าน...ต่อไป
แล้วแสดงความคิดเห็นก็ได้...ไม่ว่ากัน
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
อยากถามคุณว่า...เข้าใจผู้หญิงมากแค่ไหน
แค่เห็นเธอร้องไห้ ก็เหมาไปว่าเรียกร้อง
ไม่จริงเสมอไปหรอก สิ่งที่คุณกำลังมอง
เพราะผู้หญิงก็มีสมอง ไม่ได้มีแค่จริตมารยา
คุณถามว่าเธอ ต้องการอะไรในความรัก
ก็แสดงว่าคุณไม่รู้จัก ไม่เคยเห็นคุณค่า
ความรู้สึกของคนเรา อาจแสดงออกด้วยน้ำตา
และทุกอาการที่ว่า...ก็แค่ไขว่คว้าหาคนเข้าใจ
อยากบอกคุณว่า...ผู้หญิงอาจแตกต่าง
ใจ...อ่อนบ้าง...แข็งบ้าง ตามแต่จะเป็นไปได้
หากลึก ลึกแล้ว ถ้าเธอได้รู้จักและรักใคร
ก็เลือกที่จะยกให้...ทั้งหัวใจ...ไม่แตกต่างกัน
คุณควรจะมองผู้หญิง ในมุมใหม่
อย่าเห็นเป็นเพียงที่ระบายความ(รัก)ใคร่...ก็เท่านั้น
เอาใจแลกใจ แล้วจะได้...รักแท้...เป็นรางวัล
ไม่ใช่ตั้งท่าอคติต่อกัน...ว่าผู้หญิงพวกนั้น...
..........ก็เป็นเหมือนกันทุก ทุก คน..........
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
ปล. ตอนนี้ไม่อยากอ่านงานของเขา
ยอมรับว่าเรา...ก็เริ่มสับสน
การจะเข้าถึงใจใครสักหนึ่งคน
สุดท้ายการสรุปผล...ก็อาจจะไม่ได้อะไรเลย
อ้อ...ขอบคุณทุกท่านที่อ่านงานจนจบ
ด้วยความเคารพ...แค่แสดงความคิดเฉย เฉย
พี่น้องชาย หญิง บ้านกลอนไทยที่คุ้นเคย
วงศ์ตะวันไม่ได้ต่อว่าอะไร...ใครเลย...
...................โปรดเข้าใจ.......................
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟวงศ์ตะวัน
1771
