18 ตุลาคม 2552 19:08 น.
วงศ์ตะวัน
...อยากบอกรักเธอทุกวัน
แต่ไม่รู้ว่าเธอจะฟังคำนั้น...ไหม
แค่ต้องการให้เธอได้ยินเสียงหัวใจ
และยื่นมือมารับเอาไว้...พิจารณา
คิดให้ดี...ก่อนตัดสินใจ
ยากนะ...กับการที่จะมีใครมาห่วงหา
เดิม...เธออาจมองไม่เห็นฉันในสายตา
แต่ตอนนี้ช่วยยอมยืดเวลา...
...รับฉันไว้พิจารณา...ดูอีกที
16 ตุลาคม 2552 17:09 น.
วงศ์ตะวัน
หลงรักคนมีเจ้าของ...จะผิดมากไหม
ไม่จำเป็นต้องถามใคร...หัวใจก็รู้แน่
ทำไงได้...ก็เค้าเป็นคนที่เราแคร์
ถึงจะเต็มไปด้วยข้อแม้..........
...........ก็พร้อมจะมองข้ามไป
รู้ว่าผิด...แต่ก็ยังทำ
ยินดีปล่อยให้ความรู้สึกบอบช้ำ......ร้าวไหว
ในเมื่อเราไม่รักดี...อย่างนี้...จะให้ทำไง
ถึงจะผิดมากแค่ไหน...ก็ต้องทำใจ
..........และยอมรับมัน...........
ใครไม่เคยเจอก็คงจะไม่รู้
ว่าการมีชีวิตอยู่...กับหัวใจที่ไหวสั่น
ทรมานแค่ไหน...กับการมีใจให้คนที่ไม่เคยรักกัน
รู้ว่าจะต้องเจ็บกับรักนั้น..........
.......... แต่ฉัน...ก็ยังไม่อาจจะตัดใจ......
15 ตุลาคม 2552 23:45 น.
วงศ์ตะวัน
ฉัน...อาจจะไม่ใช่นางฟ้า
แต่ทว่า...ออกจะเป็นนางมารร้าย
หากมีคนหลงเข้ามาทักทาย
นั่นหมายถึงการก้าวเข้าสู่ความตาย
..........โดยไม่รู้ตัว
ฉัน...อาจจะไม่ใช่คนดีนัก
แต่ก็พร้อมจะทำความรู้จัก...กับคนไปทั่ว
อาจทำให้ใครหลายคนเริ่มหวาดกลัว
และถอยห่างไปตั้งตัว
...........ด้วยความตกใจ
แต่คนร้าย - ร้ายอย่าง...ฉัน
อาจจะมีบ้างบางวัน....ที่รู้สึกอ่อนไหว
เฝ้ามองหาสักคน...จะมีไหม........ใคร
ที่ยอมรับฉันได้อย่างเต็มใจ......
....โดยไม่ต้องต่อรอง..........
15 ตุลาคม 2552 19:56 น.
วงศ์ตะวัน
ถ้าจะให้ฉันบอก...ว่าคิดถึง
ก็ยังไม่แน่ใจว่าเธอจะซึ้ง...บ้างหรือเปล่า?
เพราะทุกวันนี้ที่เป็นไป...ระหว่างเรา
ดูเหมือนจะมีแต่ความเหงา...
......เข้ามาแทรกกลาง.....
ความคิดถึงที่ฉันส่งไปให้
ผ่านสายลมพัดไหว...บนขอบฟ้ากว้าง
ไม่รู้ว่าหล่นหายบ้างหรือเปล่า...ระหว่างทาง
เพราะฉันเองก็ยังคงจมอยู่กับความอ้างว้าง.......
......เหมือนทุกวัน.....
เธอจะได้รับหรือเปล่า?...ฉันไม่รู้
แต่ที่แน่ - แน่ ตรงที่ฉันยืนอยู่....มีแต่ความไหวหวั่น
เธอจะซึ้งบ้างไหม?
...กับทั้งหมดของหัวใจที่ส่งไปถึงกัน
หรือเพราะเห็นว่าเป็นฉัน...เป็นทางผ่านของคืนวัน
ที่ - ไม่ - เคย - มี - ความ - หมาย- อะไร
14 ตุลาคม 2552 22:20 น.
วงศ์ตะวัน
ขอบคุณ....คืนเหงา เหงา
ที่ทำให้เราได้รู้ถึงความหวั่นไหว
แท้ที่จริงการอยู่ลำพัง...โดยไม่มีใคร
ก็อาจทำให้เราค้นพบหัวใจ...ที่แท้จริง
ขอบคุณ...คนเคยชิดใกล้
ที่วันนี้เดินจากไป พร้อมกับทุกสิ่ง
ไม่เหลืออะไรไว้เลย..จริง จริง
นอกจากคนถูกทิ้ง...ผู้หญิงตาดำ ดำ
ขอบคุณ...ความเหว่ว้า
ที่อยู่กับน้ำตาของความกลืนกล้ำ
เจ็บนี้คงฝังลึก...ในความทรงจำ
กับหัวใจดวงช้ำ...กับน้ำคำคนลวง
ขอบคุณ...ขอบคุณ...ขอบคุณ
กับคำปลอบโยนอบอุ่น ของคนเป็นห่วง
กับความทุกข์ใจที่มี...ทั้งหลาย...ทั้งปวง
เมื่อวันหนึ่ง.........เวลาผ่านล่วง
.......ฉันคงลืมมันได้เอง.....
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟวงศ์ตะวัน
หน้าส่วนตัว
1097
