31 ตุลาคม 2552 23:49 น.
วงศ์ตะวัน
ใครว่าง...กรุณารีบยกมือ
และช่วยถือ...กระทง...ไปลอยกับฉัน
เปิดโอกาสให้เต็มที่...หนึ่งวัน
รับประกัน...ว่าฉันจะไม่งอแง
ไม่อยากไปลอยกระทงคนเดียว
เพราะรู้สึกว่าเปล่าเปลี่ยว...เหงาจะแย่
ถ้าเธอว่างก็บอกมา...ฉันกำลังมองหาคนเทคแคร์
ว่าไงล่ะ แหม - แหม - แหม...อย่าคิดนาน
กรุณาแจ้งผ่าน...บ้านกลอนได้
รับไม่จำกัดเพศ วัย...ใครก็ให้ผ่าน
รีบหน่อยนะ..จะเปิดรับเพียงไม่นาน
---------------------------------------------------
อ้าว! นี่มันหมดเขตตั้งแต่เมื่อวาน
.....เห็นทีจะไม่ทันแล้วละเธอ.....
31 ตุลาคม 2552 12:22 น.
วงศ์ตะวัน
เมื่อคืนนี้...ฉันแอบร้องไห้
ด้วยเหตุผลอะไร ขอเก็บไว้ก่อน
แต่อย่างน้อย ก็คลายความเจ็บปวดร้าวรอน
ที่แอบเก็บซุกซ่อน...ในซอกหลืบของหัวใจ
ยังไม่สามารถบอกถึงความรู้สึก
ว่าลึก ลึก ...เป็นเพราะอ่อนไหว
หรือกำลังพลั้งเผลอผูกพันกับใคร
หรือเพราะหัวใจ...เหนื่อยมากมายกับบางคน
งานหนัก...แค่หยุดพัก เดี๋ยวก็หาย
แค่เหนื่อยกาย...ไม่เท่าที่หัวใจ...สับสน
การก้าวเข้ามาในชีวิตของใครเพียงหนึ่งคน
ทำไมถึงได้มีอิทธิพล...กับใจเรา
วันนี้...หัวใจ...ก็ยังคงใส่กุญแจไว้
เพื่อปิดกั้นไม่ให้ใคร...มาจุดชนวนความเศร้า
แต่ก็ยังเผลออีกจนได้...นะ...เรา
เฮ้อ! ......คิดแล้วก็เศร้า...เศร้า...เศร้า
...........ต้องแอบร้องไห้........คนเดียว..........
27 ตุลาคม 2552 21:51 น.
วงศ์ตะวัน
วันนี้ไม่มีอารมณ์...จะแต่งกลอน
แค่คิดอยากจะอ้อนให้คนอ่านเข้ามาหา
แน่ะ...หลงกลเค้าแล้วละซีท่า
อิอิ...สมน้ำหน้า...อยากเข้ามาอ่านทำไม
แสดงว่า...คิดถึงกันแน่ - แน่
ไม่จำเป็นต้องให้ใครแปล...ก็เดาเองได้
หรืออย่างน้อยเธอเอง...ก็คงจะมีใจ
เลยเข้ามาให้ฉันอ้อนไง...
...โธ่...คนเค้ารู้ทัน...
แหม...ไหน -ไหน ก็หลงกลกันแล้ว
อ้าว..อย่าเพิ่งรีบแจว..หนีไปไหนนั่น
ฟังก่อน...อยากบอกว่าคิดถึงเธอ...ทั้งวัน
แล้วเธอล่ะ? ถ้าคิดถึงฉัน...
...เหมือนกัน...ก็รีบบอกมา
ไม่ได้แกล้งหยอก...หรือหลอกเล่น
ดูสิ ว่าสิ่งที่เธอเห็น...มันคือความห่วงหา
ตอนนี้เธออาจจะมองไม่เห็น...ด้วยสายคา
แต่เชื่อเถอะ ว่าวันหนึ่งข้างหน้า....
......เธอจะรู้ว่า...ฉัน - พูด - จริง - จริง
26 ตุลาคม 2552 16:01 น.
วงศ์ตะวัน
เหตุผลของคนสองคน
ที่ไม่สามารถทนอยู่ด้วยกันได้
ฉันคิดว่า...มันน่าจะมากกว่าความเข้าใจ
หรือความรัก ห่วงใย ที่เคยมีให้ต่อกัน
อาจหมายถึง...ลมหายใจ
ที่จะสามารถทำให้ชิวิตอยู่ได้
...กับคนที่จะร่วมสร้างฝัน
แต่ถ้าไม่สามารถทำได้ในสักวัน
คนสองคนนั้นก็มีอันต้องแยกทาง
บางครั้ง...แค่ไม่ได้โทรหา
ก็อาจทำให้อีกฝ่ายรู้สึกว่า...เหินห่าง
สุดท้ายก็คงต้องถึงปลายทาง
ที่มีความอ้างว้าง เป็นบทสรุปหัวใจ
ความรัก...ยังคงสวยงามเสมอ
แต่หากฉันและเธอ...ไม่อาจร่วมทางกันได้
หันหน้ามาบอกกัน คงดีกว่าการเดินจากไป
โดยที่ไม่เปิดโอกาสให้หัวใจ...ได้พูดคุยกัน
ถ้าวันพรุ่งนี้...ไม่มีโอกาส
ให้แก้ไขความผิดพลาดที่เคยผ่านมานั้น
จะได้ไม่เสียดาย...ความเลวร้ายของคืนวัน
ที่เราเคยใช้ความรู้สึกร่วมกัน...
ตลอดระยะเวลา...ของลมหายใจ
25 ตุลาคม 2552 11:53 น.
วงศ์ตะวัน
ฉันเคยผิด...เคยพลาด
จึงปิดโอกาสคบหากับคนใหม่
ใส่กลอน ล็อกกุญแจ...ประตูหัวใจ
ไม่ยอมเปิดรับใคร...ให้ก้าวมาถึง
แม้กระทั่งวันนี้...ก็ยังไม่คิดจะเปิดใจ
ทั้งที่เริ่มรู้สึกหวั่นไหว...ลึกซึ้ง
กับการได้รู้จักตัวตน...ของคน - คนหนึ่ง
ทั้งที่พยายามดึง หัวใจ...กลับคืนมา
บอกตัวเองว่าสับสน ณ วันนี้
นอนไม่หลับกับบางคืนที่...หัวใจเหว่ว้า
บางครั้ง...ก็ไม่อาจฝืนข่มใจให้หลับตา
คิดวนเวียนกลับไปกลับมา
......หาทางออกไม่ได้เลย
เหตุผลอะไร? ที่ทำให้หัวใจไม่กล้า
อย่าถามถึงที่มา...ของความรู้สึกชาเฉย
อดีตที่เลวร้าย...เชื่อว่าใครก็คงเคย
และไม่อาจลืมมันได้เลย...
.......ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี
เหตุผลของฉัน...มันก็คืออดีต
ที่มาคอยย้ำคอยกรีด...ทั้งที่พยายามจะวิ่งหนี
ใจจริงก็ไม่อยากพลาด...หากโอกาสยังมี
ก็แล้วแต่เธอจะพิจารณานะ...คนดี...
ผู้หญิงคนนี้......คงไม่อาจบังคับใจใคร
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟวงศ์ตะวัน
หน้าส่วนตัว
1167
