28 กันยายน 2550 16:46 น.
วงศ์ตะวัน
อยากบอกเธอว่ารัก...สักพันครั้ง
แต่ไม่รู้ว่าเธอยังอยากจะฟังไหม
กลัวว่า..ถ้าพูดมันออกไป
จะเป็นคำที่ไม่มีความหมายอะไร
...เมื่อเธอฟัง
จึงอยากถามความเห็นเธอดู
ว่าต้องการฟังความรู้สึกที่มีอยู่...สักกี่ครั้ง
รัก...รัก...รัก...รัก...รัก...รัก...เธอจัง
ฟังนะ...ฟัง...............................
จะ...ขอตะโกนดัง-ดัง...อีกสักที
27 กันยายน 2550 17:39 น.
วงศ์ตะวัน
อยากให้เธอเป็นสายลมรัก
ที่พัดพามาทายทักในวันเหงา
อยากให้เธอคือนิยามความเป็นเรา
ทำหน้าที่ลบรอยหมองเศร้า...ไปจากใจ
อยากให้เธอเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
ที่คอยตามติดความรู้สึก...เมื่อหวั่นไหว
อยากให้เธอเป็นทั้งหมดของหัวใจ
ที่อยู่เคียงข้างฉันตลอดไป...ชั่วนิรันดร์
23 กันยายน 2550 09:42 น.
วงศ์ตะวัน
ไม่ค่อยแน่ใจในความรัก
ที่เธอส่งมาทายทักในวันเหงา
ไม่ค่อยมั่นใจในความสัมพันธ์ของเรา
ว่าจะสามารถเปลี่ยนวันคืนหมองเศร้า
..............................ให้สดใสขึ้นมา
หลายครั้ง...ที่เธอทำให้ฉันเศร้า
นั่งร้องไห้อยู่กับเงา...ของความเหว่ว้า
สองมือที่มี...ได้แต่ทำหน้าที่เช็ดน้ำตา
หรือความรักที่เธอให้มา..มีค่า...เท่านี้เอง
21 กันยายน 2550 21:07 น.
วงศ์ตะวัน
...คิดถึงเธอมากแค่ไหน
จะบอกยังไงให้เธอรู้ว่า
ความรู้สึกที่มีนั้นมากกว่า
ความกว้างของฟ้าทุกฟ้า...มารวมตัวกัน
ความคิดถึงของคนที่อยู่ทางนี้
ส่งไปให้คนดี...ที่อยู่ทางนั้น
ได้รับหรือเปล่า...อย่าลืมส่งข่าวบอกกัน
จะได้รู้ว่าขอบฟ้าฟากนั้น
...ไม่ได้ทำให้หัวใจฉัน...ไกลกับเธอ