17 มิถุนายน 2550 13:35 น.
วงศ์ตะวัน
สุนทรภู่ ผู้จุดชวาลถ้อย
ผู้เรียงร้อยพจนาภาษาศิลป์
สร้างผลงานกานท์กวีสี่แผ่นดิน
โลกยลยินยกย่องซ้องศรัทธา
เป็นมนุษย์สุดนิยมเพียงลมปาก
จะได้ยากโหยหิวเพราะชิวหา
คือวรรคทองของนิราศปราชญ์ยกมา
หนึ่งผลงานล้ำค่า...สู่สากล
มนุษย์นี้ที่รักอยู่สองสถาน
บิดามารดารักมักเป็นผล
คือสัจธรรมคำกลอนสอนสั่งตน
ทุกชั้นชนรู้แจ้งประจักษ์ใจ
เกิดเป็นหญิงก็ให้เห็นว่าเป็นหญิง
อย่าทอดทิ้งกิริยาอัชฌาศัย
สุภาษิตบทกลอนสอนหญิงไทย
ยูเนสโกประกาศไว้ในฝีมือ
เราภูมิใจในแผ่นดินถิ่นนักปราชญ์
ชนทุกชาติต่างยอมรับและนับถือ
สุนทรภู่ ยอดกวีที่เลื่องลือ
จารึกชื่อประดับหล้าสถาพร
สุนทรภู่ ผู้จุดชวาลถ้อย
ร่วมเรียงร้อยสร้างสรรค์กลั่นอักษร
ร่วมรำลึกเชิดชูกราบครูกลอน
ร่วมสืบสานงานสุนทร...อยู่คู่ไทย
9 มิถุนายน 2550 10:44 น.
วงศ์ตะวัน
...รู้สึกดีที่มีเธอเคียงข้าง
ได้คิดถึงกันในวันว่าง...วันเหงา-เหงา
มีใครอีกคน ให้เรียกได้...ว่าเรา
และอยู่เคียงข้างยามโศกเศร้า...เสียน้ำตา
...รู้สึกดีที่มีเธอเคียงข้าง
จะทะเลาะกันไปบ้าง...ก็ไม่ว่า
ขอแค่ได้เป็นใครสักคนในสายตา
ก็ทำให้รู้สึกว่าตัวเองมีค่า...มากมาย
...รู้สึกดีที่มีเธอเคียงข้าง
แม้บางครั้งเธอจะห่าง...หรือเงียบหาย
แต่ความเหงา...ก็ไม่เคยทำให้ใครตาย
แค่รู้สึกเศร้าและเปล่าดาย...เท่านั้นเอง
9 มิถุนายน 2550 10:26 น.
วงศ์ตะวัน
อาจจะมีผงเข้าตา
เธอเลยไม่เคยจะรู้ว่า...ฉันรักแค่ไหน
ที่ทุ่มเทไปทั้งหมด...มากเท่าไร
ไม่มีประโยชน์เลยใช่ไหม...ช่วยบอกที
เธอมองเห็นคนอื่นสำคัญ
จนมองข้ามความรักของฉัน...ที่ตรงนี้
สิ่งที่ทำให้...ความหมายเลยไม่มี
ฉันเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี...จนปัญญา
5 มิถุนายน 2550 18:40 น.
วงศ์ตะวัน
หากเธอจะลา...ขอให้บอก
อย่าได้เดินออกจากใจไปเฉย-เฉย
หรือลืมไปแล้ว...คำว่า คนคุ้นเคย
จึงทำเหมือนไม่แคร์กันเลย...ไม่เข้าใจ
หากเธอจะลา...ขอให้บอก
อย่ากลับกลอก ย้อนยอก ให้หวั่นไหว
อย่างน้อย...จะได้รู้ดำรู้แดงกันไป
ว่าคนเคยรักจะไม่เหลืออะไร...เมื่อจากกัน
หากเธอจะลา...ขอให้บอก
ไม่หรอก...จะไม่บอกให้เธออยู่กับฉัน
คนไม่มีใจ...ฝืนทนไปเพื่อสิ่งใดกัน
ก็แค่อยากให้เราจบความสัมพันธ์
ด้วยการที่เธอบอกลาฉัน....เท่านั้นเอง
4 มิถุนายน 2550 18:46 น.
วงศ์ตะวัน
วันนี้...ฉันไม่มีคำตอบให้
เพราะว่ายังไม่ได้ตัดสินใจอะไรทั้งนั้น
จะอยู่หรือไป สุดท้าย...คือความเงียบงัน
ที่ใช้พูดแทนความผูกพัน...ว่ามันเป็นเช่นไร
ฉันอาจจะยังรักเธออยู่
แต่ก็คงไม่มีใครรู้...ว่ายาวนานแค่ไหน
พรุ่งนี้...ฉันอาจบอกลาเธอไป
จึงอยากให้เธอทำใจ...ในความไม่แน่นอน
วันหนึ่ง...ฉันคงมีคำตอบให้
หากวันนั้น...เธอไม่คิดเปลี่ยนใจไปเสียก่อน
การรอคอยใครสักคนอาจเงียบเหงา...ร้าวรอน
แต่สุดท้าย....ผลสะท้อน....ก็-คุ้มค่า-พอ
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟวงศ์ตะวัน
หน้าส่วนตัว
1532
