30 พฤศจิกายน 2549 18:01 น.
วงศ์ตะวัน
ขอเป็นคนที่เธอ........คิดถึง
ขอเป็นคนหนึ่งที่เธอห่วงหา
ขอเป็นคนที่อยู่ใน......สายตา
ขอเป็นคนที่มีค่า...สำหรับเธอ
ให้ได้ไหม ถ้าใจจะร้องขอ
ให้ได้ไหม ฉันจะรอ...อยู่เสมอ
ให้ได้ไหม ความรักจากใจเธอ
ให้ได้ไหม อย่าให้เก้อ...อยู่ลำพัง
ฉันจะฟังคำตอบออกจากปาก
ฉันจะจากเธอไปเมื่อหมดหวัง
ฉันจะรักและรักอย่างจริงจัง
ฉันจะฟัง...จะนั่งรอ...ขอนะเธอ
30 พฤศจิกายน 2549 17:25 น.
วงศ์ตะวัน
หากจะรัก...ฉันขอรักอย่างเชื่อมั่น
ไม่ใช่รักเพราะไหวหวั่น...หรือหวั่นไหว
หากจะรัก...ฉันขอรักอย่างมั่นใจ
ไม่ใช่รักเพราะใคร-ใคร...เขาบอกมา
หากจะรัก...ฉันขอรักให้เต็มที่
ไม่ใช่รักเป็นบางที...ที่ห่วงหา
หากจะรัก...ฉันขอรักทุกเวลา
ไม่ใช่รักเมื่อใกล้ตา...หรือใกล้ใจ
หากจะรัก...ฉันขอรักเพราะอยากรัก
ไม่ใช่รักเพราะรู้จัก...เพราะอ่อนไหว
หากจะรัก...ฉันไม่สน เธอเป็นใคร
แต่จะรัก...เพราะหัวใจ...ได้สั่งมา
29 พฤศจิกายน 2549 17:41 น.
วงศ์ตะวัน
ถามใจเธอดูก่อน...ดีไหม
ว่าแท้จริงรู้สึกยังไง...กับฉัน
เป็นเพียงคนทายทักรู้จักกัน
หรือเป็นมากกว่านั้น...ในหัวใจ
ทบทวนความรู้สึกเธอดูก่อน
ให้จริงแท้แน่นอน...เข้าใจไหม
ฉันไม่อยากเป็นคนผ่านมาแล้วผ่านไป
เหมือนกับใคร-ใคร...อีกหลายคน
ถามใจเธอดู...อีกครั้ง
เพราะลึก-ลึกอาจยัง...ลังเลหรือสับสน
กับการรับใครอีกสักคน
...เข้ามามีอิทธิพลต่อหัวใจ
ถ้าเธอแน่ใจในคำตอบ
ค่อยบอกว่ารักว่าชอบ...ให้หวั่นไหว
แต่ตอนนี้...คงขอเพียงความมั่นใจ
เธอจะทำได้ไหม...ถามใจเธอดู
28 พฤศจิกายน 2549 16:26 น.
วงศ์ตะวัน
รู้สึกเหมือนเราอยู่ใกล้-ใกล้
ตั้งแต่มีความห่วงใย...ส่งมาหา
แม้ในความจริงจะอยู่ไกลตา
แต่ความคิดถึงก็ดึงมา...ให้ใกล้กัน
รู้สึกเหมือนเราเป็นคนเคยคุ้น
ตั้งแต่เธอส่งความอบอุ่น...มากอดฝัน
คิดถึง คำเดียวแทนความรู้สึกร้อยพัน
ที่สื่อผ่านระหว่างใจฉัน...และ...ใจเธอ
รู้สึกว่าเธอเป็นเหมือน...คนสนิท
จากห่างไกลก็ใกล้ชิด...เมื่อได้คิดถึงกันเสมอ
ขอบคุณกาลเวลา ที่นำพาเราให้พบเจอ
ให้ฉันได้รู้จักและรักเธอ...อย่างเต็มใจ
28 พฤศจิกายน 2549 16:22 น.
วงศ์ตะวัน
ไม่อยากให้เธอคาดหวังอะไร
กับคนที่หัวใจ...เต็มไปด้วยความหมองหม่น
ฉันไม่รู้ว่า...การได้รู้จักและรักใครสักคน
จะเป็นความสุขหรือทุกข์ทน...ไม่แน่ใจ
ถ้าคนของหัวใจมีหน้าที่ต้องดูแล
วัน-วันเต็มไปด้วยคำว่า เทคแคร์ และเอาใจใส่
คงเป็นงานที่ลำบาก...ยาก...เกินไป
เกินกว่าที่คนอย่างฉันจะทำได้...ขอยืนยัน
...เอาใจคนก็ไม่เก่ง
พูดจาก็เหมือนนักเลง...นี่แหละ ตัวตนของฉัน
จะให้ยอมใครก่อน หรือพูดอ้อนวอนสารพัน
บอกเลยว่าไม่มีวัน...................................
เพราะการทำอะไรยากๆ แบบนั้น...ฉันทำไม่เป็น