21 กันยายน 2548 18:26 น.
วงศ์ตะวัน
...คนแอบคิดถึง...
ขอให้ฉันเป็นคนหนึ่ง
...ที่มีสิทธิ์ใช้คำ-คำนี้
อนุญาตเถอะนะ...คนดี
เพราะเป็นเพียงสิ่งเดียวที่...อยากจะขอเธอ
...คนแอบคิดถึง...
แม้ไม่ใช่ที่หนึ่ง
...ที่อยู่ในใจเสมอ
แค่ได้พบพูดคุย...สบตาเธอ
ได้เก็บไปฝันเพ้อ...ก็พอใจ
...คนแอบคิดถึง...
ไม่ขอแม้สักครึ่งของความหวานไหว
ไมได้เป็นเจ้าของทั้งหมดของหัวใจ
ก็ไม่เป็นอะไร...ฉันเต็มใจ...ยินดี
21 กันยายน 2548 17:59 น.
วงศ์ตะวัน
...อยากไปก็ไป
จะทำตัววุ่นวายอะไรนักหนา
ไม่ต้องหรอก...ไม่ต้องมีคำร่ำลา
ในเมื่อที่ผ่านมา...
ความสัมพันธ์ของเราไม่ได้มีค่า...อะไรเลย
...อยากไปก็ไป
ฉันไม่ได้ว่าอะไร...แค่เฉย-เฉย
อย่ากลัวว่าคนทางนี้จะเสียใจ
ขอบอก...ไม่เลย
กับแค่คนเคยคุ้นเคย...ได้เดินจากไป
ขอเพียงอย่างเดียวเท่านั้น
ไปแล้วอย่ากลับมาหาฉันได้ไหม
รับรู้ไว้นะ...
ไม่ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไร
เธอก็จะเป็นแค่ "คนนอกหัวใจ" เท่านั้นเอง
16 กันยายน 2548 16:45 น.
วงศ์ตะวัน
ขอเป็นแค่ใครคนหนึ่ง...
ที่มีเธอคอยคิดถึงเมื่อยามเหงา
เป็นสายลมที่พัดผ่าน เบา-เบา
แต่ช่วยตอกย้ำความเป็นเรา...ตลอดไป
ขอเป็นแค่ใครคนหนึ่ง
ที่เธอจดจำลึกซึ้ง ยามอ่อนไหว
เป็นคนหนึ่ง...ข้าง-ข้างหัวใจ
ไม่ต้องการมากมายอะไร หรอกคนดี
...เชื่อฉันนะ...
แค่อยากจะเป็นใครคนหนึ่ง ก็เท่านี้
ผิดด้วยหรือกับความต้องการที่ฉันมี
นะคนดี...แล้วใครคนนี้...จะขอบคุณ
14 กันยายน 2548 17:26 น.
วงศ์ตะวัน
ไม่รู้ว่า...ชีวิตของฉันจะเป็นอย่างไร
ถ้าเธอขาดหายไปจากชีวิต
ไม่รู้ว่าคิดถูก หรือ ผิด
ที่ปล่อยให้เธอเข้ามาในชีวิต...ตั้งนาน
ไม่แน่ใจว่าฉันจะอยู่ได้ไหม
ถ้าเธอเป็นแค่ใคร...ที่เข้ามาเดินผ่าน
ไม่ใส่ใจกับความรู้สึกของวันวาน
คิดแค่นี้ก็ร้าวราน แล้ว หัวใจ
อยากให้เธอเปลี่ยนเป็นใครที่ลึกซึ้ง
เป็นคนหนึ่งที่คอยดูแล...คนอ่อนไหว
ไม่ใช่เพียงคนผ่านมา แล้วผ่านไป
เพราะฉันไม่อยากต้องขาดใจ เมื่อขาดเธอ