29 สิงหาคม 2548 16:31 น.
วงศ์ตะวัน
ความคิดถึงเป็นของเรา
เราเลือกได้ในสิ่งที่ต้องการจะคิดถึง
หรือ แม้แต่ คน ที่อยากจะคิดถึง
แต่ไม่ควรเลือกที่จะคิดถึงใคร
ถ้าใครคนนั้นเป็นของคนอื่น
ความคิดถึง เป็นของเราก็จริง
แต่ถ้า คน ที่เรากำลัง คิดถึง
เป็นของคนอื่น
จะมีความสุขได้ยังไงกันเล่า ?
..
29 สิงหาคม 2548 16:20 น.
วงศ์ตะวัน
ความรักต้องอาศัยเวลา
ทั้งตอนเริ่มและตอนเลิก
เพราะความรักมักจะโยงใยไว้
ด้วยเชือกของความผูกพันเสมอ
ถึงแม้ไม่ได้ผูกเงื่อนตาย
หรือเกี่ยวพันไว้หลายรอบ
แต่ความรู้สึกนั้น
มันแนบแน่นยิ่งกว่าทากาวตราช้างซะอีก
ถ้าคุณต้องใช้เวลาอันยาวนาน
ในการสานสัมพันธ์รักกับใครสักคน
คุณก็คงต้องใช้เวลาอีกยาวนานเช่นกัน
ในการแก้เชือกพันธนาการของหัวใจเส้นนั้น
ทำนองเดียวกัน
ถ้าเวลาเพียงน้อยนิด
ก็อาจทำให้คุณรักใครสักคนได้
คุณก็คงใช้เวลาเพียงไม่นาน
ในการแก้เชือกพันธนาการของหัวใจเส้นนั้น
ที่อาจแค่เพียงพันเกี่ยวกันไว้หลวม-หลวม
ให้ออกได้โดยง่ายดายเช่นเดียวกัน
..
25 สิงหาคม 2548 17:46 น.
วงศ์ตะวัน
ฉันก็เป็นเพียง "คนธรรมดา"
ไม่ได้มีค่ากว่าคนไหน-ไหน
ชีวิตนี้ก็มีแค่..."หัวใจ"
และความรักยิ่งใหญ่...ที่เธอให้มา
อยากขอบคุณเธอมาก-มาก...จากความรู้สึก
ที่เก็บฉันไว้ในส่วนลึกและคอยห่วงหา
ความรักจากเธอที่สัมผัสได้ในแววตา
ทำให้ฉันรู้ว่า..."คนธรรมดา"...ก็มีค่าพอ
23 สิงหาคม 2548 17:57 น.
วงศ์ตะวัน
ฉันไม่เคยเชื่อว่าพรุ่งนี้จะดีกว่าวันไหน-ไหน
ฉันไม่เคยมั่นใจกับสิ่งที่ยังมาไม่ถึง
ฉันไม่เคยรู้ว่ามีเรื่องใดน่าซาบซึ้ง
ฉันไม่เคยคิดว่าใครคนหนึ่งจะไม่เปลี่ยนแปลง
ฉันคิดว่าทุก-ทุกปัญหาต้องมีทางแก้
ฉันคิดว่าผู้ชนะที่แท้ย่อมแอบแฝง
ฉันคิดว่าดวงอาทิตย์คงไม่ได้มีแค่สีแดง
ฉันคิดความหวาดระแวงย่อมดีกว่าวางใจ
ไม่มีอะไรแน่นอนก่อนที่มันจะเกิด
ไม่มีอะไรดีเลิศถ้าไม่ผ่านการแก้ไข
ไม่มีอะไรมั่นคง ถ้าเราไม่มั่นใจ
ไม่มีอะไรทำไม่ได้...ถ้าเราจริงจัง
ชีวิตไม่ได้อยู่แค่วันนี้หรือวันพรุ่ง
ชีวิตจะร่วงหรือรุ่ง บางที่ก็อยู่ที่ความหวัง
ชีวิตเราวันนี้ทำเต็มที่หรือยัง
ชีวิตจะพลาดจะพลั้งจะได้ไม่ฟูมฟาย
อย่าคาดหวังต่อสิ่งใดมากไปนัก
อย่าเรียกหาความรักที่หล่นหาย
อย่าเรียกร้องเมื่อสูญสิ้น แทบดิ้นตาย
อย่าปล่อยให้ชีวิตหมดความหมาย...ไร้จุดยืน