17 ตุลาคม 2550 13:25 น.
วงศ์ตะวัน
...กำลังตัดสินใจ
ว่าจะคบกันต่อไป...ดีหรือเปล่า
จะฝืนยื้อหรือจบดี...กับเรื่องของเรา
ที่ฉันเองก็ไม่อาจคาดเดา...ความเป็นไป
บางทีก็ดูเหมือนเหินห่าง
แต่บางครั้ง...ก็ดูเหมือนชิดใกล้
ระหว่างเรา จะใช้นิยามคำว่า...อะไร
หรือเพียงคนผ่านมา - ผ่านไป...ธรรมดา
ไม่อยากให้ใครเป็นฝ่ายเจ็บช้ำ
จึงไม่อาจเอ่ยถ้อยคำ แทนความรู้สึกที่ว่า...
จบ...หรือ...ไม่จบ...ก็เจ็บ เหมือนผ่านมา
ตกลงยังไง...ดีกว่า........ฉันไม่กล้าตัดสินใจ
16 ตุลาคม 2550 12:49 น.
วงศ์ตะวัน
...คิดถึง...คิดถึง...คนอ่าน
แต่ก็ไม่ต้องการบอกให้รู้
แค่อยากให้ลองเก็บไปคิดดู
แล้วจะรู้...ความจริงข้างใน
อยากบอกว่า...คิดถึง...คิดถึง...เสมอ
ไม่รู้ว่าเธอ...จะเชื่อกันไหม
กับระยะทางที่ดูเหมือนว่าห่างไกล
อาจมีผลทำให้...ลืมกันไปในบางที
แต่รู้ไหม...ฉันไม่เคยคิดแบบนั้น
เพราะทุก - ทุกวัน ของฉันที่เป็นอยู่นี้
...เต็มไปด้วยการคิดถึงเธอไง...คนดี
ถ้ารู้อย่างนี้...ช่วยตอบกลับมาที...
...ว่าเธอนี้ก็คิดเหมือนกัน
11 ตุลาคม 2550 10:23 น.
วงศ์ตะวัน
...เธอรู้สึกอย่างไร
หาคำตอบให้หัวใจ...ก็หลายครั้ง
อยากรู้ความจริงจากปากเธอจัง
แต่ก็ได้แค่ตะโกนถามดัง - ดังอยู่คนเดียว
...ไม่กล้าถามเธอตรง ตรง
กลัวเธอจะงง...คิดว่าฉันเป็นสาวเปรี้ยว
ทำท่าเป็นฝ่ายรุก...อยู่ข้างเดียว
กลัวใจเธอนักเชียว...ก็เลยไม่ได้ถามสักที
...ไม่รู้จะทำอย่างไร
เธอถึงจะยอมเผยความในใจดวงนี้
ได้โปรดเถอะ...อย่าให้ต้องรอนานนะคนดี
บอกมา...ว่ารู้สึกกับคน คนนี้...ยังไง
...รอฟังคำตอบอยู่เน้อ...
แล้วก็อย่าปล่อยให้รอเก้อ..นะ...รู้ไหม
ช่วยบอกมาสักที วันนี้จะได้แน่ใจ
ว่าคนที่ฉันเฝ้าห่วงใย..............
แท้จริงเขามีหัวใจ...เพื่อใครกัน
11 ตุลาคม 2550 10:21 น.
วงศ์ตะวัน
เพียงเธอรับรู้ในความรัก
ที่ส่งไปทายทักในวันเหงา
เพียงเธอเข้าใจในนิยามความเป็นเรา
คืนวันที่เคยหมองเศร้าก็จะสดใสขึ้นมา
เพียงเธอรับรู้ว่ายังมีฉัน
ร่วมเป็นส่วนหนึ่งของคืนวันอันเหว่ว้า
เพียงเธอไม่หนีหายไปไกลตา
เหมือนที่เราเคยมีกันตลอดมา
.......และตลอดไป
เธอจะอยู่ได้บนโลกไปนี้
ท่ามกลางความรักและหวังดีที่ฉันมีให้
และความรู้สึกเหล่านี้จะติดตามเธอไป
ตราบเท่าที่ลมหายใจ.............จะหมดลง
8 ตุลาคม 2550 11:21 น.
วงศ์ตะวัน
...วันหนึ่ง...เธอเดินเข้ามาหา
แล้วอยู่ - อยู่ ก็กลับหายหน้าไปเฉย - เฉย
ฉันเองยังไม่รู้ตัวว่าทำผิดอะไรเลย
หรือแค่ฉันไม่ใช่คนคุ้นเคย...
...เธอก็เลยเดินจากไป
บอกให้ฉันเข้าใจก่อน
อย่าเพิ่งด่วนใจร้อน...จากกันไปไหน
เสียเวลาอีกสักนาที...จะเป็นไรไป
ถ้าหากมันทำให้จบแบบเข้าใจ...ไม่ค้างคา
หันกลับมาคุย...มาบอกฉัน
แล้วหลังจากนั้น...จะทิ้งกันก็ไม่ว่า
นะ...ขอร้อง...อย่าหนีหายไปโดยไม่ร่ำลา
เพราะมันอาจทำให้ใครบางคน...เสียน้ำตา
.....ไม่รู้ตัว....
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟวงศ์ตะวัน
หน้าส่วนตัว
1670
