25 ตุลาคม 2552 11:53 น.
วงศ์ตะวัน
ฉันเคยผิด...เคยพลาด
จึงปิดโอกาสคบหากับคนใหม่
ใส่กลอน ล็อกกุญแจ...ประตูหัวใจ
ไม่ยอมเปิดรับใคร...ให้ก้าวมาถึง
แม้กระทั่งวันนี้...ก็ยังไม่คิดจะเปิดใจ
ทั้งที่เริ่มรู้สึกหวั่นไหว...ลึกซึ้ง
กับการได้รู้จักตัวตน...ของคน - คนหนึ่ง
ทั้งที่พยายามดึง หัวใจ...กลับคืนมา
บอกตัวเองว่าสับสน ณ วันนี้
นอนไม่หลับกับบางคืนที่...หัวใจเหว่ว้า
บางครั้ง...ก็ไม่อาจฝืนข่มใจให้หลับตา
คิดวนเวียนกลับไปกลับมา
......หาทางออกไม่ได้เลย
เหตุผลอะไร? ที่ทำให้หัวใจไม่กล้า
อย่าถามถึงที่มา...ของความรู้สึกชาเฉย
อดีตที่เลวร้าย...เชื่อว่าใครก็คงเคย
และไม่อาจลืมมันได้เลย...
.......ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี
เหตุผลของฉัน...มันก็คืออดีต
ที่มาคอยย้ำคอยกรีด...ทั้งที่พยายามจะวิ่งหนี
ใจจริงก็ไม่อยากพลาด...หากโอกาสยังมี
ก็แล้วแต่เธอจะพิจารณานะ...คนดี...
ผู้หญิงคนนี้......คงไม่อาจบังคับใจใคร
24 ตุลาคม 2552 11:24 น.
วงศ์ตะวัน
ยังยืนยันคำพูด...อยู่เหมือนเดิม
ว่ายังไม่คิดที่จะเริ่ม...กับใครใหม่
ขอบคุณนะ..ถ้าวันนี้เธอจะมีใจ
และมอบความรักห่วงใย...ส่งให้มา
การเข้าใจใครสักคน...มันลำบาก
แล้วก็จะเป็นเรื่องที่ยาก...มากยิ่งกว่า
หากความรู้สึกดี ดี...กลายเป็นความชินชา
หรือไม่รักกันเหมือนก่อนหน้า...เหมือนอย่างเคย
การดูแลความรัก...ไม่ใช่เรื่องง่าย
ถ้าวันหนึ่งที่ทั้งสองฝ่าย...เหลือเพียงความชาเฉย
ความแปลกหน้าวันก่อน...กลายเป็นความคุ้นเคย
และเริ่มมองกันอย่างละเลย...ไม่ใส่ใจ
การรักษาซึ่งความรัก...ยากที่สุด
คงไม่มีใครอยากเดินสะดุด...
...เพื่อพบกับความหมองไหม้
หนึ่งชีวิต หนึ่งคน...ก็มีเพียงหนึ่งหัวใจ
เพราะฉะนั้น การจะมอบให้ใคร
.........คงต้องคิดนาน - นาน
ฉันอาจจะคิดมากและนาน...ไปหน่อย
ถ้าเธอใจร้อนไม่ต้องคอย...อนุญาตให้มองผ่าน
รัก -รัก - เลิก - เลิก ชั่วข้ามคืน...ฉันเองก็ไม่ต้องการ
......เหมือนการเอาชีวิตมาแลกความทรมาน......
ฉันว่า...มัน -ไม่ - น่า - จะ - คุ้ม - กัน
23 ตุลาคม 2552 01:31 น.
วงศ์ตะวัน
ฉันขอโทษ...ที่รบกวนเธอบ่อยเกินไป
ฉันขอโทษที่ดึงเธอเอาไว้เหมือนคนของฉัน
ทั้งที่แท้จริงแล้ว...เราก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน
และอย่าลืม...ฝากขอโทษเธอคนนั้น
...เจ้าของหัวใจ
อาจจะเคยบอกรักใครมาหลายครั้ง
แต่ก็รู้ตัวว่ายังไม่เจอคนที่ใช่
จึงเฝ้ารออยู่อย่างนี้เรื่อยไป
เมื่อไหร่นะ จะมีคนของใจ...
เป็นของตัวเอง...สักที
อาจจะเคยกอดใครมาหลายหน
ก็ไม่เห็นมีใครสักคนที่กอดแล้ว
...จะอบอุ่นอย่างนี้
แต่ให้ยืมของของคนอื่นกอดบ่อย-บ่อยก็ไม่ดี
งั้นช่วยฉันคิดที...จะให้ทำไง
อยากมีใครสักคนเป็นของตัวเองบ้าง
ขืนมัวแต่รอวันเธอว่าง...คงไม่ไหว
อยากเจอใครบางคนที่เขาเต็มอกเต็มใจ
และพร้อมจะรักฉันตลอดไป...ก็เท่านั้นเอง
21 ตุลาคม 2552 21:18 น.
วงศ์ตะวัน
แค่นิยายเรื่องเก่า-เก่า
ไม่อยากเก็บเอามาเป็นความรู้สึก
ปล่อยให้จมดิ่ง...นิ่ง...ในส่วนลึก
ไม่อยากเก็บมาคิดนึก...ให้เจ็บใจ
แค่เรื่องราวของวันผ่าน
แต่เจ็บปวดเนิ่นนานกว่าวันไหน
มีน้ำตาเป็นพยานความเสียใจ
มีความบอบช้ำ...ข้างใน...เป็นเดิมพัน
แค่อดีตที่เจ็บร้าว
กับบางเรื่องราว...ในชีวิตฉัน
จบลงแล้วนะ และจะไม่เหลืออะไรต่อกัน
แค่เคยรัก....เคยผูกพัน...แค่นั้นเอง
20 ตุลาคม 2552 02:59 น.
วงศ์ตะวัน
รู้ตัวไหมว่า เธอ ...ก็แค่ผู้ชาย
ที่มองว่าผู้หญิงก็ใจง่าย...เหมือนกันทั้งนั้น
ยังไง...ก็เข้าใจซะใหม่ละกัน
ว่าตัวตนของฉัน...ไม่ได้เป็นอย่างที่เธอต้องการ
ฉันไม่อาจรักใครได้เพียงชั่วข้ามคืน
เพราะชีวิตไม่ใช่แค่การตื่น...หลับ...หรือฝันหวาน
จะเข้าถึงใจฉัน...มันต้องใช้เวลายาวนาน
เมื่อ...ประสบการณ์...สอนฉัน ให้ระวังตัว
ตอนนี้...เธออาจจะเข้าใจผิด
สิ่งที่เธอกำลังคิด...ฉันเป็นเหมือนกับคนชั่ว
เป็นผู้หญิงใจง่าย...ที่ไม่รู้จักรักนวลสงวนตัว
หรือสามารถพูดคุยกับใครไปทั่ว...เพียงแค่ถูกใจ
อยากจะบอกตรง ตรงให้เธอได้รับรู้
ว่าสิ่งที่ฉันกำลังรู้สึกอยู่...ไม่ใช่ความอ่อนไหว
ทุกคำที่เธอพูดกับฉัน..มันบ่งบอก...ว่าคิดอะไร
......งั้น - โปรด - ช่วย - รู้ - และ - จำ - ไว้......
ว่าเธอพลาดที่ดูถูกหัวใจ
.......ผู้หญิง (อย่างฉัน)...อย่างแรง.......
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟวงศ์ตะวัน
หน้าส่วนตัว
1345
