5 กันยายน 2549 17:32 น.
วงศ์ตะวัน
...อาจเป็นเพียง...ผู้หญิงธรรมดา
อาจจะมีค่า...สำหรับบางคน...ก็เท่านั้น
ใช้ชีวิตท่ามกลางผู้คนนับร้อยพัน
ไม่ได้มีความใฝ่ฝัน...ที่แปลกกว่าใคร-ใคร
บางครั้ง...บางคราวก็อ่อนแอ
หรือเมื่อไหร่ที่ท้อแท้...ก็แอบร้องไห้
"ธรรมดา" เหมือนผู้หญิงอื่นทั่ว-ทั่วไป
แต่ถ้าต้องการ...ให้พิเศษกว่าใคร
ก็แค่เปิดโอกาสให้หัวใจ...ได้อยู่ใกล้-ใกล้คุณ
5 กันยายน 2549 17:09 น.
วงศ์ตะวัน
...ยังคงห่วงใย
ทุกความเป็นไปในตอนนี้
ไม่ว่าเธอจะทุกข์ หรือ อยู่สุขสบายดี
ฉันก็พร้อมจะเป็นคนหนึ่งที่...
...ยืนอยู่ข้าง - ข้างเธอ
...ยังคงคิดถึง
แม้ว่าฉันจะเป็นเพียงเสี้ยวหนึ่ง...
...ที่ถูกมองข้ามเสมอ
ถ้าต้องเอาความทรมาน...
...มาแลกกับการรักเธอ
ต่อให้เป็นเพียงเรื่องฝันเพ้อ
แต่รู้ไว้นะเธอ...ว่าฉันเต็มใจ
4 กันยายน 2549 17:38 น.
วงศ์ตะวัน
... ใส่ใจกันหน่อย
ก็คนที่แอบมองเธอบ่อยๆ น่ะ...รู้ตัวไหม
อย่ามัวแต่มองหาคนอยู่ไกล
ก็คนข้างๆ นี่ไง...ทำไมไม่รู้จักมองมา
...หรือว่าฉันอยู่ใกล้เธอเกินไป
ก็เลยดูเหมือนอะไร...ที่ไร้ค่า
เหลียวซ้ายไม่เจอ..ก็ขอให้เธอหันมองทางขวา
เพียงแค่พบใครบางคน...พยายามสบตา
รู้ไว้นะ นั่นคือ...คนที่ตลอดเวลา...เขารักเธอ
18 สิงหาคม 2549 16:39 น.
วงศ์ตะวัน
ขอบคุณ.....คนใกล้ตา
ที่มองมาให้หวั่นไหว
ขอบคุณ.....คนใกล้ใจ
ที่ส่งผ่านความใน ผ่านสายตา
ขอบคุณ.....นะ ความรัก
ที่แอบมาทายทัก ยามอ่อนล้า
ขอบคุณ.....ทุกวันเวลา
ที่นำพาให้เราได้พบกัน
ขอบคุณ.....ทุกความรู้สึก
ที่ลึกลึก แอบไหวหวั่น
ขอบคุณ...(คุณ)...คนของคืนวัน
ที่ทำให้ฉัน ไม่เคยเหงาใจ
6 มกราคม 2549 16:11 น.
วงศ์ตะวัน
ฉันอาจจะไม่ใช่...คนในฝัน
ที่เธออยากผูกพันและใฝ่หา
ฉันอาจจะเป็นใคร...นอกสายตา
ที่เธอไม่เคยมองมา...สักนาที
ไม่เป็นไรนะ...ไม่เป็นไร
ขอบอกเธอเอาไว้ ณ ที่ตรงนี้
ไม่รักกัน...
ฉันก็ไม่เสียใจหรอกคนดี
แค่ได้เฝ้ามองเธออยู่อย่างนี้
...ก็สุขใจ
สิ่งเดียว...ที่อยากขอร้อง
แค่หันกลับมามอง...บ้าง...จะได้ไหม
อย่างน้อย...ก็แค่วันที่เธอไม่เหลือใคร
อย่าลืมว่า...ยังมีคนห่วงใย
...รออยู่ตรงนี้...อีกคน