1 พฤศจิกายน 2549 17:45 น.
วงศ์ตะวัน
...อยากบอกว่าฉันก็เป็นฉัน
เป็นคนที่อยากผูกพัน
...เป็นคนขี้เหงา
เป็นคนที่อยากสร้าง
...ก่อร่างความเป็นเรา
เป็นหนึ่งในคนเศร้า
...เป็นเหมือนเงา ข้าง-ข้างใจ
...เพราะฉันก็เป็นฉัน
เป็นเพียงคนธรรมดาเท่านั้น
..เข้าใจไหม
มีรัก...เศร้า...โศก...เสียใจ
และอาการทุกอย่างที่เป็นไป
ก็เริ่มตั้งแต่หัวใจ...
...ไปหลงรักเธอ
31 ตุลาคม 2549 14:29 น.
วงศ์ตะวัน
เมื่อก่อน...
คงเป็นเพราะเราอยู่ใกล้
ต่างฝ่าย...ก็เลยมองไม่เห็นค่า
แต่เดี๋ยวนี้...
เราอยู่ห่างไกลตา
คงต้องยอมรับแล้วว่า
...ต่างก็คิดถึงกัน
คงเป็นเพราะความปากแข็ง
ถึง "รัก" ... ก็ไม่กล้าแสดง
...เพราะดื้อรั้น
รีบปฏิเสธ...รีบส่ายหน้า สารพัน
ทั้งที่ลึก - ลึกข้างในนั้น
...คิดถึงกัน แทบขาดใจ
31 ตุลาคม 2549 13:34 น.
วงศ์ตะวัน
"นางเอก" ก็มีแค่ในนิยาย
ส่วน "นางมารร้าย" น่ะ หาได้เกลื่อนถนน
ฉัน...ก็เป็นเพียงผู้หญิงหนึ่งคน
ที่รักเธอมากซะจน...ไม่อาจยอมใคร
จะให้นิ่งเฉยกับทุก - ทุกอย่าง
ปล่อยความรู้สึกเปล่าว่าง...คงไม่ไหว
เพราะฉันไม่หวังจะเป็น...
"นางเอก" ของใคร -ใคร
แค่อยากเป็นที่หนึ่งในใจ...
แม้จะถูกเรียกว่า "นางมารร้าย"
...ก็ยอม
30 ตุลาคม 2549 17:50 น.
วงศ์ตะวัน
เธอคงคิดว่าฉันเป็นคนเข้มแข็ง
ไม่ค่อยแสดงอาการออกมา...ว่าหวั่นไหว
เธอถึงได้ทำอะไร...พูดอะไร
โดยลืมแคร์กันเลยใช่ไหม...คนดี
ฉันคงรักเธอข้างเดียวมานาน
ทั้งที่เธอก็คงไม่ต้องการความรู้สึกนี้
แต่จะทำอย่างไร...
...ก็หัวใจมันไม่รักดี
อกหักครั้งนี้คงต้องปล่อยให้ใจ...จมน้ำตา
อยากจะร้องไห้...ให้เธอเห็นบ้าง
จะได้รู้ว่าคนข้าง-ข้าง...ก็รู้สึกรู้สา
...ที่รัก...
ถ้าความเสียใจวัดกันด้วยน้ำตา
ฉันคงร้องไห้แทบบ้า
...ร้องจนน้ำตา ท่วมหัวใจ
อยากจะขอร้องเธอสักอย่าง
คิดถึงจิตใจฉันบ้าง...จะได้ไหม
อย่าบอกว่า "รักเพียงเขา"
มันทำร้ายกันเกินไป
...นะ...ขอได้ไหม
ฉันจะได้ไม่ต้องร้องไห้...เสียน้ำตา...
30 ตุลาคม 2549 17:23 น.
วงศ์ตะวัน
ร้อยวัน พันคืน จะผ่านพ้น
ร้อยคน พันใจ จะใฝ่หา
ร้อยชีวิต พันทาง กลางเวลา
ร้อยคุณค่า พันความทรงจำ ไม่สำคัญ
หนึ่งวัน หนึ่งคืน ที่ก้าวย่าง
หนึ่งทาง หนึ่งใจ ที่ใฝ่ฝัน
หนึ่งชีวิต หนึ่งลมหายใจ ในคืนวัน
หนึ่งคุณค่า ในใจฉัน นั้น คือ เธอ