10 มกราคม 2550 19:30 น.
วงศ์ตะวัน
ขอเก็บความทรงจำดี-ดีวันนี้ไว้
เพราะจากนี้ต่อไป เราอาจไกลกันสุดฟ้า
ช่วยพูดแต่คำดี-ดีกับฉัน...ก่อนจากลา
จะได้ไม่จบด้วยน้ำตา...ก่อนจากกัน
อย่างน้อยก็เป็นช่วงเวลาหนึ่ง
ของความซาบซึ้ง...พอที่จะเก็บไปฝัน
พรุ่งนี้...อาจไม่เหลือแม้ความผูกพัน
จึงขอแค่วันนี้เท่านั้น...ทำดีกับฉัน...ได้ไหมเธอ
10 มกราคม 2550 19:27 น.
วงศ์ตะวัน
อย่าปล่อยฉันไว้...ตามลำพัง
ให้จมอยู่กับความหลังที่โหดร้าย
แต่ละวันคืน...ช่างเดียวดาย
เพราะไม่มีเธอคนข้างกาย...ที่เคยมี
ไม่รู้จะทำอย่างไรเหมือนกัน
ให้ฉันมีชีวิตอยู่ได้...ในตอนนี้
ในเมื่อขาดเธอคนเดิม...ที่แสนดี
แล้วความรักของฉันที่มี...จะเอาไปให้ใคร
9 มกราคม 2550 18:29 น.
วงศ์ตะวัน
ใครบอกว่าเธอเป็นคนสุดท้าย
ที่ทำให้ฉันคิดถึงได้มากมาย ในตอนนี้
เข้าใจผิดแล้วหละ...คนดี
แท้จริงเธอคือคนเดียวที่...อยู่กลางใจ
ไม่ใช่คนสุดท้าย แต่เป็นคนแรก
ที่ทำให้ฉันรู้สึกแปลก-แปลกขึ้นมาได้
และเป็นคนที่ฉันจะรัก...ตลอดไป
ไม่จำเป็นต้องบอกว่าใคร...
.................ก็น่าจะรู้ใจกันดี................
8 มกราคม 2550 18:34 น.
วงศ์ตะวัน
กลับมาตรงนี้...นะ...ที่รัก
หากเธอต้องอกหัก เพราะเขาไม่เห็นค่า
อย่ามัวแต่เสียดายวันเวลา
ที่ทำให้เธอเสียน้ำตา...ไม่รู้เท่าไหร่
ขอให้กลับมาหาฉัน
พร้อมจะปลอบขวัญ ไม่ให้เธอต้องหวั่นไหว
ยินดีต้อนรับ...การกลับมาของหัวใจ
เจ็บช้ำยังไง...เอาไว้...ฉันจะรักษาเอง
8 มกราคม 2550 18:32 น.
วงศ์ตะวัน
ขอโทษนะ...ขอโทษ
หากเธอจะโกรธกันก็ไม่ว่า
ที่รักฉันแล้ว...ต้องเสียน้ำตา
เพียงเพราะว่า...ฉันไม่อาจห้ามใจ
คนผิด คือ ฉัน
ที่ทนความไหวหวั่นเนิ่นนานไม่ได้
จึงมีอีกคนเดินเข้ามาข้างใน
และมีอิทธิพลกับหัวใจ...แทนที่เธอ