27 มกราคม 2550 08:51 น.
วงศ์ตะวัน
รู้สึกอย่างไรกับฉันบ้าง
หรือเห็นเป็นแค่คนผ่านทาง...ที่เธอเข้ามาฝัน
แต่ไม่เคยมีอะไรให้หัวใจรู้สึกผูกพัน
และไม่เคยเห็นความสำคัญ...ใน ฉันเลย
รู้สึกอย่างไรกับฉันบ้าง
หรือเป็นแค่ส่วนเติมเต็มความอ้างว้างเฉย-เฉย
ไม่ได้คบหากันอย่างคนคุ้นเคย
และปล่อยให้เลยตามเลย...กับเรื่องของหัวใจ
รู้สึกอย่างไรกับฉันบ้าง
อย่าปล่อยให้คนอ้างว้าง...ต้องหวั่นไหว
อยากให้บอกมา...ว่าเธอคิดอย่างไร
ฉันพร้อมแล้วที่จะทำใจ...และยอมรับมัน
24 มกราคม 2550 16:22 น.
วงศ์ตะวัน
คนชนะกลายเป็นเขา
ที่เข้ามาแยกความเป็นเราออกจากกันได้
เธอบอกว่าเขาคือคนที่เข้าใจ
และพร้อมจะให้อภัย...เธอ...ในทุกที
คนแพ้คือฉัน
ที่ไม่สามารถใช้ความผูกพันกับรักครั้งนี้
เป็นคนที่ไม่ยอมเข้าใจอะไรเลยสักที
และไม่เคยให้อภัยกับความผิดเธอที่มี...อยู่ร่ำไป
ฉันยอมเป็นคนเดินจาก
ดีกว่าจมอยู่กับความทุกข์มาก-มาก จนร้าวไหว
ยอมเป็นคนที่ไม่พร้อมจะเข้าใจอะไร-อะไร
และที่สำคัญ...จะไม่ยอมให้อภัย
............คนหลายใจ.............อย่างเธอ..............
24 มกราคม 2550 16:13 น.
วงศ์ตะวัน
หรือเป็นเพราะเราต่างคนต่างเหงา...ก็ไม่รู้
ที่ทำให้จู่-จู่...เราก็จูนคลื่นมาตรงกันได้
หรือเป็นเพราะเราต่างคนต่างไม่มีใคร
ก็เลยรู้สึกหวั่นไหว...เมื่อหัวใจได้ใกล้กัน
ความรู้สึกดี-ดีนี้หรือ...ที่เรียกว่าความรัก
ซึ่งฉันเองก็ไม่ค่อยแน่ใจนักกับความไหวหวั่น
เป็นเพราะเศร้า...เพราะเหงา...เราจึงเข้าใจกัน
หรือเป็นเพราะเธอ...เพราะฉัน...
เพราะเรานั้น.............................ต่างเดียวดาย
23 มกราคม 2550 16:48 น.
วงศ์ตะวัน
ทุก-ทุกคืน มีแต่ความเงียบเหงา
การจากไปของเขา ทำให้เราหวั่นไหว
มองฟ้า...กระซิบบอกว่า คิดถึงคนไกล
แล้วหยาดน้ำใส-ใส ก็ไหลลงมา
ยิ่งดึก ก็ยิ่งเหน็บหนาว
หากในคืนฟ้าพราว...กลับเงียบเหงายิ่งกว่า
น้ำค้างที่เห็น...กลับไม่เย็นเท่าหยดน้ำตา
ด้วยความคิดถึงที่มากกว่า.........
ดาว-บน-ฟ้า...........ใน-คืน-ใด-ใด
22 มกราคม 2550 17:08 น.
วงศ์ตะวัน
เงยหน้าขึ้นให้สูงสุดฟ้า
เพื่อกั้นน้ำตาไม่ให้มันไหล
กี่คืน-กี่วัน...กันแล้วนะ...คนไกล
ที่ฉันเฝ้าเอาหัวใจ...มารอคุณ
ลมหนาวพัดผ่านมากี่ครั้ง
ภาพความหลัง ก็ยังเป็นภาพที่เคยคุ้น
เพราะวันนี้หัวใจฉัน...ยังรักคุณ
การเฝ้ารอความอบอุ่น...จึงไม่เลิกรา
ฉันยังอยู่ที่เดิม...พร้อมกับความรัก
หวังให้กลับคุณมาทายทัก...มาห่วงหา
ความทรมานจากการรอด้วยน้ำตา
มันอาจเจ็บและปวดปร่า..............
แต่ทว่า.................................ฉันเต็มใจ