12 มีนาคม 2550 15:57 น.
วงศ์ตะวัน
หากจะรัก...ฉันขอรักอย่างเชื่อมั่น
ไม่ใช่รักเพราะไหวหวั่น...หรือหวั่นไหว
หากจะรัก...ฉันขอรักอย่างมั่นใจ
ไม่ใช่รักเพราะใคร-ใคร...เขาบอกมา
หากจะรัก...ฉันขอรักให้เต็มที่
ไม่ใช่รักเป็นบางที...ที่ห่วงหา
หากจะรัก...ฉันขอรักทุกเวลา
ไม่ใช่รักเมื่อใกล้ตา...หรือใกล้ใจ
หากจะรัก...ฉันขอรักเพราะอยากรัก
ไม่ใช่รักเพราะรู้จัก...เพราะอ่อนไหว
หากจะรัก...ฉันไม่สน เธอเป็นใคร
แต่จะรัก...เพราะหัวใจ...ได้สั่งมา
11 มีนาคม 2550 16:52 น.
วงศ์ตะวัน
คงไม่มีโอกาสพูดทุก-ทุกคำที่คิด
เพราะไม่รู้ว่าฉันมีสิทธิ์แค่ไหน
กลัวว่า...บางคำที่พูดออกไป
จะเป็นสิ่งทำให้...เธอร้างลา
ก็เลยพูดได้เพียงบางคำ
และไม่อยากตอกย้ำ........
เพราะยังกลัว-กลัว กล้า-กล้า
ขอโทษนะ...ถ้าฉันจะสับสนบ้างในบางเวลา
ขอเธออย่าถือสา หรือ ใส่ใจ
หากฉันมีโอกาสพูดทุก-ทุกคำที่คิด
ไม่รู้ว่าจะเป็นการทำให้เธอเข้าใจผิดหรือไม่
แต่ยังยืนยัน...นะ...ไม่ว่าจะเกิดอะไร
เธอ ก็คือ หนึ่งเดียวในใจ...
ที่ฉันรักและห่วงใย...เสมอมา
11 มีนาคม 2550 16:49 น.
วงศ์ตะวัน
จะเป็นกำลังใจ...วันไหนที่เธอท้อ
และเห็นว่าการรอ...ทำให้อ่อนล้า
ระหว่างที่ใครคนนั้นยังไม่กลับมา
และไม่เคยรู้เลยว่า...การรอคอยจะสิ้นสุดเมื่อใด
เพราะไม่อยากเห็นใครต้องเหว่ว้า
และคงจะดีกว่า...หากฉันมีหนทางจะช่วยได้
ไม่สำคัญว่าหัวใจเธอ...จะมีใคร
ขอแค่ให้ฉันได้เป็นหนึ่งกำลังใจ...เท่านั้นก็พอ
8 กุมภาพันธ์ 2550 20:48 น.
วงศ์ตะวัน
ฉันมีชีวิตอยู่ได้...ในวันนี้
เพราะมีความรักจากเธอคนดี...รู้ไหม
เหตุผลเดียวของการมีลมหายใจ
เพียงอยากจะอยู่ชดใช้...หัวใจเธอ
เพราะเธอเต็มไปด้วยความห่วงใย
ที่ฉันยังคงสัมผัสได้สม่ำเสมอ
ดีใจนะ...ที่ได้รู้จักและรักเธอ
เปิดโอกาสให้หัวใจได้ฝันเพ้อ...ไปวัน-วัน
สัญญาว่า...จะยังคงมีลมหายใจ
ตราบใดที่เธอยังคงรักฉัน
ขอบคุณเหลือเกินคนดี...ที่รักกัน
และทำให้ชีวิตแสนสั้น..............
................ของฉัน.........อยู่ต่อไป
8 กุมภาพันธ์ 2550 20:47 น.
วงศ์ตะวัน
ไม่มีคำตอบอะไรให้ในตอนนี้
อย่าเพิ่งมาถามเซ้าซี้กันได้ไหม
จะรักหรือไม่รัก จะอย่างไร?
จำเป็นมากหรือไม่...ต้องบอกกัน
............ตอนนี้ฉันยังสับสน
กับเรื่องราวที่วกวน...ไหวหวั่น
ไม่มีเวลาจะมาบอกความสัมพันธ์
จะรักหรือไม่รักนั้น....ลองคิดดู