2 สิงหาคม 2550 17:39 น.
วงศ์ตะวัน
เธอรักฉันจริงใช่ไหม
หรือเพียงแค่เผลอใจไปเท่านั้น
ความรู้สึกที่มี..คือความผูกพัน
หรือเพียงความคุ้นเคยกัน...เหมือนผ่านมา
หากเธอ...แค่เผลอใจ
...ไม่เป็นไร..นะ...ไม่เป็นไร..ฉันไม่ว่า
ขอให้แน่ใจเท่านั้น...ว่าฉันยังอยู่ในสายตา
หรือแค่บังเอิญเดินผ่านมา...สำหรับเธอ
2 สิงหาคม 2550 17:08 น.
วงศ์ตะวัน
ฉันไม่รู้ว่าเราอยู่ห่างกันแค่ไหน
เพราะว่าคิดถึงเมื่อไหร่...ก็ได้แต่ส่งใจไปถึง
ฉันคงเป็นเพียงแค่ใคร...สักคนหนึ่ง
เป็นคนที่ซึ่ง...ส่งแต่ความคิดถึง...ไปแทนใจ
ไม่เคยรับรู้...
ว่าตัวตนของเธออยู่...ไกลหรือใกล้
เพราะตลอดเวลาที่มี...ที่ผ่านไป
ฉันยังคงมีแต่ความห่วงใย...ให้เธอเสมอมา
จึงไม่สำคัญในความไกล...ใกล้
เพราะที่สุดของหัวใจ ก็ยังเป็นเธอเท่านั้นที่ห่วงหา
กี่วันคืนจะผ่านไป...แม้คนในหัวใจ...จะไกลตา
แต่ความรู้สึกของฉัน...ยังคงมีเธอเสมอมา
........และตลอดไป........
24 กรกฎาคม 2550 23:20 น.
วงศ์ตะวัน
คิดถึงกันบ้างไหม...
ที่อยู่ - อยู่ก็เงียบหายไปแบบนี้
ยังไม่ลืมเธอหรอก...คนดี
ก็แค่บางครั้ง...บางที...ที่ไม่มีเวลา
ยังคงคิดถึงเธออยู่..
และอยากให้รู้...ในความห่วงหา
ตราบใดที่เรายังคงมีกันอยู่ในสายตา
ถึงแม้ฉันจะหายหน้า.........
แต่รู้ไว้นะว่า...ยังไม่เคยลืมกัน
2 กรกฎาคม 2550 17:45 น.
วงศ์ตะวัน
...หากจะกลับมาถามหา
ความรักเธอที่ทิ้งไปไกลตา...ในวันนั้น
เสียใจด้วยนะ...ที่ไม่ได้เก็บไว้รอกัน
เพราะฉันก็ไม่เห็นว่ามัน...จะมีค่าอะไร
ความรัก...ที่เป็นอดีต
ฉันไม่เคยคิดจะนำกลับมาใช้ใหม่
ทิ้งไปแล้ว...ก็ให้มันแล้วกันไป
จะมาทนเก็บเอาไว้ทำไม...เสียเวลา
2 กรกฎาคม 2550 17:15 น.
วงศ์ตะวัน
อยู่ - อยู่ ก็คิดถึง
ไม่ใช่แค่ใครคนหนึ่งที่โหยหา
มันมากกว่านั้นนะ...คนไกลตา
ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่า...เพราะอะไร
อยู่ - อยู่ก็คิดถึง
คน - คน หนึ่ง...ที่ทำให้หวั่นไหว
แต่....ปาก...มักพูดไม่ตรงกับใจ
แล้วจะให้ฉันทำไง...ช่วยบอกที
อยู่ - อยู่ก็คิดถึง
ใครอีกคนหนึ่ง...ที่อยู่ในใจดวงนี้
มากมายเหลือเกินกับความรู้สึกที่มี
...แล้วจะบอกเธออย่างไรดี...
...ในเมื่อฉันไม่กล้าพอ...