รอ...ไม่ว่าเธอจะกลับมาในฐานะไหน ก็ยังมีความสำคัญสำหรับใจฉันเสมอ การเฝ้าคอยมันทรมานนะเธอ ใครที่เคยต้องเจอ ก็คงจะรู้ดี กว่ายี่สิบสี่ชั่วโมงจะพ้นผ่าน กว่าคืนวันจะคืบคลาน ทำไมมันนานอย่างนี้ กว่าจะก้าวข้ามไปในแต่ละปี ก็ทำเอาความคิดถึงที่มี มันท่วมท้นใจ แต่ความรักก็ไม่ได้ลดลงเลยสักนิด กลับเพิ่มขึ้นตามอายุชีวิต...รู้ไหม อยากให้วันนี้เธอลองรอรักใคร แล้วจะรับรู้ถึงความยิ่งใหญ่... เมื่อใครคนนั้น...กลับมาหาเธอ
ขอให้ฉันได้รักเธออย่างนี้
ไม่ว่าจะกี่สิบปีหรือเนิ่นนานแค่ไหน
เพราะเธอคือทั้งหมดของลมหายใจ
หากขาดเธอไป ก็ไม่รู้จะอยู่เพื่อใครดี
ขอให้ทุกคืนที่ฉันฝัน
เรายังคงมีกันและกันเหมือนเดิมแบบนี้
อย่าจากฉันไปไหนอีกเลยนะคนดี
เพราะถ้าเธอหายไปอีกที ฉันคงแทบขาดใจ
ขอให้ฉันได้ใช้ความรัก
ส่งไปทายทักในวันที่อ่อนไหว
มีเธอเป็นส่วนหนึ่งช่วยเติมเต็มแรงใจ
แค่นี้ฉันก็อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป...
แม้ไม่อาจได้....อยู่ข้างเคียงเธอ
ห่างหายบ้านกลอนไปพักใหญ่ ก็เพราะไปแอบแบ่งใจเข้าเฟซบุ๊ค หลากหลายเรื่องราวน่าสนุก บางครั้งก็ลืมความทุกข์ได้เหมือนกัน แต่ยังไงก็ยังแวะเวียน ไม่ได้คิดแปลกเปลี่ยนหรือแปรผัน บ้านกลอนก็ยังเป็นที่รักอยู่ทุกวัน แต่เฟซบุ๊คนั้น...เป็นที่สังสรรค์และเฮฮา พบเพื่อนบ้านกลอนก็หลายคน บ้างเข้าไปบ่น บ้างเข้าไปหา ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนเรื่องราวความเป็นมา แม้จะเหนื่อยจะล้า...แต่บางครั้งก็สุขใจ วันนี้แวะมาทักทายที่บ้านเก่า จะได้ไม่ลืมเลือนความเป็นเรา รู้บ้างไหม แวะไปคุยที่เฟซบุ๊คบ้างจะเป็นไร wongtwan nong นั่นไง...โปรดทักทายมา
ประเทศไทยจะเข้าสู่ประชาคมอาเซียน ยัดเยียดให้นำมาเรียนในหลักสูตร ครูประถมอย่างเราไม่มีโอกาสพูด ทำได้แค่อดทนเป็นอูฐ ไม่กล้าพูดอะไร ให้คนไทยพูดได้มากกว่าหนึ่งภาษา โธ่...แค่ที่พ่อแม่สอนมายังผิดเพี้ยนได้ ครูเองก็ปวดหัวกับภาษาไทย เพราะเด็กเค้าคิดคำมาใหม่กันได้ทุกวัน เด็กเล็กเป็นวัยกำลังเรียนรู้ ก็เห็น - เห็นกันอยู่...ใครที่เป็นครูอย่างฉัน แต่ถ้าต้องการให้เรียนวิชาสารพัน เด็กประถมแค่นั้น...สักวันคงหัวโต หากไปเริ่มเรียนตอนมัธยมคงไม่สาย กับภาษามากมาย...ที่คิดว่าเก๋โก้ แท็บเล็ตปอหนึ่งที่เอามาอวดโชว์ โถ...โถ...โถ...ปอหนึ่งจะรีบใช้ทำไม เขียนหนังสือก็ยังไม่ถูก พ่อแม่รับผิดชอบแทนลูกก็ไม่ไหว อ่านหนังสือไม่ออกก็ยังมีถมไป ฝึกอ่าน - เขียน - คิดก่อนดีไหม...ขอแนะนำ เรื่องบางเรื่องเป็นสิ่งดี แต่ควรวางไว้ให้ถูกที่จะดีล้ำ ไม่ใช่เอาแต่เรื่องที่คิดหรืออยากทำ มาพูดตอกย้ำว่าจะทำให้เมืองไทยเจริญ เน้นแต่ด้านวัตถุ เทคโนโลยีที่ทันสมัย แต่คุณธรรมในจิตใจไร้คนสรรเสริญ ภาระหนักคือครูผู้พาเดิน คนคิดเพลิน..คนทำเพลีย ละเหี่ยใจ เด็กคือเด็ก เล็กนัก จักเหนื่อยล้า มีปัญญาจำกัด เคยวัดไหม ศักยภาพเต็มที่มีเท่าไร ทีผู้ใหญ่ยังขาดวิจารณญาณกันเกลื่อนเมือง ให้เขาเรียน...ให้เขาเล่นเหมือนเช่นก่อน จึงค่อยสอน ค่อบเติมไป คงได้เรื่อง อย่ายัดเยียดเยอะไปให้ขัดเคือง อาจสิ้นเปลือง มันสมอง...ลองคิดดู เซ็งๆๆๆๆกับเนื้อหาสาระที่มากเกินไป แต่ก็ไม่ทำให้เกิดการเรียนรู้ มากไปไหมที่ยัดเยียดให้เด็กไทยเรียนอะไรในหลักสูตรมากมายขนาดนี้ บางที...นักวิชาการที่คิดงานในห้องแอร์เย็นฉ่ำ ก็ไม่รู้ลึกล้ำเท่าครูที่ยืนสอนหน้ามัน...อยู่หน้าห้องหรอก
ปิดเทอม...ปิดเทอม ไปทำไม ถ้าจะให้ครูมาทำงาน รู้มั้ย...ว่าคิดถึงบ้าน สอนชดเชยมานาน ขอหยุดสักที มีโอกาสก็อยากพัก คนที่รัก...คงรอแล้วป่านนี้ กักครูเอาไว้ก็ไม่มีอะไรดี ในเมื่อใจไม่อยู่ที่นี่...ช่วยรับฟัง ปิดเทอมเป็นของเด็ก แต่ก็เป็นช่วงเวลาเล็ก-เล็กที่ครูหวัง ทำไมต้องบังคับครูจัง ทีเรื่องตังค์...มีแต่รอ แว่วข่าวจะมีงาน ช่วงสงกรานต์อีกแล้วหนอ ปิดเทอม...พอเถอะพอ งั้นครูขอ "พักร้อน" แทน ปิดเทอมเพื่ออะไร คิดเอาไว้...แค่วางแผน เมื่องานมีคิวแน่น ลาออกแทน...ดีมั้ยเรา
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟวงศ์ตะวัน
Lovings
วงศ์ตะวัน เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวงศ์ตะวัน
Lovings
วงศ์ตะวัน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวงศ์ตะวัน
Lovings
วงศ์ตะวัน เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
4280
