5 มกราคม 2551 13:53 น.
ว.เวคินน์
* แม่จ๋า ลูกมาจากไหน?
*สายลมพลิ้ว ใบไม้ไหว เนื้อตัวของแม่แยกออกเป็นตัวลูก จ้ะ
*แล้วแม่ มาจากที่ใดจ๊ะ?
*ไอหมอกรับลมเย็นจึงเป็นแม่จ้ะ
*แม่จ๋า...เราจะอยู่ด้วยกันไปอีกนานไหมจ๊ะ ?
*ตราบเท่าที่ราตรียังมีอยู่ ลูกจะอยู่เคียงข้างแม่เสมอจ้ะ พรุ่งนี้ยามแสงระวีมาถึงขอบฟ้า เราจะค่อยๆหายไปพร้อมกัน นะลูกนะ...ลูกร้องไห้?
*หนูไม่อยากไปจากแม่ อยากอยู่กับแม่ตลอดไป!
* อย่าโศรกเศร้าไปเลยลูกเอ๋ย เจ้าจงทอดสายตาไปรอบๆให้ถ้วนทั่ว เจ้าจะเห็นเพื่อนน้ำค้างอีกมากมาย ที่จะจากราตรีนี้ในวันรุ่งเฉกเช่นเดียวกับเรา แม่มีคำปลอบโยนลูกอยู่สองข้อ ที่จะช่วยคลายความโศรกเศร้าของลูกได้จ้ะ ลูกจงตั้งใจฟังนะจ๊ะ.....ลูกรักของแม่
ข้อแรก ....เราคือน้ำค้างอันบริสุทธิ์
ข้อสอง ....ในราตรีที่มีไอหมอกที่ชุ่มฉ่ำเย็น เราก็จะได้มาเกิดอีก เป็นเช่นนี้ตราบชั่วนิจนิรันดร์....................
4 ธันวาคม 2550 17:39 น.
ว.เวคินน์
ชมอุษาแสงรวียามอรุณ ละอองอุ่นไอหมอกมวลเมฆงาม
สวนบัวตองดั่งทองเหลืองอร่าม เป็นทิวตามห้วยน้ำรินถิ่นสายธาร
ภูผาหินตั้งทอดยอดเคียงฟ้า เสียงปักษาเพรียกพงไพรสะท้าน
สวงสวรรค์สุขสรรค์เหมันต์กาล สนุกสนานเพลินใจไม่ลืมเลือน
2 ธันวาคม 2550 21:38 น.
ว.เวคินน์
๐ โบกบิน...ผินมา
ด้วยใจพี่นี้...มิมีคลาย
ไม่มี...ใจวกวน
* ใจคง...ดื่มด่ำ...ดีวันดีคืน ชื่นบาน
นี้...คือความหวังดี
๐ กี่ปี...ไม่มี...รักที่บั่นหัวใจ
รักไม่เคยจาง
* บนทางแห่งรัก...ที่รอ...พี่มี ให้เธอ...ให้เธอ...เป็นคนดี(แต่งตามทำนองเพลงจีน เพลงหนึ่งของเติ้งลี่จวิน)
1 ธันวาคม 2550 13:16 น.
ว.เวคินน์
ล๊อคเป้าหมาย นับถอยหลัง...9 8 7 6 5 4 3 2 1 ...
จุดประกายพลัง เดินเครื่อง พุ่งทะยาน..................
ฝ่าบรรยากาศ...เสียงหวีดหวิว แสงโชติช่วง
เร็ว...เร็วขึ้น....เร็วขึ้น...เร็วขึ้นไปอีก
โลกเล็กลง...เล็กลง...เล็กลง... เป็นดาวสีฟ้า
เร่งความเร็ว จี๋ จี๋ จี๋...เข้าใกล้ความเร็วแสง
อีกเพียง 10 วิ ตัวเราจะหายวับไปในทันใด
1 2 3 4 5 6 7 8 9...วับ!
28 พฤศจิกายน 2550 20:29 น.
ว.เวคินน์
เธอ อยู่ไกล
ห่างไกล
ฉัน ระลึกถึง
ความดีงามของเธอ
เหมันต์ นั้นหนาวเหน็บ
ฤดูกาล หมุนเวียนเปลี่ยนไป
แต่ใจนี้ คงมั่นไม่ผันแปร
หน้าส่วนตัว
1508
