27 สิงหาคม 2553 18:09 น.
ว.วโรดม
แสงหนึ่งส่องเนื่อง ณ เบื้องล่าง
เป็นทางเป็นทิวเป็นริ้วสาย
จรดดินตีนฟ้า ณ รอยทราย
เฉกลายโลกสร้างอย่างแยบยล
เมฆเทาปกคลุมเป็นกลุ่มก้อน
กลุ่มซ่อนซ้อนทับกับเม็ดฝน
ลมวูปะทุปะทะปะปน
ดุจดังปืนกลฝนกระจุย
ตีนเปลือยเหยียบย่ำย้ำจากเริ่ม
จากเดิมเพิ่มรอยจนย่อยยุ่ย
เด็กชายทายท้าฝ่าฝนลุย
น้องนุ้ยคอยท่าตอนฟ้ามัว
ในมือเด็กน้อยห้อยถุง
ปูกุ้งปลาที่มีแต่หัว
เศษข้าวเหลือทิ้งที่โรงครัว
หวังเนียนัวหมุบหมับกับมื้อเย็น...
...ครานั้นคลื่นคลั่งถะถั่งโถม
ซัดโทรมซัดสาดกราดคลื่นเห็น
คลื่นม้วนควนวนหมุนวนเป็น
คลื่นซ่านสาดกระเซ็นผู้เยาว์วัย
มื้อเย็นถูกกลืนด้วยคลื่นคลั่ง
ท้องที่หิวนี้ยังนั่งร่ำไห้
ผ้าวิ่น...เปื่อยยุ่ยเป็นขุยใย
ชีพวิ่น...สิ้นไร้ ณ ทรายเดิม
หน้าส่วนตัว
1638
