7 พฤศจิกายน 2545 01:03 น.
ว.ลักษณ์
ฉันยังคงอยู่ในโลกกว้างใบนี้....ฉันผ่านเรื่องราวต่างๆ มากมาย
ทุกข์ระทมสุขสมเพียงใด....มีรักแต่ใช่รักที่ต้องการ...ไม่
หากความรักเพียงแค่ครองกาย...แล้วใครเล่าคนนั้นไซร้...
ซึ่งครองพิชิตได้ดวงใจฉัน...ฉันจะเป็นอย่างไรก็ตาม...
มีนายเป็นเพื่อนฉันแค่นี้ก็สุขพอ...ไม่ต้องเห็นหน้ากัน
ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ต้องพูดหวานใส่กัน...
ไม่ได้เกิดมาพร้อมกับคำว่าหน้าที่..แต่เราก็รักกันได้
ล้วนเกิดจากจิตผูกพันการกระทำซึ่งกันและกันที่ใจสองดวง
นำมาร้อยเกี่ยวก้อยสร้างฝันก้าวเดินสู่รักออนไลท์...
ก็เราคือ...เพื่อนกัน อย่าใคร่ดูถูกว่า...
มิได้พบมิตรภาพรักแท้ในเน็ตออนไลท์....
คุณละเจอหรือยังคนใกล้ตัวคุณนะละ....
ลองค้นดู...อาจเป็นเพื่อนมิตรแท้ที่คุณมองข้าม.....
ทุกเรื่องราว ที่เล่า สู่เธอฟัง...
เธอรับฟัง ทุกถ้อย ด้วยยินดี
เธอร่วมทุกข์ ร่วมสุข ไม่เคยหนี
จดจำวันนี้ วันดีดี ฉันและเธอ
ใครคนแรก ที่ฉันทุกข์ อยากระบาย
มีแต่นาย เท่านั้น เจ้าเพื่อนเกลอ
ฉันจึงรัก ซึ้งน้ำใจ นายเสมอ
สัญญานะเออ ว่าเธอ อยู่เคียงฉัน
ช่างเจรจา สรรเหตุ เยี่ยงอย่างทูต
ร้อยคำพูด พันผูก ความสัมพันธ์
นายคือเพื่อน มิใช่ใคร ดังในฝัน
ใจฉันปัน แบ่งรัก ให้เพื่อนซี้
ไม่อยากให้ ไม่ให้มี วันที่จาก
ไม่อยากพราก ยามใกล้ ไกลจากหนี
โอ้คิดถึง คิดถึงนาย ทุกนาที
รุ้ตัวดี ว่าต้องมี ซึ่งน้ำตา
ยามจากลา เช็ดน้ำตา อย่าอ่อนไหว
เธอรู้ไหม หรือไม่รู้ ที่ผ่านมา
เธอจงจำ เอาไว้ เพียงแววตา
สื่อภาษา ไว้อย่างไร นายคิดเดา
จากจุดหมาย ต่างคน ต่างคำนึง
ต้องเดินถึง ก้าวสู่ อย่าได้เขลา
จะไม่รั้ง หยุดฝัน ของเพื่อนเรา
ไม่มัวเมา กลัวเหงา รั้งนายไว้
ยามมีช้อน ไม่มีส้อม มิเป็นไร
แม้นกายไกล ใจคงมั่น นายอยู่ใกล้
ฉันจะก้าว สุ้เผชิญ อย่างมั่นใจ
เพื่อพิสูจน์ให้ ว่าเราก็ทำได้ แม้ขาดนาย