วันอาทิตย์คิดถึงใจแทบขาดวันจันทร์ไม่เคยพลาดโทรไปหาวันอังคารอยากใกล้ในทุกคราวันพุธล้าหากเผลอไม่เจอกันวันพฤหัสอยากอยู่สองต่อสองวันศุกร์อยากจะมองก่อนหลับฝันวันเสาร์อยากบอกรักในสักวันสุดท้ายนั้น..รักแน่เพียงแค่เธอ
อยากให้รู้เอาไว้ว่าใจนี้ ทุกนาทีคอยอยู่จะรู้ไหม บางครั้งอาจหนาวเหน็บและเจ็บใจ ยังทนไหวรอรับเธอกลับมา วันเวลาล่วงผ่านเนิ่นนานนัก ยังคงรักหมายมั่นคอยฝันหา ฝืนทนเจ็บโดดเดี่ยวเกินเยียวยา สุดเหว่ว้ากี่ครั้งก็ยังคอย ขอส่งกำลังใจนี้ไปถึง เธอผู้ซึ่งโศกเศร้าหรือเหงาหงอย หรือเขาทำให้ท้อรมณ์บ่จอย หรือเศร้าสร้อยเจ็บช้ำโดนย่ำยี จงหวนคืนรักเก่าเมื่อคราวก่อน รักเราตอนก่อนเธอจะเผลอหนี หากใจเจ็บหรือท้ออย่ารอรี รีบหลบลี้หนีมาอย่าช้าเลย.
จงก้าวไปแม้ใจจะเศร้าโศก จงก้าวไปแม้โชคจะอับเฉา จงก้าวไปแม้ใครจะว่าเรา จงก้าวไปแม้เขาเฝ้านินทา จงก้าวไปแม้ใจจะไม่สู้ จงก้าวไปเรียนรู้สู่ข้างหน้า จงก้าวไปมุ่งมั่นสร้างปัญญา จงก้าวไปจนกว่าชีวาวาย จงก้าวไปสรรสร้างทางชีวิต จงก้าวไปพิชิตสิทธิ์ทั้งหลาย จงก้าวไปแม้เหนื่อยและเมื่อยกาย จงก้าวไปแม้ร้ายอาจกลายดี จงก้าวไปอย่ากลัวอย่ามัวหงอย จงก้าวไปสู้หน่อยอย่าถอยหนี จงก้าวไปหอบฝันในทันที จงก้าวไปเดี๋ยวนี้อย่ารีรอ.
หมดสิ้นแล้วหมดกันในวันนี้ หมดศักดิ์ศรีผู้ชายยามพ่ายแพ้ เมื่อเธอหมดเยื่อใยโดยไม่แคร์ สุดเศร้าแท้เธอพรากเดินจากไป น้ำตาลูกผู้ชายมิเคยหลั่ง จนกระทั่งวันนี้ทนมิไหว คราวเธอเดินเข้ามาบอกลาไกล ทนกลั้นไว้แค่ไหนยังไหลริน สุดโศกแสนเสียใจหาใดเท่า แม้ใจเราหนักแน่นดั่งแผ่นหิน แต่ก็ยังไหลรดหยดลงดิน เพียงแค่สิ้นคำเผยเธอเอ่ยลา แสนอับอายเสียจริงรักกลิ้งกลอก สุดช้ำชอกทำใจอย่างไรหวา มีเพียงเธอรักเธอเสมอมา รักไร้ค่าบัดซบจบกันที.
อย่ามัวแคร์ชีวิตที่ผิดหวัง อย่ามัวนั่งฝันใฝ่อาลัยเขา อย่ามัวรอคนชิ่งที่ทิ้งเรา อย่ามัวเศร้าเหงาหงอยคอยเขาคืน ใจอาจยังปวดร้าวและหนาวเหน็บ หรือยังเจ็บทุกข์ล้นต้องทนฝืน แม้ยังคิดฟุ้งซ่านเรื่องวานซืน จงลุกตื่นจากเศร้าบรรเทามัน ก้าวไปสู่หนทางอยู่ข้างหน้า คิดเสียว่าเป็นแต่เพียงแค่ฝัน ความว้าเหว่อ้างว้างในบางวัน อย่าคิดสั้นชีวิตที่ผิดไป ลุกขึ้นสู้องอาจประกาศก้อง แล้วจงร้องดังดังว่ายังไหว จะโศกเศร้าเจ็บช้ำอยู่ทำไม จำเอาไว้อกหักไม่ยักตาย.
หน้าส่วนตัว
1892
